czwartek, 30 maja 2024 Najświętszego Ciała Chrystusa I klasy | kolor biały
MSZA Lekcja (1 Kor 11, 23-29) Bracia: Ja bowiem otrzymałem od Pana co też wam podałem, że Pan Jezus tej nocy, w której był wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy łamał i rzekł «Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie ma moją pamiątkę». Także i kielich, po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Testamentem we krwi mojej. To czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją». Ilekroć bowiem ten chleb pożywać, a kielich pić będziecie, śmierć Pańską będziecie zwiastować, aż przybędzie. Tak więc ktokolwiek by pożywał ten chleb albo pił kielich Pański niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Niechajże tedy doświadcza człowiek samego siebie, a tak niechaj pożywa chleba tego i z kielicha pije. Kto bowiem pożywa i pije niegodnie, potępienie dla siebie pożywa i pije, nie bacząc na ciało Pańskie.
Sekwencja Zbawiciela chwal, Syjonie, W hymnów i kantyków tonie, Wodza i Pasterza.
Z całej duszy chwal Go śmiało, Gdyż przewyższa wszystko chwałą I co pieśń zamierza.
Przedmiot chwały dziś przedziwny Chleb żyjący i pożywny Będzie opiewany,
Co przy świętej uczty stole Był w dwunastu uczniów kole Najprawdziwiej dany.
Niech pieśń jasna i donośna Pełna wdzięku i radosna Cieszy nas pospołu,
Gdyż obchodzim dzień świąteczny, By w pamięci ważyć wieczny Prawzór tego stołu.
Ucztą tą Król nowy dawa Nowej Paschy nowe prawa I dawna ustała.
Przed nowością przeszłość znika. Cień od prawdy precz umyka, Światłość noc wygnała.
Co Pan czynił przy wieczerzy, Rzekł, że czynić nam należy Dla Jego wspomnienia.
Pouczani tą godziną Przemieniamy chleb i wino W ofiarę zbawienia.
Jest pewności naszej skałą, Że się chleb przemienia w Ciało, Wino Krwią się staje,
Chociaż myśl i wzrok nie pojmie, Wiara naszych dusz rękojmię Wbrew jawie nam daje.
Pod różnymi postaciami, Zewnętrznymi pozorami, Skryty cud ogromny,
Ciało strawą, Krew napojem. Lecz Pan cały z bóstwem swoim W obu jest przytomny.
Przez biorących niekruszony, Nie łamany, nie dzielony, Cały w nich się mieści.
Bierze jeden, tysiąc bierze, Ten i ów w jednakiej mierze, Nic nie ginie z treści.
Biorą dobrzy i grzeszniki, Lecz nierówne są wyniki, Życie lub zagłada.
Dla złych śmierć, dla dobrych życie. Choć jednakie jest spożycie, Jak różny los pada.
Hostii świętej okruszyna Niech ci wiernie przypomina, Że to samo odrobina, Co całość ukrywa.
Nic nie dzieli się w przedmiocie, Tylko znak się kruszy w krocie, Lecz nie w stanie i istocie Pana nie ubywa.
Oto boski chleb aniołów, Dla pielgrzymów wśród padołów, Dla synowskich jeno stołów; Psom nie rzucać chleba!
Stare wieści go Przymierze. Izaak dany w ofierze, Jagnię – na Paschy wieczerzę, Manna – ojcom z nieba.
O pasterzu, chlebie żywy, Jezu, bądź nam litościwy, Nakarm nas i nie gub, mściwy, Daj nam ujrzeć błogie dziwy W żyjących krainie.
Znawco naszych dusz tajników, Co nas żywisz, śmiertelników, Uczyń nas współbiesiadników, Współdziedziców i wspólników W wybranych rodzinie. Amen. Alleluja.
