Z okazji wczorajszych targów minerałów w Warszawie (na które dotoczyłem się jakimś dziwnym trafem), postanowiłem naskrobać kilka słów o malachicie. Marzec to miesiąc tego kamienia według kalendarza jubilerskiego😉 Malachit to kamień ozdobny o niepowtarzalnym wyglądzie – jego głęboka zieleń przeplatana jasnymi i ciemnymi smugami jest bardzo charakterystyczna i nie da się jej pomylić z żadnym innym minerałem. Jego nazwa pochodzi z języka greckiego: malakhe - malwa, ślaz, bo przypomina kolor liści tej rośliny, a także od słowa malakos - miękki. Kamień ten ma niską twardość 3,4 - 4,0 w skali Mohsa. Jest trudny w polerowaniu, w trakcie którego ujawnia na powierzchni jaśniejsze i ciemniejsze koncentrycznie rozmieszczone pierścienie barwne lub też inne fantazyjne wzory i desenie, które odzwierciedlają złożoną budowę wewnętrzną tego minerału. Najbardziej cenioną odmianą jest malachit “oczkowy” i malachit “pawie oko”. W przyrodzie malachit występuje często, jednak bardzo rzadko można spotkać go w postaci kryształów. Minerał ten powstaje w wyniku oddziaływania roztworów wzbogaconych w jony miedzi na skały węglanowe, znajdujące się w sąsiedztwie złóż miedzi bądź też w strefach ich utlenienia w wyniku oddziaływania wód podziemnych zawierających bezwodnik kwasu węglowego. Tak więc malachit jest minerałem towarzyszącym kopalnią miedzi i nawet niewielkie okruszcowanie daje początek naciekom lub nerkowatym skupieniom malachitu. Tworzy również stalaktyty i stalagmity. Najbardziej znaczące jego złoża występują na Uralu, w pobliżu Swierdłowska, gdzie kamień ten był od dawna masowo eksploatowany i wykorzystywany do produkcji płyt dekoracyjnych, tzw. forniru malachitowego, elementów budowlanych (np: kolumn), blatów stołów i wielu innych drobnych przedmiotów artystycznych. Wiele wspaniałych wyrobów z tego kamienia oglądać można w Muzeum Instytutu Górniczego w Sankt Petersburgu oraz Ermitażu, gdzie znajduje się osobna sala, której ściany wyłożone są malachitem. Kamień ten zdobi również kolumny wnętrza soboru św. Izaaka w Sankt Petersburgu. Zambia jest kolejnym kluczowym miejscem wydobycia malachitu. Znajduje się tam jedno z największych światowych zasobów tego kamienia. Region Copperbelt i Luanshya w Zambii są szczególnie znane z produkcji malachitu. Kamienie z tego obszaru #!$%@?ą się intensywnym zielonym kolorem i charakterystycznymi wzorami, co czyni je idealnym materiałem do tworzenia unikalnej biżuterii. Demokratyczna Republika Konga, zwłaszcza rejon Katanga, jest kolejnym istotnym miejscem wydobycia malachitu. Kongijski malachit jest znany z pięknych wzorów, często w postaci pasów i pasków, które dodają kamieniowi niezwykłego uroku. Jest powszechnie wykorzystywany do produkcji biżuterii i ozdobnych przedmiotów. Namibia ma również znaczące złoża malachitu, głównie w rejonach Otavi i Tsumeb. Kamienie z Namibii wyróżniają się atrakcyjnymi wzorami, które są wynikiemnaturalnych procesów tworzenia minerału. Namibijski malachit jest ceniony zarówno przez kolekcjonerów, jak i jubilerów. Australia również odgrywa istotną rolę w wydobyciu malachitu. Istnieją złoża w różnych częściach kraju, takich jak Queensland, Nowa Południowa Walia i Australia Zachodnia. Australijski malachit charakteryzuje się unikalnymi wzorami i różnorodnością kolorów, co czyni go atrakcyjnym materiałem dla projektantów biżuterii i artystów. W Polsce malachit spotykany jest w okolicach Kielc (Miedzianka, Miedziana Góra) oraz Lublina. Tworzy tam raczej drobne skupienia oraz zrosty z azurytem, które nie przedstawiają wartości ekonomicznej. W dobie przedrozbiorowej malachit z Miedzianki cieszył się natomiast dużą popularnością. Wzmianki o nim pochodzą z zapisów historycznych z czasów króla Jana III Sobieskiego. Płyty z malachitu wydobywanego w Górach Świętokrzyskich zdobiły zamkowe pokoje