Nic tak nie przeraża tuskowej sitwy jak utrata władzy i perspektywa siedmiu lat chudych. Pozbawieni tłustych posad i majątków pochodzących z korupcji i zwykłego złodziejstwa, odarci z wpływów i wyżywania się na krnąbrnych obywatelach zwiędną w zapomnieniu, nienawiści i w pogardzie ze strony prostego człowieka.

Kryzys chrześcijańskiej koncepcji życia doprowadził do fragmentaryzacji i autonomizacji poszczególnych dziedzin życia i ich systemów wartości, w rezultacie do głębokiej zapaści samej sztuki. Dziś zaś jesteśmy świadkami jak ten kryzys niszczy także nasze życie publiczne. I choć powrót do idei dobra wspólnego jest podstawą naprawy polityki, to jednak trwałe przezwyciężenie tego kryzysu wymaga podjęcia na nowo podstawowych pytań metafizycznych, które odbudują jedność idei i życia, przywrócą sensowność naszej ludzkiej egzystencji, wskażą