@wonsz_smieszek:
aparat Nikon D5100 niemodyfikowany
obiektyw Nikkor 55-300
montaż AZ3 + AstroTrac
ogniskowa 200 mm
czas 80 x 30 sek.
przysłona f/6.3
ISO 6400
obróbka Lightroom + DeepSkyStacker

@briskmann: 36 x 1/2 sek., 300 mm, f/5.6, ISO 4000.

@Koniuu: To nie pełnia. Słońce bezpośrednio oświetla tylko wąski fragment widocznej strony Księżyca. Reszta tarczy oświetlana jest przez światło odbite od Ziemi.

@Al_Ganonim: @Przemysl: @cecen: dzięki ;)
Tutaj jeszcze montaż z samym Jowiszem, z tym, że fotkę planety zrobiłem około 40 minut wcześniej:

@Przemysl: Sprzęt podałem w pierwszym poście. Poszczególne elementy to:

Celestron C9.25 - teleskop kontrukcji Schmidta-Cassegraina. Bardzo częsty wybór wśród fotografów planet. Technicznie jest to odpowiednik obiektywu o ogniskowej 2350 mm i świetle f/10. Teleskop mocuję na montażu typu HEQ5, czyli specjalnej głowicy o dużej nośności, która potrafi automatycznie podążać za ruchem sfery niebieskiej, dzięki czemu fotografowany obiekt nie ucieka z pola widzenia.
ZWO ASI120MM-S - monochromatyczna kamerka USB3 o rozdzielczości 1,2Pokaż całość

@cruc:
teleskop Celestron C9.25
barlow TeleVue 2x
filtr GSO W21 (pomarańczowy)
kamerka ZWO ASI120MM-S

@naciski: Jeśli rozdzielczość wynosi 300 metrów na piksel, a jeden piksel jest najmniejszym elementem obrazu, to najmniejsze widoczne obiekty mają właśnie taką wielkość - 300 metrów.

@lycamob: 500 x 20 s, f/4,8, ISO 1600
Składane w DeepSkyStacker, obróbka w Photoshopie

@cruc: Montaż śledzi gwiazdy, kometę wyrównuje się podczas obróbki. Podczas 20 sekund pojedynczej ekspozycji ruch komety na tle gwiazd jest niezauważalny, więc nie wychodzi poruszona.

@Czajna_Seczen: Taka jest technika robienia tego typu zdjęć. Jedna klatka naświetlana 75 minut byłaby cała biała. Dlatego materiał składa się w Photoshopie, ładujemy klatki jako osobne warstwy i dla każdej ustawiamy tryb mieszania na "Tylko jaśniejsze". Dzięki temu gwiazdy, jaśniejsze od tła nieba, przeobrażają się w świetliste smugi. Trzeba tylko uważać, żeby ani przez chwilę nie oświetlić kadru zbyt dużą ilością światła i nie poruszyć aparatu choćby o milimetr.

@mysteriousnotme: Dzięki. Zdjęcia robiłem Nikonem D5100, który ma wbudowany interwalometr.

Pojedyncza klatka: 30 s, f/4.8, ISO 1600, 8 mm

@Lacik: 900 m nad poziomem morza w Beskidach, nie 900 m nad ziemią ;)

@Al_Ganonim: No, jakoś mi umknęło ;)

Poniżej pojedyncza klatka przed przycięciem, na której lepiej widać, z jakimi warunkami obserwacyjnymi miałem do czynienia:

@HARDrychuCORE: Istnieją urządzenia, które powoli obracają aparat w ten sposób, aby był cały czas wycelowany w jeden punkt na niebie. Ja korzystam z AstroTraca

@plastic11:

http://i.imgur.com/9ZoGlJw.jpg

Montujemy Astrotraca na statyw. Ustawiamy tak, żeby był "wycelowany" w biegun sfery niebieskiej (czyli punkt, wokół którego gwiazdy wykonują pozorny ruch dobowy). W ustawieniu pomaga lunetka biegunowa. Następnie dokręcamy głowicę foto, która pozwoli wycelować aparat fotograficzny w dowolny punkt na niebie.

Urządzenie podczas pracy rozchyla swoje "ramiona" za pomocą śruby ślimakowej, z prędkością równą prędkości obrotowej kuli ziemskiej.

@extern-int: Dokładniej: Piaski k. Rucianego-Nidy

Jeszcze dokładniej: 53.6853487 N, 21.5804126 E ;)

@adam__adam: 276 klatek po 32 sekundy, łącznie daje to niecałe 150 minut naświetlania.

Nie składałem w Startrails, napisałem własny skrypt do obróbki: najpierw uśrednienie każdych 4 kolejnych klatek w celu redukcji szumu i uwydatnienia pierwszego planu, potem złożenie w ten sposób, że pierwsze i ostatnie 25% klatek miało stopniowo wzrastającą przezroczystość - pozwoliło to na uzyskanie efektu łagodnego pojawiania się i zanikania ścieżek.