Ewangelia (J 6, 56-59) Onego czasu: Rzekł Jezus rzeszom żydowskim: «Ciało moje prawdziwie jest pokarmem, a krew moja prawdziwie jest napojem. Kto pożywa moje ciało i pije moją krew, we mnie mieszka, a ja w nim. Jako mię posłał żyjący Ojciec – i ja żyję dla Ojca, a kto pożywa mnie, i on żyć będzie dla mnie. To jest chleb, który zstąpił z nieba. Nie jako ojcowie wasi spożywali mannę i pomarli. Kto pożywa tego chleba, żyć będzie na wieki».
PROCESJA PIERWSZY OŁTARZ Ewangelia (Mt 1, 1-16) Księga rodowodu Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego. Abraham zrodził Izaaka. A Izaak zrodził Jakuba. A Jakub zrodził Judę i braci jego. A Juda zrodził Faresa i Zarę z Tamary. A Fares zrodził Ezrona. A Ezron zrodzi Arama. A Aram zrodził Aminadaba, Aminadab zaś zrodził Naassona. A Naasson zrodził Salmona. A Salmon zrodził Booza z Rahaby. A Booz zrodził Obeda z Rut. A Obed zrodził Jessego. Jesse zaś zrodził Dawida króla. A Dawid król zrodził Salomona z tej, która była Uriaszowa. A Salomon zrodził Roboama. A Roboam zrodził Abiasza. A Abiasz zrodził Azę. A Aza zrodził Jozafata. A Jozafat zrodził Jorama. A Joram zrodził Ozjasza. A Ozjasz zrodził Joatama. A Joatam zrodził Achaza. A Achaz zrodził Ezechiasza. A Ezechiasz zrodził Manassesa. A Manasses zrodził Amona. A Amon zrodził Jozjasza. Jozjasz zaś zrodził Jechoniasza i braci jego w czasie uprowadzenia do Babilonu. A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz zrodził Salatiela. A Salatiel zrodził Zorobabela. A Zorobabel zrodził Abiuda. A Abiud zrodził Eliakima. A Eliakim zrodził Azora. A Azor zrodził Sadoka. A Sadok zrodził Achima. A Achim zrodził Eliuda. A Eliud zrodził Eleazara. A Eleazar zrodził Matana. A Matan zrodził Jakuba. Jakub zaś zrodził Józefa, męża Maryi, z której się narodził Jezus, zwany Chrystusem.
DRUGI OŁTARZ Ewangelia (Mk 1,1-8) Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jak napisane jest u Izajasza proroka: Oto posyłam Anioła mego przed obliczem twoim, który przygotuje drogę twą przed tobą. Głos wołającego na pustyni: gotujcie drogę Pańską, torujcie ścieżki jego. Był Jan na pustyni, chrzcząc i głosząc chrzest pokuty na odpuszczenie grzechów. I zdążała do niego cała kraina żydowska i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, i byli chrzczeni przez niego w rzece Jordanie, wyznając grzechy swoje. A Jan miał na sobie odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany na biodrach swoich, a jadł szarańcze i leśny miód. I nauczał mówiąc: «Idzie za mną mocniejszy niźli ja, któremu nie jestem godzien, padłszy na ziemię, rozwiązać rzemyka u sandałów Jego. Ja chrzciłem was wodą, On zaś będzie was chrzcił Duchem Świętym».
