Diabeł tasmański (Sarcophilus harrisii) – gatunek ssaka występujący w Tasmanii. Żyje głównie w suchych, sklerofilowych lasach (lasy zawsze zielone twardolistne), na zalesionych obszarach przybrzeżnych. Po wyginięciu wilkowora tasmańskiego (Thylacinus cynocephalus) w 1936 stał się największym drapieżnym torbaczem na świecie. Osiąga 65 centymetrów długości ciała, 25 centymetrów ogona i 8 kilogramów masy ciała. Samice są mniejsze (57 centymetrów długości ciała, 24 centymetry ogona i 6 kilogramów masy ciała). Przednie nogi diabłów są nieco dłuższe od kończyn tylnych. Torbacze te mają pięć palców u przednich stóp – cztery skierowane do przodu i jeden wychodzący z boku łapy, dzięki czemu mogą trzymać w nich jedzenie. Tylne łapy wyposażone są w jedynie cztery palce. Diabły są aktywne nocą. Są oportunistami – w teorii mogą poradzić sobie z pokonaniem zwierzęcia wielkości małego kangura, zwykle jednak żywią się padliną. Gdy decydują się na polowanie ich celem najczęściej są wombaty, ze względu na zawartość tłuszczu i ich powolność. Tłuszcz przechowują w ogonach, dlatego u zdrowych osobników są one grube. W skład diety diabłów wchodzą również warzywa, owoce, ptaki, ryby, żaby, kijanki, owady, małe ssaki, jaszczurki, a czasami nawet owce. Osobniki żyjące niedaleko ludzkich zabudowań sporadycznie kradną i żują buty. Dawniej uważano, że diabły prowadzą samotniczy tryb życia. Badania przeprowadzone w 2006 roku na populacji żyjącej w Parku Narodowym Narawntapu wykazały, że wszystkie zwierzęta były częścią pojedynczej dużej sieci społecznej. Okazało się, że zjawisko terytorializmu prawie nie występuje – jedynie samice przejawiały terytorializm w niewielkiej odległości od swoich nor. Diabły zwykle używają 3-4 nor. Szczególnie pożądane są nory wykopane przez wombaty (są bardzo bezpieczne i świetnie nadają się na miejsce do wychowywania młodych). W pobliżu ludzkich zabudowań zaobserwowano diabły kradnące ubrania, prześcieradła, kołdry i poduszki i wykładające nimi nory. Diabły tasmańskie osiągają rozmiary dorosłych osobników w wieku 2 lat. Na wolności zwykle nie żyją dłużej niż 5 lat. Najdłużej żyjący w niewoli osobnik dożył 7 lat. Zwierzęta te mają najpotężniejszy uścisk szczęk w odniesieniu do swojej masy ciała ze wszystkich drapieżnych ssaków. Mogą ugryźć z siłą 553 N. Pozwala im to na przegryzanie kości, a także grubych metalowych drutów. Mogą rozewrzeć swoje szczęki nawet do 80°. Diabeł tasmański to gatunek zagrożony wyginięciem. Głównym zagrożeniem dla populacji jest zaraźliwy nowotwór pyska, który utrudnia, a w późniejszych stadiach uniemożliwia pożywianie się, prowadząc do śmierci głodowej. Może on doprowadzić do spadku liczebności populacji o 20-80%. Trwają prace nad skuteczną szczepionką dla diabłów. W 2017 po raz pierwszy naukowcom udało się wyleczyć nowotwór u grupy tych
Moderacja usunęła ze strony głównej znalezisko z 1185 wykopami jako informacja nieprawdziwa. 1185 osób może czuć się oszukanymi. Moje znalezisko nie jest informacją nieprawdziwą tylko screenem z tamtego znaleziska. Nie jest też duplikatem ponieważ przedstawia moją opinię że moderacja działa świetnie
Wczoraj zaskoczyliście mnie ilością plusów więc dodaję kolejny rysunek ( ͡°͜ʖ͡°) Było oko jest i cała mordka Smauga z Hobbita. Jak oceniacie? ʕ•ᴥ•ʔ Rozmiar A4, czas 27 godz., 2015 r.
po czym poznac ze to orginalna produkcja #netflix ? xDDDDDD na 8 zawodników jest 7 białych i 1 czarny i czarny wygrywa i 7 białych mu gratuluje xD plus jego matka jest mega biała, on jest mega czany a nie jest nawet mulatem xD #bekazpodludzi #bekazlewactwa #heheszki #rasista #filmy #seriale
@Voycjeshyna Dzień dobry Magdalena Szyszka dzwonię z Mbanku czy mógłby mi pan powiedzieć.... Tak czysto hipotetycznie.. co by pan zrobił jak by pańska siorka #!$%@?ła kiełbachy kosmitom?
Diabły zwykle używają 3-4 nor. Szczególnie pożądane są nory wykopane przez wombaty (są bardzo bezpieczne i świetnie nadają się na miejsce do wychowywania młodych). W pobliżu ludzkich zabudowań zaobserwowano diabły kradnące ubrania, prześcieradła, kołdry i poduszki i wykładające nimi nory.
Diabły tasmańskie osiągają rozmiary dorosłych osobników w wieku 2 lat. Na wolności zwykle nie żyją dłużej niż 5 lat. Najdłużej żyjący w niewoli osobnik dożył 7 lat.
Zwierzęta te mają najpotężniejszy uścisk szczęk w odniesieniu do swojej masy ciała ze wszystkich drapieżnych ssaków. Mogą ugryźć z siłą 553 N. Pozwala im to na przegryzanie kości, a także grubych metalowych drutów. Mogą rozewrzeć swoje szczęki nawet do 80°.
Diabeł tasmański to gatunek zagrożony wyginięciem. Głównym zagrożeniem dla populacji jest zaraźliwy nowotwór pyska, który utrudnia, a w późniejszych stadiach uniemożliwia pożywianie się, prowadząc do śmierci głodowej. Może on doprowadzić do spadku liczebności populacji o 20-80%. Trwają prace nad skuteczną szczepionką dla diabłów. W 2017 po raz pierwszy naukowcom udało się wyleczyć nowotwór u grupy tych
źródło: comment_0B5P4RXxJxJqXNiSVXLzJLBDGg80XZk8.jpg
Pobierz