Tematem, który chciałbym przedstawić jest jedna z teorii rozwoju osobowości opisana
przez polskiego psychologa Kazimierza Dąbrowskiego. Teoria ta znacznie różni się od
innych swoim podejściem do człowieka i kontrowersyjnością. Mowa o Dezintegracji
Pozytywnej. Już samo słowo dezintegracja ma pejoratywny wydźwięk i powoduje
dysonans poznawczy. Jeżeli przecież mówimy o rozwoju osobowości, czy jest tam
miejsce na rozkład, na dezintegrację?
przez polskiego psychologa Kazimierza Dąbrowskiego. Teoria ta znacznie różni się od
innych swoim podejściem do człowieka i kontrowersyjnością. Mowa o Dezintegracji
Pozytywnej. Już samo słowo dezintegracja ma pejoratywny wydźwięk i powoduje
dysonans poznawczy. Jeżeli przecież mówimy o rozwoju osobowości, czy jest tam
miejsce na rozkład, na dezintegrację?
"Psychopatia właściwa: Postarajmy się scharakteryzować inną anomalię przekazywaną dziedzicznie, której rola w procesach ponerogenezy wydaje się być wyjątkowo duża na każdą skalę społeczną. Wypada także podkreślić, że potrzeba dokładnego wyróżnienia i poznania tego zjawiska unaoczniła się przede wszystkim tym badaczom, których myśli zwróciły się w kierunku poznania genezy zła na skalę makrosocjalną, jakiej byliśmy świadkami. Nazwę tej anomalii i kryteria wyróżniające ją przyjmuję za Kazimierzem Dąbrowskim.
Biologicznie zjawisko wydaje się podobne do daltonizmu. Występuje z podobną częstotliwością jak daltonizm u mężczyzn, nieco ponad 0.6%, ale u obydwóch płci. Róznież podobnie występuje we wszystkich nasileniach deficytu, od ledwie dającego się wyróżnić przez wprawnego obserwatora do jawnie patologicznego. Podobnie jak daltonizm, anomalia ta wydaje się być deficytem przetworzenia bodźców, jednak nie na poziomie zmysłu, ale na poziomie podłoża instynktowego. Psychiatrzy starej daty nazywali takich osobników daltonistami ludzkich (uczuć - errata) i wartości moralnych.
U