TRZECI OŁTARZ Ewangelia (Łk 1, 5-17) Był za dni Heroda, króla Judei, kapłan pewien, imieniem Zachariasz, ze zmiany Abiasza, i żona jego z córek Aaronowych, a imię jej Elżbieta. A byli oboje sprawiedliwi przed Bogiem, zachowując bez zarzutu wszystkie przykazania i ustawy Pańskie. I nie mieli syna, gdyż Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już w wieku podeszłym. Stało się tedy, gdy sprawował urząd kapłański przed Bogiem w kolejności zmiany swojej, że według zwyczaju kapłaństwa przyszła nań losem kolej, aby wszedłszy do świątyni Pańskiej złożył ofiarę kadzielną. A całe mnóstwo ludu było zewnątrz, modląc się w czasie kadzenia. I ukazał mu się Anioł Pański stojący po prawej stronie ołtarza kadzielnego. A Zachariasz zatrwożył się, ujrzawszy go, i lęk go ogarnął. I rzekł do niego Anioł: «Nie lękaj się, Zachariaszu, wysłuchana jest bowiem prośba twoja. Żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. I będziesz się radował, a weselił, i wielu z narodzenia jego radować się będzie. Będzie bowiem wielkim przed Panem, wina i sycery pić nie będzie, a Duchem Świętym napełniony będzie jeszcze w żywocie matki swojej. I wielu synów izraelskich nawróci do Pana Boga ich, a sam wyprzedzi go w duchu i mocy Eliaszowej, aby zwrócił serca ojców ku synom, a niewierzących ku roztropności sprawiedliwych, by przygotował Panu lud doskonały».
CZWARTY OŁTARZ Ewangelia (J 1, 1-14) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemnościach świeci i ciemności jej nie ogarnęły. Był człowiek posłany od Boga, a Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o światłości, aby przez niego wszyscy uwierzyli. Nie był on światłością, ale miał świadectwo dać o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka na ten świat przychodzącego. Na świecie był, a świat był przez Niego stworzony i świat Go nie poznał. Przyszedł do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. A wszystkim, którzy Go przyjęli i uwierzyli w imię Jego, dał moc, aby się stali synami Bożymi, którzy nie z krwi ani z żądzy ciała, ani też z woli ludzkiej, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę Jego, pełnego łaski i prawdy, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca.
Ilustracja: Jan Anton van der Baren – Eucharystia w girlandzie olej na płótnie, 1635-1659 Kunsthistorisches Museum, Wiedeń, Austria
czwartek, 30 maja 2024
Najświętszego Ciała Chrystusa
I klasy | kolor biały
MSZA
Lekcja (1 Kor 11, 23-29)
Bracia: Ja bowiem otrzymałem od Pana co też wam podałem, że Pan Jezus tej nocy, w której był wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy łamał i rzekł «Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie ma moją pamiątkę». Także i kielich, po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Testamentem we krwi mojej. To czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją». Ilekroć bowiem ten chleb pożywać, a kielich pić będziecie, śmierć Pańską będziecie zwiastować, aż przybędzie. Tak więc ktokolwiek by pożywał ten chleb albo pił kielich Pański niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Niechajże tedy doświadcza człowiek samego siebie, a tak niechaj pożywa chleba tego i z kielicha pije. Kto bowiem pożywa i pije niegodnie, potępienie dla siebie pożywa i pije, nie bacząc na ciało Pańskie.
Sekwencja
Zbawiciela chwal, Syjonie,
W hymnów i kantyków tonie,
Wodza i Pasterza.
Z całej duszy chwal Go śmiało,
Gdyż przewyższa wszystko chwałą
I co pieśń zamierza.
Przedmiot chwały dziś przedziwny
Chleb żyjący i pożywny
Będzie opiewany,
Co przy świętej uczty stole
Był w dwunastu uczniów kole
Najprawdziwiej dany.
Niech pieśń jasna i donośna
Pełna wdzięku i radosna
Cieszy nas pospołu,
Gdyż obchodzim dzień świąteczny,
By w pamięci ważyć wieczny
Prawzór tego stołu.
Ucztą tą Król nowy dawa
Nowej Paschy nowe prawa
I dawna ustała.
Przed nowością przeszłość znika.
Cień od prawdy precz umyka,
Światłość noc wygnała.
Co Pan czynił przy wieczerzy,
Rzekł, że czynić nam należy
Dla Jego wspomnienia.
Pouczani tą godziną
Przemieniamy chleb i wino
W ofiarę zbawienia.
