Tytuł: Mężczyźni bez kobiet Autor: Haruki Murakami Gatunek: opowiadania Ocena: ★★★★★★★★★☆
Telefon budzi mnie po pierwszej. W środku nocy dzwonek zawsze brzmi natarczywie. Jakby ktoś brutalnie próbował zniszczyć świat jakimś groźnym metalowym narzędziem. Jako przedstawiciel rodzaju ludzkiego muszę go powstrzymać. Dlatego wstaję, idę do salonu i podnoszę słuchawkę.
Jakie to było ładne.
W siedmiu opowiadaniach pan Murakami zajmuje się tematem uczuć. I pożądania. To podobno jest w ogóle częsty temat jego twórczości, do której na pewno wrócę. Opisuje historię aktora, który był zdradzany przez żonę, chirurga plastycznego, który był tym, z którym żony zdradzały, człowieka (być może pisarza), który dowiaduje się jego dawna dziewczyna popełniła samobójstwo.
Pan Murakami potrafi opowiedzieć historię, w której nie dzieje się nic specjalnego, nie ma szczególnych zawirowań, a wypadki toczą się powoli, jedne jako następstwa drugich. Potrafi ją opowiedzieć w sposób niezwykle wciągający. Tak, że w zasadzie już w drugim czy trzecim opowiadaniu wiadomo czego się na pewno nie należy spodziewać. Co nie znaczy, że wiadomo czego się spodziewać. Jakby tego było mało, wszystko opisane jest świetnym językiem (tutaj duże ukłony w kierunki pani Anny Zeilińskiej-Elliott, która tę pozycję tłumaczyła i opatrzyła ciekawym wstępem dotyczącym tego tłumaczenia). Równowaga między wyważonymi opisami a ciekawymi i naturalnymi dialogami, kilka podanych w nawiasie celnych, czasami złośliwych ale i zabawnych spostrzeżeń sprawiają, że sam odbiór tego tekstu, bez względu na treść może być przyjemnością.
Tłumaczka pisze, że niektóre postaci pojawiają się w kilku opowiadaniach. Dwa razy miałem takie wrażenie, że już spotkałem tego bohatera, ale do pewności było mi daleko. Z resztą tam w ogóle niewiele rzeczy jest jasnych i podanych na tacy. Same opowiadania kończą się często niespodziewanie, w momencie, kiedy (jak się zdaje) już ma nastąpić punkt kulminacyjny. Zawierają mnóstwo niedopowiedzeń, co sprawia, że przyjemnie byłoby dyskutować o tych tekstach dopuszczając różne możliwości i poznając punkt widzenia kogoś innego, bo myślę, że tutaj każdy może dostrzec trochę inne rzeczy. Pisałem, że do twórczości autora pewnie wrócę, ale myślę, że wrócę też do tej pozycji. Pewnie nie wszystko co jest w niej zawarte dostrzegłem za pierwszym razem.
![Mąż Ewy Bugały dyrektorem w Orlenie [NASZ NEWS]](https://wykop.pl/cdn/c3397993/1ba2c9b9a1e14876242c272be2addb153c6633e4475a4fd8da68268515ed8f88,q70.jpg)
Tytuł: Mężczyźni bez kobiet
Autor: Haruki Murakami
Gatunek: opowiadania
Ocena: ★★★★★★★★★☆
Jakie to było ładne.
W siedmiu opowiadaniach pan Murakami zajmuje się tematem uczuć. I pożądania. To podobno jest w ogóle częsty temat jego twórczości, do której na pewno wrócę. Opisuje historię aktora, który był zdradzany przez żonę, chirurga plastycznego, który był tym, z którym żony zdradzały, człowieka (być może pisarza), który dowiaduje się jego dawna dziewczyna popełniła samobójstwo.
Pan Murakami potrafi opowiedzieć historię, w której nie dzieje się nic specjalnego, nie ma szczególnych zawirowań, a wypadki toczą się powoli, jedne jako następstwa drugich. Potrafi ją opowiedzieć w sposób niezwykle wciągający. Tak, że w zasadzie już w drugim czy trzecim opowiadaniu wiadomo czego się na pewno nie należy spodziewać. Co nie znaczy, że wiadomo czego się spodziewać. Jakby tego było mało, wszystko opisane jest świetnym językiem (tutaj duże ukłony w kierunki pani Anny Zeilińskiej-Elliott, która tę pozycję tłumaczyła i opatrzyła ciekawym wstępem dotyczącym tego tłumaczenia). Równowaga między wyważonymi opisami a ciekawymi i naturalnymi dialogami, kilka podanych w nawiasie celnych, czasami złośliwych ale i zabawnych spostrzeżeń sprawiają, że sam odbiór tego tekstu, bez względu na treść może być przyjemnością.
Tłumaczka pisze, że niektóre postaci pojawiają się w kilku opowiadaniach. Dwa razy miałem takie wrażenie, że już spotkałem tego bohatera, ale do pewności było mi daleko. Z resztą tam w ogóle niewiele rzeczy jest jasnych i podanych na tacy. Same opowiadania kończą się często niespodziewanie, w momencie, kiedy (jak się zdaje) już ma nastąpić punkt kulminacyjny. Zawierają mnóstwo niedopowiedzeń, co sprawia, że przyjemnie byłoby dyskutować o tych tekstach dopuszczając różne możliwości i poznając punkt widzenia kogoś innego, bo myślę, że tutaj każdy może dostrzec trochę inne rzeczy. Pisałem, że do twórczości autora pewnie wrócę, ale myślę, że wrócę też do tej pozycji. Pewnie nie wszystko co jest w niej zawarte dostrzegłem za pierwszym razem.
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter
źródło: comment_1626871440RDJf3WsNNOSaKh978G0WzY.jpg
Pobierz