[George_Stark]

1835 + 1 = 1836

Tytuł: Brak tchu
Autor: George Orwell
Gatunek: literatura piękna
Ocena: ★★★★★★★★★★
Tłumacz: Bartłomiej Zborski

Lecz zawsze jakimś dziwnym trafem wpada wam w ręce ręce dzieło, które stanowi dla waszego intelektu, w jego aktualnym stadium rozwoju, wprost idealną strawę, tak idealną, że wydaje si wam, iż autor napisał je specjalnie dla was.

Dokładnie coś takiego jak to o czym mówi cytat wyżej poczułem przy lekturze Braku tchu. Poczułem nawet coś więcej. Do pewnego momentu wydawało mi się, że pan Orwell pisze o mnie. A może to tylko dziecięce lata chłopców są do siebie aż tak bardzo zbliżone?

Książka to opowieść George’a Bowlinga, czterdziestopięcioletniego agenta ubezpieczeniowego. Człowieka w średnim wieku, z nadwagą, potrzebującego już sztucznej szczęki. Tkwiącego w nieudanym małżeństwie. Posiadającego dwójkę dzieci za którymi nie przepada. Bohater nasz za sprawą poczynionej w dniu odbioru „trzecich zębów” obserwacji wyrusza w sentymentalną podróż do czasów dzieciństwa. Najpierw odbywa ją w swojej głowie, przy okazji zaznajamiając czytelnika ze swoimi wspomnieniami z tego okresu. To wspomnienia szczęśliwe, jak pada w książce kilkukrotnie wydaje mi się, że wtedy zawsze było lato. Później, za sprawą tych wspomnień, podejmuje fizyczną podróż (ucieczkę?; choćby na parę dni) do Dolnego Binfield, miasteczka w którym się wychowywał. A przy tym wszystkim działania Hitlera w Niemczech i wisząca w powietrzu wojna, widziana z perspektywy weterana poprzedniej. Bo George Bowling brał udział w I Wojnie Światowej, choć w okresie, kiedy Brak tchu się ukazał, i którego dotyczy opowieść, nazywano ją Wielką Wojną. II Wojna Światowa wtedy dopiero miała nadejść.

Świetna książka. Tak różna od 1984 i Folwarku zwierzęcego, zarówno w treści jaki i pod względem wrażeń z lektury. Traktująca o pojedynczym człowieku, co u mnie zawsze spotyka się z większym uznaniem niż analiza społeczności. Zajmująca się tym człowiekiem bardzo dokładnie. I co ważne, ten człowiek, George Bowling, nie jest kimś wyjątkowym. Jest zwykłym, przeciętnym obywatelem. Może właśnie dlatego tak mi się podobała, bo, oprócz tych wspólnych wspomnień z dzieciństwa, w ogóle była mi bliska. Trafiłem na nią w odpowiednim momencie. Młodość mam za sobą a wiek średni niebezpiecznie się zbliża. I trochę się go obawiam.

Poza problematyką Brak tchu jest napisany kapitalnie. Czytając tę pozycję doznawałem podobnych wrażeń jak przy lekturze książek pana Wiesława Myśliwskiego, znalazłem też trochę motywów, które często są obecne u pana Andrzeja Stasiuka. Już te dwa skojarzenia byłyby dla mnie wystarczające, a jeśli dołożyć do nich trochę humoru rodem z serialu Świat według Bundych (głównie związanego z postacią Ala, przynajmniej tak, jak ja go pamiętam), całość jest po prostu kapitalna.

Za książkę zabrałem się @przypadkiem, po wpisie koleżanki, która już niestety z nami nie śmieszkuje. Nie mam więc jak jej podziękować, ale tym poprzednim zdaniem uczczę chociaż jej wypokową pamięć.

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

#bookmeter #literaturapieknabookmeter

[Kazimierz_Przerwa-Obiadowa]

Lecz zawsze jakimś dziwnym trafem wpada wam w ręce ręce dzieło, które stanowi dla waszego intelektu, w jego aktualnym stadium rozwoju, wprost idealną strawę, tak idealną, że wydaje si wam, iż autor napisał je specjalnie dla was.

@George_Stark:

Moledro – poczucie głębokiej więzi z pisarzem czy artystą, którego nigdy nie spotkaliśmy i nie spotkamy. Ten człowiek żył może stulecia temu i tysiące kilometrów stąd, ale mimo to umiał bezbłędnie wejść do

[T.....l]

Informacje nt. książki z tagu #bookmeter:

Średnia ocena z Wykopu: ★★★★★★★★★★ (9.5 / 10) (2 recenzji)
Następne podsumowanie tagu: 2022-08-01 00:00 tag z historią podsumowań »
W abonamentach: www.legimi.pl
Kategoria książki: literatura, poeci, gatunki
Gatunek książki: powieść

Ostatnie recenzje tej książki:
1\. 2022-01-07 - Użytkownik przypadkiem ocenił na: ★★★★★★★★★☆ (9.0 / 10) - Wpis »
... zobacz resztę fragmentów recenzji (1) na: upolujksiazke.pl

Podobne książki:
1\. Podróż do źródeł czasu

[George_Stark]

@Kazimierz_Przerwa-Obiadowa: Mnie to się wydaje, że ja po prostu szukam jakichś wspólnych punktów we wszystkim co obserwuję. Ma to swoje plusy, ma to swoje minusy. Ale tak widzę świat i tyle.