Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 33/???
Douglas X-3 Stilleto
Najsmuklejszy ze wszystkich wczesnych samolotów eksperymentalnych, X-3 został zaprojektowany z zamiarem osiągnięcia prędkości przekraczającej 3000km/h jak również wykorzystania tytanu jako przeważającego materiału konstrukcyjnego. Budowa dwóch egzemplarzy została zatwierdzona 30 czerwca 1949r. W trakcie prac projektowych okazało się, że planowane silniki Westinghouse J46 nie spełniają wymogów dotyczących ciągu, rozmiarów i masy. Użyto słabszych jednostek J34, które generowały jedynie 22kN ciągu w przeciwieństwie do planowanych 32kN. Sam kształt płatowca miał na celu osiągnięcie jak najmniejszych oporów aerodynamicznych. Specjalnie wydłużony nos mieścił aparaturę pomiarową a osadzona nisko kabina pilota miała przedziwdziałać nadmiernemu tarciu i nagrzewaniu się powierzchni kadłuba. Cienkie trapezoidalne skrzydła miały sprzyjać osiąganiu wysokich prędkości. Pierwszy oficjalny lot odbył 20 października 1952r, lecz pięć dni wcześniej podczas szybkiego kołowania pilotowi udało się poderwać maszynę i przebyć dystans około jednej mili (1.6km). Przez zastosowanie słabszych silników maszyna nie osiągnęła nigdy zakładanych prędkości oraz ledwo przekroczyła Mach 1,2 w trzydziestostopniowym locie nurkowym. Planowano zastąpić J34 silnikami rakietowymi, lecz nie zostało to zrealizowane. Pod koniec programu, 27 października 1954r. Joseph A. Walker, pilot doświadczalny NACA (National Advisory Committee for Aeronautics – narodowy komitet doradczy do spraw aeronautyki) w trakcie lotu ponaddźwiękowego (ok. Mach 1) wykonał planowany gwałtowny przechył – oprócz zmiany położenia w osi podłużnej, nos maszyny podniósł się do góry o dwadzieścia stopni a cały kadłub osiągnął szesnaście stopni znosu. Maszyna przedryfowała w ten sposób przez pięć sekund i następnie pilot odzyskał kontrolę. Chwilę później przystąpił do wykonania podobnego przechyłu w locie nurkowym – sytuacja powtórzyła się a następnie wylądował. Analiza danych wykazała, że w obu tych momentach maszyna osiągnęła maksymalne obciążenia konstrukcujne i gdyby leciała szybciej mogłaby ulec zniszczeniu. Było to tzw. sprzężenie inercyjne – manewr w jednej osi powoduje nieplanowane przesunięcia w dwóch pozostałych. Główną przyczyną takiego zjawiska są nieodpowiednie powierzchnie sterowe jak np. zbyt mały stabilizator pionowy. Łącznie X-3 wykonał 51 lotów. Z planowanych dwóch egzemplarzy zbudowano tylko jeden a drugi w trakcie budowy przeznaczono na części zamienne. Program zakończono 23 maja 1956 wraz z ostatnim lotem X-3. Pomimo nie spełnienia wymogów projektowych płatowiec dostarczył cennych danych, które zostały wykorzystane przy projektowaniu przyszłych samolotów – sam rodzaj skrzydeł został użyty w F-104 Starfighter.
