[v.....o]

Żeby zauważyć upływ czasu wcale nie trzeba liczyć swoich lat. Każdy wie ile ma i to przychodzi jakoś tak swobodnie, rok po roku. Mi to olśnienie starości przychodzi zazwyczaj dopiero w momentach błahych. Jak dziś. Patrzę sobie na jakieś wydarzenie na facebooku, a tam mój kumpel idzie na... osiemnastkę. No myślę sobie dobry jest, dobrze się wiedzie, z młodymi przystaje. Dopiero czytając komentarze uświadomiłem sobie, że to osiemnastka jego... córki. Dziwne uczucie.

Podobnie jak chciałem niedawno kupić pewien samochód dla kaprysu. Ot kiedyś mi się podobał, a że dziś mogę to chciałem tą "mogość" wykorzystać. Rocznik 2007 za TĘ CENĘ!?!?! Ale taniocha. Dopiero po kilku sekundach przychodzi refleksja, że 2007 nie był 2 lata temu, a osiem. Dzieciaki z rocznika 1997 w tym roku osiągają pełnoletniość...

Za każdym razem gdy mnie nachodzą takie "zaskoczenia", cieszę się, że nigdy się nie ograniczałem. Dzisiaj nawet najbardziej żenujące aspekty mojego życia z przeszłości mają wymiar sentymentalny i sam siebie klepię po ramieniu, że nigdy nie mówiłem sobie - nie. Wiele było żenujących chwil, wiele wstydliwych, wiele posranych porażek i w tej chwili gdy się działo chciałem się zapaść pod ziemię, a nawet wspominając kilka lat później miałem to dziwne uczucie zażenowania. Ale dzisiaj nie. Dzisiaj cieszę się z tej bezkompromisowości. #!$%@?ło się w życiu tyle spraw, tyle razy wyszło na głupka, tyle razy byłoby mi siebie wstyd, ale nie zliczę ile razy było odwrotnie i ile by mnie nie spotkało, gdybym nie robił rzeczy, które wydawały się głupie. Ależ byłbym dzisiaj smutnym człowiekiem. Bo tak w sumie po przemyśleniu tego wszystkiego, sądzę, że największym moim życiowym sukcesem nie jest to co mam, ale to czego spróbowałem, nie ważne jaki miało to rezultat.

Życie mija, ale cieszę się, że tak zostałem stworzony, że nigdy* się nie wahałem.

*Zrobiłem to tylko raz. I to paradoksalnie uderzyło we mnie najmocniej, choć sytuacja nie wskazywała. Nie poszedłem na pogrzeb znajomego. Mogłem, ale gdzieś zawsze było nam nie po drodze i nie lubiliśmy się, więc po co. Dopiero jego siostra w szczerej rozmowie uświadomiła mi, że tak naprawdę bez siebie nie istnieliśmy. Zawsze nakręcaliśmy wzajemną rywalizację, że obaj siebie budowaliśmy i tak naprawdę lubiliśmy. I co by nie mówić, to fakt. We wszystkich latach czy nauki, czy w sporcie miałem w nim niby rywala, ale gdyby go nie było, to nie byłoby tej całej przyjemności działania. I dopiero po rozmowie uświadomiłem sobie, że gdyby go nie było, byłoby licho, bo to w sumie on stworzył rywalizację we mnie i chęci. I tak szczerze, to go lubiłem, ale myślałem, że on mnie nie. Tu też wyszło, że nieprawda i moglibyśmy być pewnie najlepszymi kumplami, ale wypadek to zakończył. Tak się zapierałem, a tak mi go brakuje.

Dobra, bo pieprzę. Jest 15:33, a ja już wypiłem, przepraszam jeżeli to czytałeś. 7 wpisów w jednym.

#nobodykiers

[Arveit]

@vivo: takie wpisy motywują, dzięki, cumplu!

[v.....o]

@Arveit: No nie wiem ;)

[Arveit]

@vivo: motywują, bo ja dopiero lvl 23 i też bym chciał w przyszłości tak niczego nie żałować :D

[T.....n]

@vivo: Dobrze, że na mirko piszą również ci, którzy mogą się pochwalić jakimś życiowym doświadczeniem.

[v.....o]

@Arveit: 23 lata to już moment, w którym trzeba z życiem jechać na maksa. Już dojrzały, jeszcze młody. Możesz wszystko, najlepsze lata. Już nie dzieciak, a jeszcze nie skażony. Idź mi z tego wykopu i to już. Masz tyle do zrobienia, a ty czytasz wynurzenia jakiegoś debila w sieci :) Każda sekunda którą zmarnowałeś na czytanie tej odpowiedzi będzie ci ciążyła kiedyś ;d tyle zmarnowanego czasu

[v.....o]

@Master_Xabies: ano jest taka chwila, że się wsiada w ten #!$%@? ekspres. Z roku na rok czas jakoś szybciej kurde płynie. Czasami się boję, że pójdę spać i się obudzę dzień przed śmiercią...

[v.....o]

@Master_Xabies: a uwierz, że ja też. Ja jestem w stanie powiedzieć co myślałem dwa lata temu, jakby to było dzisiaj. Kiedyś to było nie do wyobrażenia. 2 lata to był ogrom. A teraz ten przeskok jest niezauważalny. Skończyłem sezon ciężkiej pracy i wydaje mi się że dosłownie wczoraj, a minęly już prawie dwa miesiące. Nie ogarniam.

[TomaK_]

Bo tak w sumie po przemyśleniu tego wszystkiego, sądzę, że największym moim życiowym sukcesem nie jest to co mam, ale to czego spróbowałem, nie ważne jaki miało to rezultat.

@vivo: Jedno z lepszych zdań jakie usłyszałem w tym miesiącu.

[v.....o]

@poglosieciepoznamlobuzie: ale tu nie chodzi o odnajdywanie się. Najlepsi ludzie jakich znam, to osoby totalnie nieprzystosowane. Tylko oni wykorzystują tą świadomość na swoją korzyść. Nie chodzi o to, aby przystosowywać siebie do standardów, ale żeby znaleźć ludzi którzy mają twoje standardy, a jak ich nie ma, to je stwórz. Nawet jeśli są głupie, to zauważ, że wizjonerami nazywa się tylko #!$%@?ów i jeżeli nim jesteś, to ci zazdroszczę. Masz szansę na

[Matus20095]

@vivo: kurcze nie wiem jak to robisz, ale naprawdę Twoje historie nadają się na jakąś publikację. Nie wiem też czemu uznajesz siebie za "debila". To co piszesz może wielu osobom pomóc, zmienić ich nastawienie do życia itd. Masz mega inspirujące wpisy. Obyś pisał ich jak najwięcej :)

[v.....o]

@poglosieciepoznamlobuzie: dlatego potrzebujesz zmiany towarzystwa (niemniej jak już wykrystalizujesz charakter to jak pisałem - do swoich). Skoroś taki nerwus, to obierz sobie za znajomych ludzi spokojnych i metodycznych. Z takich łatwo dostępnych będą to zapewne chociazby jacyś biegacze, ogólnie ludzie trenujący sporty, w których wyniki determinuje cierpliwy trening. Jeżeli chcesz nad sobą pracować, to i potrenujesz żeby kogoś poznać. Samemu jest ciężko, więc szukaj ludzi. Innych od siebie i nie odrzucaj

[StefaniukBatory]

@vivo: kolejne pitolenie o niczym
usun konto