Wpis z mikrobloga

(...)

Są bóle ludzkie, co okropnie bolą,

Bardziej, niż rozdzierane co dzień własne blizny.

To są bóle narodu, to bóle Ojczyzny

Jedno, co mnie podźwignąć, co pokrzepić może,

I lżejszą czyni mojej niewoli obrożę,

To myśl — myśl jasna, święta, co wznosi się ptakiem,

Że jestem i pozostanę na zawsze Polakiem! —

Że wiary ojców, co śmie patrzeć w oczy hydrze,

Nie zaprę się! — Wróg chyba z sercem razem mi ją wydrze!

(...)

(Dachau, 5.V.1943)

#listzobozu #patriotycznie