Tytuł: Łuk Triumfalny Autor: Erich Maria Remarque Gatunek: literatura piękna Ocena: ★★★★★★★★☆☆
Niedługo przed wybuchem II wojny światowej niemiecki emigrant przybywa do Paryża, bo nie godzi się na zostanie nazistą. Tam jest chirurgiem, przypadkowo spotyka gestapowca, który w Niemczech torturował jego i jego kochankę, oraz poznaje kobietę, która zmienia jego życie.
Powieść porusza problematykę dyskryminacji uchodźców, powojennej biedy (dość dobrze obrazuje to sytuacja chłopca, który po wypadku samochodowym chce, żeby uciąć mu nogę, za co dostanie więcej pięniędzy z ubezpieczenia, za które będzie mógł wraz z matką otworzyć interes), ogromnej skali prostytucji wynikającej po części z pierwszego, zakazu aborcji, przez który kobiety są zmuszone korzystać z podziemnych akuszerek, często ryzykując przy tym życiem, czy zakazu eutanazji, który ukazuje moralność religijną skazującą wiele osób na bezsensowne cierpienie.
Książka typowo obyczajowa, której dużą część stanowi opis relacji doktora z pacjentami, przełożonymi, którzy często nie ułatwiają mu pracy, i Joan. To ostanie chwilami mi przeszkadzało, tym bardziej, że kobieta nie należała do najbardziej lubianych przeze mnie postaci, natomiast bardzo podobało mi się rozwiązanie tego wątku. Pomijając ten aspekt, przez książkę się płynie i jest to jeden z przykładów bardzo przystępnie napisanej literatury klasycznej. I jak to bywa w przypadku starszych, ale stosunkowo współczesnych i fajnych autorów, książek Remarque’a praktycznie nie ma, ale w tym roku Rebis coś tam dodrukowuje. Czekam szczególnie na „Czas życia i czas śmierci”
Tytuł: Łuk Triumfalny
Autor: Erich Maria Remarque
Gatunek: literatura piękna
Ocena: ★★★★★★★★☆☆
Niedługo przed wybuchem II wojny światowej niemiecki emigrant przybywa do Paryża, bo nie godzi się na zostanie nazistą. Tam jest chirurgiem, przypadkowo spotyka gestapowca, który w Niemczech torturował jego i jego kochankę, oraz poznaje kobietę, która zmienia jego życie.
Powieść porusza problematykę dyskryminacji uchodźców, powojennej biedy (dość dobrze obrazuje to sytuacja chłopca, który po wypadku samochodowym chce, żeby uciąć mu nogę, za co dostanie więcej pięniędzy z ubezpieczenia, za które będzie mógł wraz z matką otworzyć interes), ogromnej skali prostytucji wynikającej po części z pierwszego, zakazu aborcji, przez który kobiety są zmuszone korzystać z podziemnych akuszerek, często ryzykując przy tym życiem, czy zakazu eutanazji, który ukazuje moralność religijną skazującą wiele osób na bezsensowne cierpienie.
Książka typowo obyczajowa, której dużą część stanowi opis relacji doktora z pacjentami, przełożonymi, którzy często nie ułatwiają mu pracy, i Joan. To ostanie chwilami mi przeszkadzało, tym bardziej, że kobieta nie należała do najbardziej lubianych przeze mnie postaci, natomiast bardzo podobało mi się rozwiązanie tego wątku.
Pomijając ten aspekt, przez książkę się płynie i jest to jeden z przykładów bardzo przystępnie napisanej literatury klasycznej. I jak to bywa w przypadku starszych, ale stosunkowo współczesnych i fajnych autorów, książek Remarque’a praktycznie nie ma, ale w tym roku Rebis coś tam dodrukowuje. Czekam szczególnie na „Czas życia i czas śmierci”
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter #ksiazki #czytajzwykopem