Odkąd sięgam pamięcią, moje młodociane życie towarzyskie toczyło się na podwórku. Dokładniej rzecz biorąc, w okolicach starego śmietnika i trzepaka. Tam było główne centrum dowodzenia...

[Katagaro]

Największym atutem tamtych czasów był brak telefonów komórkowych, a i stacjonarny miał mało kto. Jak się wyprysło z domu rano to potrafiło się wrócić dopiero późnym wieczorem. Zaliczało się burę a za chwile robiło to samo. Żaden rodzic nie był w stanie nas kontrolować. Czasem jechało się samemu do centrum miasta, czasem stopem do kolegi na działkę 20 km od miasta. I nikt nie był w stanie nam tego zabronić czy zawrócić

[renee79]

@Katagaro: ja sobie w dzieciństwie nie zdawałam sprawy z zagrożeń czyhających na dzieci; co prawda straszono nas, że może nas zabrać "cygan", ale nikt sobie z tego nic nie robił; a dziś porwanie dziecka naprawdę wchodzi w grę, a rodzice zdają sobie sprawę, co takie porwane dziecko może spotkać, stąd ten strach, jak myślę; mimo wszystko tej dawnej wolności brak, ale chyba już nie da się do tego wrócić :(

[renee79]

@Katagaro: też tęsknię za dawnymi czasami, ale Arkadia dzieciństwa już nie powróci, a nasze dzieci to kiepsko jednak mają w porównaniu czasów naszej młodości :)