króla Stanisława Augusta. Malachit był ceniony już w starożytnym Egipcie, gdzie cieszył się wielkim szacunkiem i był wykorzystywany w celach dekoracyjnych oraz leczniczych. Egipcjanie wierzyli, że malachit jest kamieniem chroniącym przed złym okiem i zapewniającym mocną ochronę przed negatywnymi energiami. Wykorzystywali go również jako kosmetyk, mieląc go na proszek i nakładając na powieki, wierząc w jego zdolność do ochrony oczu przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym. W starożytnym Rzymie malachit był również popularny i uważano go za kamień symbolizujący miłość i ochronę. Rzymscy arystokraci często nosili malachitowe amulety lub ozdoby w nadziei na przyciągnięcie pozytywnej energii i szczęścia. Kamień ten był również popularny w starożytnej Grecji, gdzie wierzono, że ma właściwości lecznicze i może pomagać w łagodzeniu różnych dolegliwości zdrowotnych. Uważa się, że malachit jest nazywany kamieniem transformacji, równowagi i harmonii. Pomaga sprawnie dokonać zmian w życiu dodając odwagi. Chroni przed urokami i złą energią. Chroni podróżnych, polecany jest głównie dla pilotów i stewardes, podobno zmniejsza lęk przed lataniem. Patronką malachitu jest bogini Wenus (rzymska bogini miłości), noszony blisko serca zwiększa więc zdolność kochania, polecany jest w magii miłosnej. Zapewnia również obfitość i dostatek (umieszczony w miejscu pracy przyciągnie klientów i zwiększy obroty w biznesie, ma podobno moc przyciągania pieniędzy). Malachit myjemy pod bieżącą ciepłą wodą. Jest wrażliwy na kwasy. Z racji porowatości nie myjemy go niczym mogącym powodować osad np; mydło, detergenty, roztwory soli. Jest również wrażliwy na wysokie temperatury, więc nie wystawiajmy go na długotrwałe bezpośrednie działanie promieni słonecznych. W malarstwie malachitu używa się jako zielonego pigmentu. I to by było na tyle. Życzę miłego dnia i pysznej kawusi. #mishmashstudio666 #mineraly #bizuteria #zareczyny #ciekawostki
@SofiaCoppola: coś jest w nim magicznego. Ponadto zieleń uspokaja ponoć i chyba dlatego człowiek wpatruje się wyluzowany i zapomina o upływającym czasie. Stan jak po paleniu zioła bez zioła. Kolega mówił.
Jego nazwa pochodzi z języka greckiego: malakhe - malwa, ślaz, bo przypomina kolor
liści tej rośliny, a także od słowa malakos - miękki. Kamień ten ma niską twardość 3,4 -
4,0 w skali Mohsa. Jest trudny w polerowaniu, w trakcie którego ujawnia na powierzchni jaśniejsze i ciemniejsze koncentrycznie rozmieszczone pierścienie barwne lub też inne fantazyjne wzory i desenie, które odzwierciedlają złożoną budowę wewnętrzną tego minerału. Najbardziej cenioną odmianą jest malachit “oczkowy” i malachit “pawie oko”.
W przyrodzie malachit występuje często, jednak bardzo rzadko można spotkać go w
postaci kryształów. Minerał ten powstaje w wyniku oddziaływania roztworów
wzbogaconych w jony miedzi na skały węglanowe, znajdujące się w sąsiedztwie złóż
miedzi bądź też w strefach ich utlenienia w wyniku oddziaływania wód podziemnych
zawierających bezwodnik kwasu węglowego. Tak więc malachit jest minerałem towarzyszącym kopalnią miedzi i nawet niewielkie okruszcowanie daje początek
naciekom lub nerkowatym skupieniom malachitu. Tworzy również stalaktyty i stalagmity.
Najbardziej znaczące jego złoża występują na Uralu, w pobliżu Swierdłowska, gdzie
kamień ten był od dawna masowo eksploatowany i wykorzystywany do produkcji płyt dekoracyjnych, tzw. forniru malachitowego, elementów budowlanych (np: kolumn),
blatów stołów i wielu innych drobnych przedmiotów artystycznych. Wiele wspaniałych
wyrobów z tego kamienia oglądać można w Muzeum Instytutu Górniczego w Sankt
Petersburgu oraz Ermitażu, gdzie znajduje się osobna sala, której ściany wyłożone są
malachitem. Kamień ten zdobi również kolumny wnętrza soboru św. Izaaka w Sankt Petersburgu.
