Liderzy i przewodniczący związków zawodowych kreują swój wizerunek jako obrońców interesów pracowników, niejednokrotnie używając do tego retoryki z manifestów komunistycznych, walki klas przeciwstawiając jednych Polaków drugim. Stosując populistyczną i demagogiczna propagandę wzywają do strajków, a rządowi i pracodawcom stawiają warunki, ultimatum.