[Loskamilos1]

Jesteś dzieckiem zagubionym w głębokiej dziczy, gdzie znajduje cię i przygarnia wataha wilków. Od tej chwili identyfikujesz się jako jeden z nich, bawisz się z młodymi, wspólnie spożywasz posiłki, stajesz się członkiem "rodziny". Nie znasz innego życia niż to leśne. Nagle zjawiają się dwunożne istoty, mordują twoich wilczych kompanów, a ciebie siłą zabierają ze sobą. To początki historii Diny Sanichara, dziecka odnalezionego w leśnych ostępach Indii przez grupę miejscowych myśliwych. W chwili powrotu do cywilizacji oceniano, że mógł on mieć około sześciu lat. Cała sytuacja wydarzyła się w 1872 roku na terenie stanu Uttar Pradesh. Chłopca po odnalezieniu zabrano do miejscowego sierocińca. Dina miał problemy z przystosowaniem się do nowej sytuacji. Jego inteligencję oceniono na bardzo niską. Nigdy nie nauczył się mówić, wydawał dźwięki przypominające odgłosy wilka. Odrzucał gotowane posiłki na rzecz surowego mięsa. Po wielu trudach zdołano nauczyć go chodzenia na dwóch nogach. Nigdy nie zbliżył się do drugiego człowieka z wyjątkiem jednej osoby. W tym samym ośrodku miał przebywać inny chłopiec, który także został wychowany przez zwierzęta. Wspólne przeżycia połączyły obydwoje młodych ludzi. Mimo to nigdy nie zatracił swojej zwierzęcej natury. Zmarł młodo, bo w wieku zaledwie 29 lat, przyczyną śmierci miała być gruźlica. Historia Sanichara według wielu mogła być inspiracją dla Rudyarda Kiplinga przy tworzeniu "Księgi dżungli".

#sanichar #wilczedzieci #necrobook