Zambia jest kolejnym kluczowym miejscem wydobycia malachitu. Znajduje się tam
jedno z największych światowych zasobów tego kamienia. Region Copperbelt i Luanshya w Zambii są szczególnie znane z produkcji malachitu. Kamienie z tego obszaru #!$%@?ą się intensywnym zielonym kolorem i charakterystycznymi wzorami, co
czyni je idealnym materiałem do tworzenia unikalnej biżuterii.
Demokratyczna Republika Konga, zwłaszcza rejon Katanga, jest kolejnym istotnym
miejscem wydobycia malachitu. Kongijski malachit jest znany z pięknych wzorów,
często w postaci pasów i pasków, które dodają kamieniowi niezwykłego uroku. Jest
powszechnie wykorzystywany do produkcji biżuterii i ozdobnych przedmiotów.
Namibia ma również znaczące złoża malachitu, głównie w rejonach Otavi i Tsumeb.
Kamienie z Namibii wyróżniają się atrakcyjnymi wzorami, które są wynikiemnaturalnych procesów tworzenia minerału. Namibijski malachit jest ceniony zarówno przez kolekcjonerów, jak i jubilerów.
Australia również odgrywa istotną rolę w wydobyciu malachitu. Istnieją złoża w
różnych częściach kraju, takich jak Queensland, Nowa Południowa Walia i Australia Zachodnia. Australijski malachit charakteryzuje się unikalnymi wzorami i różnorodnością kolorów, co czyni go atrakcyjnym materiałem dla projektantów biżuterii i artystów.
W Polsce malachit spotykany jest w okolicach Kielc (Miedzianka, Miedziana Góra) oraz Lublina. Tworzy tam raczej drobne skupienia oraz zrosty z azurytem, które nie przedstawiają wartości ekonomicznej. W dobie przedrozbiorowej malachit z Miedzianki cieszył się natomiast dużą popularnością. Wzmianki o nim pochodzą z
zapisów historycznych z czasów króla Jana III Sobieskiego. Płyty z malachitu wydobywanego w Górach Świętokrzyskich zdobiły zamkowe pokoje króla Stanisława Augusta.
Malachit był ceniony już w starożytnym Egipcie, gdzie cieszył się wielkim szacunkiem i
był wykorzystywany w celach dekoracyjnych oraz leczniczych. Egipcjanie wierzyli, że malachit jest kamieniem chroniącym przed złym okiem i zapewniającym mocną ochronę przed negatywnymi energiami. Wykorzystywali go również jako kosmetyk, mieląc go na proszek i nakładając na powieki, wierząc w jego zdolność do ochrony oczu przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym.
W starożytnym Rzymie malachit był również popularny i uważano go za kamień symbolizujący miłość i ochronę. Rzymscy arystokraci często nosili malachitowe amulety lub ozdoby w nadziei na przyciągnięcie pozytywnej energii i szczęścia.
Kamień ten był również popularny w starożytnej Grecji, gdzie wierzono, że ma właściwości lecznicze i może pomagać w łagodzeniu różnych dolegliwości zdrowotnych.
Uważa się, że malachit jest nazywany kamieniem transformacji, równowagi i harmonii. Pomaga sprawnie dokonać zmian w życiu dodając odwagi. Chroni przed urokami i złą energią. Chroni podróżnych, polecany jest głównie dla pilotów i stewardes, podobno zmniejsza lęk przed lataniem. Patronką malachitu jest bogini
Wenus (rzymska bogini miłości), noszony blisko serca zwiększa więc zdolność kochania, polecany jest w magii miłosnej. Zapewnia również obfitość i dostatek (umieszczony w miejscu pracy przyciągnie klientów i zwiększy obroty w biznesie, ma podobno moc przyciągania pieniędzy).
Malachit myjemy pod bieżącą ciepłą wodą. Jest wrażliwy na kwasy. Z racji porowatości nie myjemy go niczym mogącym powodować osad np; mydło, detergenty, roztwory soli. Jest również wrażliwy na wysokie temperatury, więc nie wystawiajmy go na długotrwałe bezpośrednie działanie promieni słonecznych. W malarstwie malachitu używa się jako zielonego pigmentu.
I to by było na tyle. Życzę miłego dnia i pysznej kawusi.
#mishmashstudio666
#mineraly
#bizuteria
#zareczyny
#ciekawostki
źródło: InShot_20240303_080813292
Pobierzźródło: InShot_20240303_083547399
Pobierz