pieprzeni rasisci mi pouswali wczesniejsze video o tancu w ruznych kulturach to wstawiam nastepne, bo ruzne som xd
#przegryw
#przegryw
@vertexnormal: co do k---y
Nie wytrzymuje już psychicznie, nie umiem się za nic zabrać, nie mogę znaleźć pracy. Mam już dość.
#przegryw
#przegryw
Ehhhh szkoda chłopa. Wrażliwy, mądry chłop, który przegrał walkę z nałogami i prozą życia. Smutne, że najpewniej mnie czeka to samo. Depresja, brak sensu życia, nałogi, duża wrażliwość i inteligencja to niestety śmiertelne połączenie. Okres między świętami a sylwestrem, to najgorszy okres dla ludzi wrażliwych. Sam pewnie jeśli odejdę, to wybiorę właśnie ten okres. RIP dla chłopa, polecam wywiady i książkę jego, bo można się wiele dowiedzieć o własnych słabościach.
#przegryw
#przegryw
źródło: comment_167216747153Fv1AFmdo21OjRL8f0omY.jpg
Pobierz@KRZYSZTOF_DZONG_UN: Ehh, szkoda chłopa. Czytałem biografię parę lat temu. Magik?
Jeszcze się łudzę ehh kuchwa.. #przegryw
@Szyszkalogin: na co się łudzisz
Latami unikałem benzo jak ognia, ale chyba jutro zażyję. Może w końcu poczuję się jak człowiek i wyjdę z domu bez wstydu, gonitwy myśli, i lęków. Co myślicie koledzy? Boję się trochę, bo mam ogromną skłonność do uzależnień, ale oprócz magika nie widzę żadnego innego wyjścia. W szpitalu i tak mnie nimi nafaszerują.
#przegryw #depresja #narkotykizawszespoko
#przegryw #depresja #narkotykizawszespoko
agorafobie,
@Warzone61: Nie wiem, czy mam agorafobię... To znaczy, na pewno nie lubię i bardzo niekomfortowo czuję się wychodząc z domu, ale jest też w tym na pewno trochę lenistwa i braku powodu, żeby gdziekolwiek wychodzić. W ogóle to dużo czynników się składa na moje wieczne siedzenie w domu, ale trzeba przyznać, że leki z pewnością pomagają, bo pamiętam czasy sprzed farmakoterapii kiedy nie mogłem utrzymać w rękach butelki piwa
@Warzone61: Też pracowałem fizycznie wśród ludzi i to rzeczywiście pomaga, ale jak znikały jedne problemy, to pojawiały się zaraz kolejne, które orały mi łeb tak samo. Miały one związek z intymnością, związkami, poczuciem wartości, samooceną i pewnością siebie. Czułem się trochę, jakbym udawał normalne życie, a w głębi duszy byłem tym samym przegrywem. Dzięki ogólnie za pomoc i porady (づ•﹏•)づ
Uważasz, że kochająca, wspierająca Cię osoba dużo by Ci dała ?
@Warzone61: Kiedyś tak o tym myślałem, ale się już od tego wyleczyłem. Teraz męczy mnie inna rzecz - po prostu nie jestem w stanie nawet wyobrazić sobie siebie na tyle zdrowego i stabilnego żeby zbudować jakiś związek, spotykać się z kimś czy nawet spróbować. Do tego wszystkiego klasyk - strach przed odpowiedzialnością, osobowość unikająca, zero pewności siebie, zniszczona samoocena,
Znajdź w sobie jakieś dobre cechy, rozwijaj je, kup sobie książki, zacznij uczyć się jakiegoś języka, musisz wrzucić sobie jakiś powiew świeżości do życia, tutaj najprostszym rozwiązaniem jest posiadanie racjonalnego celu, a poźniej małymi krokami dokładanie sobie następnych
Wiem mirku, miałem taki jeden rok, kiedy na prawdę moje życie ruszyło, ale na nic to wszystko. Zupełnie nie doceniam samego siebie. Sukcesy nie dają mi satysfakcji, umniejszam ich znaczenie. Nie potrafię być z
@Warzone61: Może tak być, nie wiem. Ja nie chcę po prostu czuć wstydu, lęku, zażenowania samym sobą i wiecznego spięcia pośród ludzi. Na razie to strach właśnie przed tym nie pozwala mi wyjść z domu
@Warzone61: Tak, moje ambicje są oderwane od rzeczywistości. Z taką psychą mogę brać tylko to, co los daje, ale nie potrafię się jeszcze pogodzić z tym, że p---------m swoje życie i swój potencjał. Oprócz tego mój chory perfekcjonizm mnie tylko hamuje. Wspomniałeś o nauce języka - nauczyłem się nawet dwóch. Co krok ktoś mi mówił, że mam do tego talent i smykałkę, ale ja w to po prostu nie wierzę,
@Warzone61: Może tylko odrobinkę. Pozorna anonimowość daje poczucie bezpieczeństwa, poza tym, come on, jesteśmy na wykopie pod tagiem #przegryw. Jak mi na czymś lub na kimś zależy - oj, wtedy to tak. Jak stoi przede mną autorytet i muszę mu opowiadać o sobie, wtedy też. Jak jestem pośród ludzi wykształconych, zdrowych, normalnych, uśmiechniętych - wtedy to już w ogóle.
nie jesteś wyjątkiem, którego spotkał przykry los, i nie jesteś wyjątkowy, że nie da się tego pokonać :)
Wiem, że nie jestem wyjątkowy. Smuci mnie tylko to, że sobie z tym nie radzę i nigdy nie poradzę. Zawsze będę inny, dziwny, s---------y. Nie będę mógł czerpać z życia i cieszyć się nim.
@Warzone61:
W tym jest problem, że nie mam do siebie ani krzty miłości i szacunku. Ani razu w życiu nie czułem się jak wartościowy człowiek. Masz 100% racji we wszystkim co napisałeś i ja to wszystko wiem i rozumiem, po prostu nie mogę, widocznie jestem zbyt słaby. Wiem, że brzmi to jak użalanie się na sobą i wymówki, ale jeśli rzeczywiście byłeś w podobnej
odrobinę nadziei i miłości do siebie
W tym jest problem, że nie mam do siebie ani krzty miłości i szacunku. Ani razu w życiu nie czułem się jak wartościowy człowiek. Masz 100% racji we wszystkim co napisałeś i ja to wszystko wiem i rozumiem, po prostu nie mogę, widocznie jestem zbyt słaby. Wiem, że brzmi to jak użalanie się na sobą i wymówki, ale jeśli rzeczywiście byłeś w podobnej
że to nie jest niczyja wina, tylko i wyłącznie moja.
@Warzone61: Nie wiem jak to wyglądało u Ciebie, ale ja na pewno nie mogę powiedzieć, że sam sobie wszystkiemu jestem winien. Od dziecka jestem wrażliwym, empatycznym, nieśmiałym i wysoko samoświadomym człowiekiem. Taki człowiek został wrzucony do piekła. Nie moja wina, że się tu urodziłem i wychowałem w takim domu. To nie moja wina, że moi rodzicie pili, wiecznie się kłócili
#przegryw