Średnia sondaży do PE we Francji: UMP 22.3%, FN 21.7%, PS 18.3%, M... (@SirBlake)

Średnia sondaży do PE we Francji:

UMP 22.3%, FN 21.7%, PS 18.3%, MoDem-UDI 10.3%, FdG(komuchy) 8.7%, EELV(zieloni) 8%

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przy okazji polecam bardzo ciekawy wywiad Michalskiego ze Smolarem o sytuacji politycznej i gospodarczej Francji. Ciekawsze fragmenty:

O Froncie Narodowym:

Mierzyć sukces FN procentem głosów uzyskanych w całym kraju, w tych akurat wyborach nie bardzo można. Należy raczej ten sukces mierzyć zdolnością do przejęcia władzy w konkretnych miejscach, lokalnie. A tę zdolność Front Narodowy pokazał.

Oni bardzo długo nie byli zakorzenieni na poziomie lokalnych elit społecznych, w strukturach lokalnych. Teraz Front Narodowy zdobył przyczółki władzy jako partia zaakceptowana w wielu miastach jako siła zdolna do sprawowania władzy, której się tę władzę w wyborach powierza. Poza tym Front Narodowy może wygrać w najbliższych wyborach ogólnonarodowych, czyli do Parlamentu Europejskiego. A już w tych wyborach, czasem wspólnie z innymi ugrupowaniami skrajnej prawicy, Front Narodowy zdobył władzę w 11 dużych francuskich miastach, powyżej 10 tysięcy mieszkańców. Trzeba też na to patrzeć poprzez efekt banalizacji i legitymizacji skrajnie prawicowych poglądów, pod którymi kandydaci FN startowali i zostali wybrani. To, że Front Narodowy będzie po raz pierwszy rządził dużymi francuskimi miastami, legitymizuje tę partię na każdym innym szczeblu polityki francuskiej.

O polityce gospodarczej PS:

Tylko że polityka Hollanda radzi sobie z konsekwencjami kryzysu jeszcze gorzej niż inne polityki w Europie. I dopiero w tym kontekście jego radykalny język brzmiał zupełnie fałszywie. I to bardzo długo, bo dopiero przed kilkoma miesiącami doszło do zwrotu, o którym pan mówi. Wzrost podatków, zatrudnienia w sektorze publicznym, czy wydatków państwa nie stworzyły oczekiwanych bodźców dla rozwoju gospodarczego. Skutkiem był dramatyczny spadek poparcia dla Hollande'a, rządu i socjalistów, pogorszenie nastrojów społecznych, oraz ucieczka kapitału i odpływ najbardziej dynamicznych ludzi za granicę.

Ale są w tej Unii różne państwa. Także takie, które utrzymują parametry państwa opiekuńczego za cenę skutecznego zreformowania tego modelu. To było możliwe w krajach o dużym zaufaniu społecznym, a także wysokiej kulturze negocjacji i kompromisów. Francja do takich krajów nie należy, Polska zresztą też nie. Francja znajduje się obecnie w dramatycznym położeniu. Tu i ówdzie przedstawia się ją jako „chorego człowieka Europy”. Problemy Francji, kraju skądinąd bardzo rozwiniętego i posiadającego ogromny potencjał, mają często bardzo głębokie źródła. M.in. widzieć je można w tradycji wielkiej roli państwa, jego dominacji, również w gospodarce. To państwo do dzisiaj jest bardzo scentralizowane. Sektor publiczny odgrywa ogromną rolę gospodarczą, społeczną i polityczną.

O nowym premierze:

Valls należał do kręgu Michela Rocarda, poważnego polityka tej generacji francuskich socjalistów, która już odchodzi. Był wychowankiem tego środowiska i jest uważany w jakimś sensie za jego kontynuatora. Rocard przewodził tzw. „drugiej lewicy”. Antyetatystycznemu, liberalnemu i zdecydowanie antysowieckiemu nurtowi PS, przyjaznemu rynkowi na długo przed Blairem. Jean Pierre Chevenement lokujący się na przeciwnym biegunie francuskich socjalistów nazywał Rocarda złośliwie „amerykańską lewicą”.