Tytuł: Notatki z podziemia Autor: Fiodor Dostojewski Gatunek: literatura piękna Ocena: ★★★★★★★★☆☆
Po pierwsze to nie rozumiem czemu to w Polsce nie wyszło w żadnym sensownym wydaniu.
Krótka opowieść w formie notatek głównego bohatera, który przedstawia wycinek ze swojego życia. Dostojewski przedstawił bardzo głęboki obraz psychologiczny dość skomplikowanej postaci.
Bohater ma ogólnie bardzo dużo z przegrywa, niektóre przemyślenia podobne do takich, które często pojawiają się na nieszczęśliwych tagach. Jednocześnie ma się za lepszego od innych, a przy okazji ma się kompletnie za nikogo. I w sumie jest nikim, ale próbuję czerpać dumę z tego, że jest inny, ale też się tego wstydzi. Do tego jest bardzo rozchwiany emocjonalnie, raz chce żyć z innymi, raz nienawidzi wszystkich, a najczęściej to siebie.
Do tego cudowna, bardzo "krindżowa" scena starcia się przegrywa z normikami.
Początek książki to wywód filozoficzny bohatera, w którym ciężko się tak od razu odnaleźć, więc jak ktoś by miał czytać, to niech się nie zniechęca, bo potem jest lżej.
Dość płytko oceniłem tę książkę, myślę, że ktoś ambitniejszy znajdzie też mnóśtwo filozoficzno-psychologicznej treści w tej opowieści, ale to chyba norma u Dostojewskiego.
@smierdakow: ... ale od pojedynku do którego nie doszło (jakie upokorzenie) a w sumie późniejszej wizycie w burdelu, tak naprawdę wszystko się "rozkręca".
Dostojewski uwielbiał przelewać na papier swój talent do analizy ludzkiej natury. Nie inaczej jest i w tym przypadku. Jednak tłumaczenie jego dzieł to spore wyzwanie a wiadomo, że tłumaczenia są jak kobiety - wierne nie są piękne a piękne nie są wierne ;)
@Sl_w_k_1: Uwielbiam Hrabiego Monte Christo, książka mojego dzieciństwa i taka, do której lubię wracać
Dostojewski to jednak inne klimaty. Zawsze możesz iść na głęboką wodę i zacząć od "Braci Karamazow" (przekład Pomorskiego) albo "Biesów" właśnie. Z krótszych pozycji polecam "Idiotę".
Tytuł: Notatki z podziemia
Autor: Fiodor Dostojewski
Gatunek: literatura piękna
Ocena: ★★★★★★★★☆☆
Po pierwsze to nie rozumiem czemu to w Polsce nie wyszło w żadnym sensownym wydaniu.
Krótka opowieść w formie notatek głównego bohatera, który przedstawia wycinek ze swojego życia. Dostojewski przedstawił bardzo głęboki obraz psychologiczny dość skomplikowanej postaci.
Bohater ma ogólnie bardzo dużo z przegrywa, niektóre przemyślenia podobne do takich, które często pojawiają się na nieszczęśliwych tagach. Jednocześnie ma się za lepszego od innych, a przy okazji ma się kompletnie za nikogo. I w sumie jest nikim, ale próbuję czerpać dumę z tego, że jest inny, ale też się tego wstydzi. Do tego jest bardzo rozchwiany emocjonalnie, raz chce żyć z innymi, raz nienawidzi wszystkich, a najczęściej to siebie.
Do tego cudowna, bardzo "krindżowa" scena starcia się przegrywa z normikami.
Początek książki to wywód filozoficzny bohatera, w którym ciężko się tak od razu odnaleźć, więc jak ktoś by miał czytać, to niech się nie zniechęca, bo potem jest lżej.
Dość płytko oceniłem tę książkę, myślę, że ktoś ambitniejszy znajdzie też mnóśtwo filozoficzno-psychologicznej treści w tej opowieści, ale to chyba norma u Dostojewskiego.
#bookmeter #ksiazki #dostojewski
źródło: comment_1625333359RF8pttXP1R0sa4kqODJQSQ.jpg
PobierzDostojewski uwielbiał przelewać na papier swój talent do analizy ludzkiej natury. Nie inaczej jest i w tym przypadku. Jednak tłumaczenie jego dzieł to spore wyzwanie a wiadomo, że tłumaczenia są jak kobiety - wierne nie są piękne a piękne nie są wierne ;)
Byłoby wspaniale gdyby Adam
Z ciekawostek dodam, że książka stanowiła inspirację dla Paula Schradera podczas pisania scenariusza do filmu Taksówkarz.
Hrabia Monte christo chyba trzy razy przeczytałem. I tęsknię za takimi klimatami.
Dostojewski to jednak inne klimaty. Zawsze możesz iść na głęboką wodę i zacząć od "Braci Karamazow" (przekład Pomorskiego) albo "Biesów" właśnie. Z krótszych pozycji polecam "Idiotę".
"Idiotę" czytałem. Ale dawno temu.
Dzięki
@Sl_w_k_1 a w Hrabii są jakieś różne tłumaczenia?
Nie ma nigdzie Rogozińskiego? Jest na pewno z Wydawnicywa Dolnośląskiego, z 2002 roku.