[Sindarin]

#ksiazki #recenzja
Właśnie skończyłem wywiad-rzekę "Ja, Fronczewski". Bardzo szybko się czyta (ja pochłonąłem 350 stron w 1,5 dnia). Pan Piotr jest bardzo skromny i momentami ta skromność jest męcząca. Odniosłem wrażenie że jego skromność zamknęła kilka ciekawych wątków które mogły być poruszone. Jednakże barwne opowieści z drugiej strony sceny rekompensują wszystko.
Z mojej strony 7/10.

[a.....a]

@Sindarin: Zarzuć proszę jakimś fajnym cytatem.

[a.....a]

@Sindarin: PS: Jak lubisz wywiady-rzeki, to bardzo polecam "W pośpiechu", wywiad-rzeka z Tadeuszem Konwickim. Świetnie się czyta.

[Sindarin]

@austra:

Sztuka bardzo często jest papierkiem lakmusowym, który pod wpływem niewypowiedzianych jeszcze i nienazwanych napięć społecznych odbarwia się jako pierwszy. W każdym razie prawdziwa sztuka.

Fronczewski przedstawia Konwickiego jako geniusza-narcyza, ciekawe jaki jest w wywiadzie ;)

[a.....a]

Fronczewski przedstawia Konwickiego jako geniusza-narcyza, ciekawe jaki jest w wywiadzie ;)

@Sindarin: W wywiadzie jest zadziwiająco skromny. To jest wywiad jakoś sprzed 3 lat, już po śmierci żony, na starość, w chorobie. (Swoją drogą chyba sięgnę po tę książkę, bo jestem ciekawa, co Fronczewski ma więcej do powiedzenia na jego temat - bardzo lubię Konwickiego).