526 + 1 = 527 **Tytuł:** Śniadanie mistrzów **Autor:** Kurt Vonneg... (@George_Stark)

526 + 1 = 527

Tytuł: Śniadanie mistrzów
Autor: Kurt Vonnegut
Gatunek: literatura piękna
Ocena: ★★★★★★☆☆☆☆

"Potwory, o których mówię, nie zasypiały nigdy. Zamieszkiwały w naszych głowach. Były to panosząca się żądza złota i, Boże, zlituj się, oglądanie dziewczyńskich majtek. Podziękujmy im, że były tak śmieszne, gdyż dzięki temu dowiedzieliśmy się, iż człowiek może uwierzyć we wszystko i powodowany swoją wiarą zachowywać się fanatycznie, obojętnie, czego ta wiara dotyczy.

Po kapitalnej "Rzeźni numer pięć" czuję się trochę rozczarowany. Bo z jednej strony poruszane tematy i dotyczące ich spostrzeżenia autora są mi bliskie i w większości zgadzają się z moim postrzeganiem świata. Bo niektóre sceny są fantastyczne, choćby

Bo dalej miałem do czynienia z fantastycznym, lekkim stylem Vonneguta - chyba nikt inny tak nie pisał. Albo przynajmniej ja nic o tym nie wiem. A jednak czegoś mi brakowało. Historia mi się nie bardzo spina, w pewnym momencie się pogubiłem. Ale może taka właśnie miała być? Albo ja czegoś nie zrozumiałem, bo nie znałem kontekstu. Jednak dla mnie, jako dla zwykłego czytelnika daleko "Śniadaniu mistrzów" do tego, czego się spodziewałem i po poprzednich książkach, i po recenzjach.

Szlag, nacisnąłem "Wyślij", zanim skończyłem pisać i nie napisałem o czym to w ogóle jest. Mam dziesięć minut na edycję, czyli nie zdążę. Pozwolę więc sobie wkleić opis z lubimyczytac:

Ostra i wciąż aktualna w XXI wieku satyra amerykańskiego stylu życia.

W „Śniadaniu mistrzów” Vonnegut w typowy dla siebie sposób obnaża bolączki współczesnego świata – dehumanizację jednostki w społeczeństwie, którym rządzi technologia, spustoszenie środowiska naturalnego i ustawiczne wojny.

Dwayne Hoover, bogaty sprzedawca samochodów, nagle dochodzi do wniosku, że wszyscy ludzie są maszynami. Kilgore Trout, nikomu nieznany autor powieści fantastycznonaukowych, sądzi, że życie ma już za sobą. Spotkanie tych dwóch samotnych ludzi na szybko umierającej planecie to doskonały pretekst do przedstawienia – z niepozbawioną humoru ironią – świata, w którym żyjemy.