Jest pewności naszej skałą,
Że się chleb przemienia w Ciało,
Wino Krwią się staje,
Chociaż myśl i wzrok nie pojmie,
Wiara naszych dusz rękojmię
Wbrew jawie nam daje.
Pod różnymi postaciami,
Zewnętrznymi pozorami,
Skryty cud ogromny,
Ciało strawą, Krew napojem.
Lecz Pan cały z bóstwem swoim
W obu jest przytomny.
Przez biorących niekruszony,
Nie łamany, nie dzielony,
Cały w nich się mieści.
Bierze jeden, tysiąc bierze,
Ten i ów w jednakiej mierze,
Nic nie ginie z treści.
Biorą dobrzy i grzeszniki,
Lecz nierówne są wyniki,
Życie lub zagłada.
Dla złych śmierć, dla dobrych życie.
Choć jednakie jest spożycie,
Jak różny los pada.
Hostii świętej okruszyna
Niech ci wiernie przypomina,
Że to samo odrobina,
Co całość ukrywa.
Nic nie dzieli się w przedmiocie,
Tylko znak się kruszy w krocie,
Lecz nie w stanie i istocie
Pana nie ubywa.
Oto boski chleb aniołów,
Dla pielgrzymów wśród padołów,
Dla synowskich jeno stołów;
Psom nie rzucać chleba!
Stare wieści go Przymierze.
Izaak dany w ofierze,
Jagnię – na Paschy wieczerzę,
Manna – ojcom z nieba.
O pasterzu, chlebie żywy,
Jezu, bądź nam litościwy,
Nakarm nas i nie gub, mściwy,
Daj nam ujrzeć błogie dziwy
W żyjących krainie.
Znawco naszych dusz tajników,
Co nas żywisz, śmiertelników,
Uczyń nas współbiesiadników,
Współdziedziców i wspólników
W wybranych rodzinie. Amen. Alleluja.
Ewangelia (J 6, 56-59)
Onego czasu: Rzekł Jezus rzeszom żydowskim: «Ciało moje prawdziwie jest pokarmem, a krew moja prawdziwie jest napojem. Kto pożywa moje ciało i pije moją krew, we mnie mieszka, a ja w nim. Jako mię posłał żyjący Ojciec – i ja żyję dla Ojca, a kto pożywa mnie, i on żyć będzie dla mnie. To jest chleb, który zstąpił z nieba. Nie jako ojcowie wasi spożywali mannę i pomarli. Kto pożywa tego chleba, żyć będzie na wieki».
PROCESJA
PIERWSZY OŁTARZ
Ewangelia (Mt 1, 1-16)
Księga rodowodu Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego. Abraham zrodził Izaaka. A Izaak zrodził Jakuba. A Jakub zrodził Judę i braci jego. A Juda zrodził Faresa i Zarę z Tamary. A Fares zrodził Ezrona. A Ezron zrodzi Arama. A Aram zrodził Aminadaba, Aminadab zaś zrodził Naassona. A Naasson zrodził Salmona. A Salmon zrodził Booza z Rahaby. A Booz zrodził Obeda z Rut. A Obed zrodził Jessego. Jesse zaś zrodził Dawida króla. A Dawid król zrodził Salomona z tej, która była Uriaszowa. A Salomon zrodził Roboama. A Roboam zrodził Abiasza. A Abiasz zrodził Azę. A Aza zrodził Jozafata. A Jozafat zrodził Jorama. A Joram zrodził Ozjasza. A Ozjasz zrodził Joatama. A Joatam zrodził Achaza. A Achaz zrodził Ezechiasza. A Ezechiasz zrodził Manassesa. A Manasses zrodził Amona. A Amon zrodził Jozjasza. Jozjasz zaś zrodził Jechoniasza i braci jego w czasie uprowadzenia do Babilonu. A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz zrodził Salatiela. A Salatiel zrodził Zorobabela. A Zorobabel zrodził Abiuda. A Abiud zrodził Eliakima. A Eliakim zrodził Azora. A Azor zrodził Sadoka. A Sadok zrodził Achima. A Achim zrodził Eliuda. A Eliud zrodził Eleazara. A Eleazar zrodził Matana. A Matan zrodził Jakuba. Jakub zaś zrodził Józefa, męża Maryi, z której się narodził Jezus, zwany Chrystusem.