Douglas X-3 Stilleto
Najsmuklejszy ze wszystkich wczesnych samolotów eksperymentalnych, X-3 został zaprojektowany z zamiarem osiągnięcia prędkości przekraczającej 3000km/h jak również wykorzystania tytanu jako przeważającego materiału konstrukcyjnego. Budowa dwóch egzemplarzy została zatwierdzona 30 czerwca 1949r. W trakcie prac projektowych okazało się, że planowane silniki Westinghouse J46 nie spełniają wymogów dotyczących ciągu, rozmiarów i masy. Użyto słabszych jednostek J34, które generowały jedynie 22kN ciągu w przeciwieństwie do planowanych 32kN. Sam kształt płatowca miał na celu osiągnięcie jak najmniejszych oporów aerodynamicznych. Specjalnie wydłużony nos mieścił aparaturę pomiarową a osadzona nisko kabina pilota miała przedziwdziałać nadmiernemu tarciu i nagrzewaniu się powierzchni kadłuba. Cienkie trapezoidalne skrzydła miały sprzyjać osiąganiu wysokich prędkości. Pierwszy oficjalny lot odbył 20 października 1952r, lecz pięć dni wcześniej podczas szybkiego kołowania pilotowi udało się poderwać maszynę i przebyć dystans około jednej mili (1.6km). Przez zastosowanie słabszych silników maszyna nie osiągnęła nigdy zakładanych prędkości oraz ledwo przekroczyła Mach 1,2 w trzydziestostopniowym locie nurkowym. Planowano zastąpić J34 silnikami rakietowymi, lecz nie zostało to zrealizowane. Pod koniec programu, 27 października 1954r. Joseph A. Walker, pilot doświadczalny NACA (National Advisory Committee for Aeronautics – narodowy komitet doradczy do spraw aeronautyki) w trakcie lotu ponaddźwiękowego (ok. Mach 1) wykonał planowany gwałtowny przechył – oprócz zmiany położenia w osi podłużnej, nos maszyny podniósł się do góry o dwadzieścia stopni a cały kadłub osiągnął szesnaście stopni znosu. Maszyna przedryfowała w ten sposób przez pięć sekund i następnie pilot odzyskał kontrolę. Chwilę później przystąpił do wykonania podobnego przechyłu w locie nurkowym – sytuacja powtórzyła się a następnie wylądował. Analiza danych wykazała, że w obu tych momentach maszyna osiągnęła maksymalne obciążenia konstrukcujne i gdyby leciała szybciej mogłaby ulec zniszczeniu. Było to tzw. sprzężenie inercyjne – manewr w jednej osi powoduje nieplanowane przesunięcia w dwóch pozostałych. Główną przyczyną takiego zjawiska są nieodpowiednie powierzchnie sterowe jak np. zbyt mały stabilizator pionowy. Łącznie X-3 wykonał 51 lotów. Z planowanych dwóch egzemplarzy zbudowano tylko jeden a drugi w trakcie budowy przeznaczono na części zamienne. Program zakończono 23 maja 1956 wraz z ostatnim lotem X-3. Pomimo nie spełnienia wymogów projektowych płatowiec dostarczył cennych danych, które zostały wykorzystane przy projektowaniu przyszłych samolotów – sam rodzaj skrzydeł został użyty w F-104 Starfighter.
• Kojarzysz figurki Myszki Miki radośnie tańczące w rytm muzyki? Jeszcze kilka lat temu sprzedawano takie na ulicach w Polsce. Dzieci, które namówiły rodziców na zakup mogły być bardzo rozczarowane. Bo na prowizorycznej scenie zawsze znajdował się magnetofon. Do niego przyczepiona była prawie niewidoczna nić, która była poruszana przez silniczek. To dlatego wydawało się, że myszka tańczy.
• 100 lat temu Victor Lustig sprzedawał maszynę do drukowania pieniędzy. Skarbonka drukowała 100 dolarowe banknoty na pustych kartkach papieru. Niestety proces trwał kilka godzin. Całość była demonstrowana na specjalnym pokazie. I o dziwo - maszyna rzeczywiście działała. Ci, którzy zdecydowali się ją odkupić dopiero po czasie orientowali się, że działa - bo w środku znajdowało się kilka prawdziwych banknotów.
• W gazecie widzisz reklamę nowego programu telewizyjnego: 1 rok - 100 000 £. Zgłaszasz się na casting, który wygrywasz. Rezygnujesz z pracy i lecisz do Londynu. Na miejscu organizator dzieli uczestników na trzy dziesięcioosobowe grupy. Waszym zadaniem na najbliższy rok jest zarobić milion funtów. A więc nagroda owszem jest - o ile sam na nią zapracujesz.
• Podobno w przeszłości arbuzy w Japonii były dużo droższe niż w innych krajach. Pojawiły się więc osoby, które celowo
wpadały
w obywateli tego kraju równocześnie upuszczając owoc. Ofiara przepraszała i płaciła zawyżoną kwotę sugerując się cenami ze