Operacja „Barras” ("Pewna śmierć”) - Jesse Pinkman o burzliwej historii Afryki Zachodniej
Jeśli znajdziecie odpowiednio dokładną mapę
Afryki Zachodniej, spojrzycie na jej wybrzeże gdzieś pomiędzy Zielonym Przylądkiem a Zatoką Gwinejską i postaracie się przeanalizować skomplikowaną siatkę granic, dostrzeżecie wciśnięty między Liberię a Gwineę mały kraj nad oceanem –
Sierra Leone. Pewnie słyszeliście o tym kraju, a może oglądaliście film
„Krwawy diament”, dotykający problemu wyzysku ludności przy wydobyciu diamentów oraz finansowania konfliktów i zbrodni z ich sprzedaży. To właśnie wywołana niesprawiedliwością i wyzyskiem wojna domowa w Sierra Leone stała się kanwą tego filmowego dzieła.
Podczas gdy my delektowaliśmy się futurystyczną wizją wejścia w wiek XXI, Sierra Leone było miejscem jakby żywcem wziętym z sennego koszmaru. Dziesięcioletnia wojna domowa zamieniła tę niegdyś bogatą brytyjską kolonię w krainę przemocy, głodu i beznadziei. Rząd nie sprawował żadnej kontroli nad terytorium kraju, z wyjątkiem szumnie nazwanej stolicy –
Freetown. Poza granicami tego miasta rządziły już grupy rebeliantów. Jedna z nich nosiła nazwę
West Side Boys.
Właściwie nazywanie ich „rebeliantami” to grube nadużycie – to była zbieranina wiecznie pijanych i zaćpanych psychopatów i bandytów, których ulubioną rozrywką były napady na bezbronne wsie, gdzie gwałcili kobiety, mężczyznom odrąbywali ręce, a dzieci wcielali do swoich szeregów. Horror, jaki zafundowali wieśniakom przechodził wszelkie wyobrażenie.
W 1999 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ postanowiła wysłać do Sierra Leone kontyngent wojskowy, którego trzon stanowili Brytyjczycy. Początkowo było to 6 tysięcy żołnierzy, potem liczba wzrosła do 13 tysięcy. Tłem dla operacji "Barras" była ta właśnie interwencja (operacja Palliser).
W pogodny letni dzień
25 sierpnia 2000 roku, 12-osobowy brytyjski patrol Royal Irish Regiment pod dowództwem majora Alana Marshalla wpadł w zasadzkę przygotowaną przez West Side Boys. Trzy Land Rovery z Brytyjczykami i towarzyszącym im sierraleońskim oficerem łącznikowym zostały otoczone przez kilkudziesięciu uzbrojonych po zęby bandytów
Bandyci poprowadzili ich przez dżunglę do swojej siedziby – wioski
Geberi Bana / Magbeni.
Powołany w UK sztab kryzysowy natychmiast zdecydował o wysłaniu do Sierra Leone kontyngentu sił specjalnych. W jego skład wchodziło 72 komandosów SAS i SBS (Special Boat Service – „morska” wersja SAS) oraz 90 żołnierzy z elitarnego 1. Pułku Spadochronowego.
Po czterech dniach od porwania dowódca Royal Irish Regiment
pułkownik Simon Fordham rozpoczął negocjacje z bandytami. Przywódca bandy – 24-letni psychopata i narkoman Foday Kallay zgodził się zwolnić pięciu zakładników w zamian za telefon satelitarny i trochę żywności. Pułkownik Fordham zażądał spotkania z pozostałymi zakładnikami, by upewnić się, że żyją. Jeden z nich, podając mu rękę, wcisnął mu witek papieru z dokładną mapą obozu i zaznaczonym miejscem przetrzymywana zakładników.
Wkrótce potem 10-osobowy oddział SAS ruszył do dżungli i po dwóch dniach marszu dotarł do Magbeni.
10. września 2000 r. o brzasku dwa Chinooki zawisły nad Geberi Bana na wysokości kilkunastu metrów, zdmuchując dachy chat. Jednocześnie z dżungli wypadli zwiadowcy i otoczyli chatę z zakładnikami.
W tym samym czasie trzeci Chinook wylądował na polanie kilkaset metrów za wioską Magbeni na drugim brzegu rzeki. Trzy śmigłowce Lynx otworzyły ogień do baraków, w których spali West Side Boys.
Atak wspierał z powietrza także ciężki śmigłowiec szturmowy Mi-24 Hind zwany „latającym czołgiem” pilotowany przez Nealla Ellisa i innych południowoafrykańskich najemników.
W Geberi Bana rozpętało się piekło. Przebudzeni bandyci wybiegali z chat prosto pod kule komandosów. Rannych zostało dwunastu Brytyjczyków. Najciężej ranny żołnierz SAS
Brian Tinnion zmarł po przewiezieniu do szpitala.
Żołnierze pojmali również żywego przywódcę bandytów, Fodaya Kallaya. Został przekazany rządowi Sierra Leone i obecnie odsiaduje wyrok 50 lat więzienia. O ile jeszcze żyje…
Operacja „Barras” przechrzczona przez jej uczestników na operację "Pewna śmierć", była największą pod względem zaangażowanych środków operacją uwolnienia zakładników w powojennej historii Wielkiej Brytanii.
Źródła:
Gberie, Lansana (2005). A Dirty War in West Africa: the RUF and the Destruction of Sierra Leone. Indiana UP.
Abdullah, Ibrahim (2004). Between Democracy and Terror: The Sierra Leone Civil War. Dakar: Council for the Development of Social Science Research in Africa.
Damien Lewis, Operation Certain Death, Arrow, 2005
Operation Barras, //www.eliteukforces.info, Dostęp 29.07.2010
Chris Mcgreal, After 16 long days, free in 20 minutes, The Guardian, 11.09.2000.
Blogbiszopa.pl
Wikipedia.org
Komentarze (1)
najlepsze