DRUGI OŁTARZ
Ewangelia (Mk 1,1-8)
Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jak napisane jest u Izajasza proroka: Oto posyłam Anioła mego przed obliczem twoim, który przygotuje drogę twą przed tobą. Głos wołającego na pustyni: gotujcie drogę Pańską, torujcie ścieżki jego. Był Jan na pustyni, chrzcząc i głosząc chrzest pokuty na odpuszczenie grzechów. I zdążała do niego cała kraina żydowska i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, i byli chrzczeni przez niego w rzece Jordanie, wyznając grzechy swoje. A Jan miał na sobie odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany na biodrach swoich, a jadł szarańcze i leśny miód. I nauczał mówiąc: «Idzie za mną mocniejszy niźli ja, któremu nie jestem godzien, padłszy na ziemię, rozwiązać rzemyka u sandałów Jego. Ja chrzciłem was wodą, On zaś będzie was chrzcił Duchem Świętym».
TRZECI OŁTARZ
Ewangelia (Łk 1, 5-17)
Był za dni Heroda, króla Judei, kapłan pewien, imieniem Zachariasz, ze zmiany Abiasza, i żona jego z córek Aaronowych, a imię jej Elżbieta. A byli oboje sprawiedliwi przed Bogiem, zachowując bez zarzutu wszystkie przykazania i ustawy Pańskie. I nie mieli syna, gdyż Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już w wieku podeszłym. Stało się tedy, gdy sprawował urząd kapłański przed Bogiem w kolejności zmiany swojej, że według zwyczaju kapłaństwa przyszła nań losem kolej, aby wszedłszy do świątyni Pańskiej złożył ofiarę kadzielną. A całe mnóstwo ludu było zewnątrz, modląc się w czasie kadzenia. I ukazał mu się Anioł Pański stojący po prawej stronie ołtarza kadzielnego. A Zachariasz zatrwożył się, ujrzawszy go, i lęk go ogarnął. I rzekł do niego Anioł: «Nie lękaj się, Zachariaszu, wysłuchana jest bowiem prośba twoja. Żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. I będziesz się radował, a weselił, i wielu z narodzenia jego radować się będzie. Będzie bowiem wielkim przed Panem, wina i sycery pić nie będzie, a Duchem Świętym napełniony będzie jeszcze w żywocie matki swojej. I wielu synów izraelskich nawróci do Pana Boga ich, a sam wyprzedzi go w duchu i mocy Eliaszowej, aby zwrócił serca ojców ku synom, a niewierzących ku roztropności sprawiedliwych, by przygotował Panu lud doskonały».
CZWARTY OŁTARZ
Ewangelia (J 1, 1-14)
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemnościach świeci i ciemności jej nie ogarnęły.
Był człowiek posłany od Boga, a Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o światłości, aby przez niego wszyscy uwierzyli. Nie był on światłością, ale miał świadectwo dać o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka na ten świat przychodzącego. Na świecie był, a świat był przez Niego stworzony i świat Go nie poznał. Przyszedł do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. A wszystkim, którzy Go przyjęli i uwierzyli w imię Jego, dał moc, aby się stali synami Bożymi, którzy nie z krwi ani z żądzy ciała, ani też z woli ludzkiej, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę Jego, pełnego łaski i prawdy, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca.
Ilustracja:
Jan Anton van der Baren – Eucharystia w girlandzie
olej na płótnie, 1635-1659
Kunsthistorisches Museum, Wiedeń, Austria
źródło: Zdjęcie z biblioteki
Pobierz