I Pani spojrzała na świat, i zadumała się nad jego pięknem. I zapłakała, widząc tyle piękna. Był to świat jednego rodzaju cząstek, jednego oddziaływania, przenoszonego przez jeden nośnik, będącego – w boskiej prostocie – tą samą cząstką. I Pani spojrzała na świat, który stworzyła, i zobaczyła, że był nudny. "Zupełnie Nowy Testament"