[N.....n]

U morskich wrót, do słońca zachodu,
stanie kobieta potężna z pochodnią,
którą rozswietla piorun uwięziony.
A imię jej matka wszystkich odrzuconych
I ręką rozświetloną wita wszystkich zewsząd,
Stojąc nad portem na styku dwóch miast.
"Zachowajcie pradawne lądy waszą chwałę"
Krzyczy nieruchomymi ustami.
"Oddajcie mi utrudzonych, biednych, stłamszonych,
pragnących wytchnienia.
Tych których sami przyjąć nie chcecie.
Przyślijcie bezdomnych nękanych burzami,
unoszę im światło nad złocistą bramą"