Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko, to znaczy, na samotność, na walkę, męczeństwo i śmierć. Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie wszystko, a nasza gotowość okazuje się pozą. Wcale nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jego granic. Jedne planety mają być pustynne jak Sahara, inne lodowate jak biegun albo

Zygmunt I Stary otrzymał swój przydomek dopiero pod koniec życia.

Wszędzie pachniało źle, kwaśno, budynek wypełniała lepka, dławiąca duchota. Ludzie pocili się z gorąca i ze strachu. Panował nastrój apokalipsy, wyczekiwania na moment zagłady. Ktoś przyniósł wiadomość, że w nocy zbombardują miasto. Ktoś inny dowiedział się, że w swoich dzielnicach czarni ostrzą noże i chcą je wypróbować na portugalskich gardłach. Lada moment miało wybuchnąć powstanie. Jakie powstanie? Nikt nie wiedział dokładnie. Po prostu - powstanie, a co za powstanie, to się okaże, jak wybuchnie.

Gorzałkę rozlano do kubków w ciszy i dostojeństwie. Spojrzano sobie w oczy i wypito. Z nie mniejszym dostojeństwem. Yarpen Zigrin odchrząknął, powiódł wzrokiem po słuchaczach, upewnił się, czy aby są dostatecznie skupieni i dostojni.

To południowiec, piekielny południowiec z krwi i kości, oddychający, myślący, krwawiący, a nawet srający odwagą i honorem, które płyną mu w żyłach, zaćmiewając umysł.

Pewnego dnia, razem z Hertzfeldem i Smithem rozmawiali z kandydatem na menedżera działu oprogramowania, który - co stało się jasne, kiedy tylko wszedł do pokoju - był zbyt sztywny, by kierować "czarodziejami z akwarium". Jobs zaczął bezlitośnie bawić się jego kosztem. "Ile miał pan lat, kiedy stracił pan dziewictwo?" - spytał. Kandydat zrobił zdziwioną minę. "Co pan powiedział?" "Jest pan prawiczkiem?" - dopytywał się Jobs. Mężczyzna siedział zmieszany i zaczerwieniony, więc Steve