Ja będę wyć do pustego nieba,

choć dobrze wiem, że i tak to niczego nie da.

Będę czekać, aż powrócą tu zmęczone echa mego głosu,

wierząc, że usłyszę twój wśród nich.

I będę żyć na krawędzi cienia,

na ostrzu prawdy nie szukając usprawiedliwienia.