Odchodząc od chrześcijaństwa rzadko pozbywamy się od razu wszystkich zaszczepionych nam w nim przekonań. Jednym z poglądów, który zdaje się utrzymywać w umysłach eks- chrześcijan najdłużej, jest przekonanie, iż Bóg jest jeden. Odrzucają Jezusa, ale nie Boga, stają się zatem deistami czy ściślejszymi, bezwyznaniowymi monoteistami. Nawet agnostykom i ateistom wydaje się, iż przekonanie, że jest tylko jeden Bóg, jest przynajmniej mniej absurdalne niż wiara w wielu Bogów. Od tego przekonania nie są

Nie wiem, do jakiej pomocy mężczyźnie została stworzona kobieta, jeśli wykluczymy cel prokreacji. Dlaczego mimo to cel ten się wyklucza, nie rozumiem. Jeśli kobieta nie została dana mężczyźnie do pomocy w rodzeniu dzieci, w takim razie do czego? Może do tego, by razem uprawiali ziemię? W takim razie lepszą pomocą dla mężczyzny byłby mężczyzna. To samo tyczy się pociechy w samotności. O ileż przyjemniejsze jest życie i rozmowa,

[Jezus] podaje się kłamliwie za syna dziewicy, podczas gdy w rzeczywistości urodził się w jakiejś zapadłej wsi żydowskiej jako syn miejscowej biednej wyrobnicy, której mąż, cieśla, wypędził ją, gdy jej dowiódł cudzołóstwa, a ona, wygnana przez męża i zhańbiona tułała się po świecie, aż potajemnie urodziła Jezusa. Jezus zaś przyparty biedą najął się do pracy w Egipcie, gdzie zapoznał się ze sztuczkami magicznymi, jakimi chełpią się Egipcjanie, a po powrocie do ojczyzny

Dzieje chrześcijaństwa pierwotnego ujawniają wiele ciekawych punktów stycznych ze współczesnym ruchem robotniczym. Chrześcijaństwo także było początkowo ruchem warstw uciśnionych; występuje ono na widownię jako religia niewolników i wyzwoleńców, najrozmaitszych biedaków i ludzi stojących poza prawem, a także jako religia ludów podbitych przez Rzym. Zarówno chrześcijaństwo jak socjalizm głoszą wyzwolenie z poddaństwa i nędzy; chrześcijaństwo umieszcza to wyzwolenie w tamtym życiu, po śmierci — w niebie, socjalizm zaś widzi je na tym świecie

Każdy, kto wejdzie do wnętrza hypostylu świątyni na File, musi zauważyć, że dokonano tam systematycznego zniszczenia płaskorzeźb w dolnej części budowli, zwłaszcza po jej prawej stronie. Od razu też wpadają w oko otoczone kółkami krzyże, wykute głęboko w murach. U ściany wschodniej stoi jeszcze ołtarz wyznaczający położenie chóru. Najwidoczniej ta część przybytku Izydy została kiedyś przekształcona w kościół. Zaraz obok, na drzwiach wejścia wiodącego do dawnego sanktuarium, przeczytać można napis po grecku:

Ale Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefona, którzy też przepatrywali ziemię, rozdarli szaty swe i mówili do wszystkiego zgromadzenia synów Izraelowych: Ziemia, którąśmy obeszli, bardzo dobra jest. Jeśli będzie nam Pan miłościw, wprowadzi nas do niej i da nam ziemię, mlekiem i miodem płynącą. Nie chciejcie opornymi być przeciw Panu i nie bójcie się ludzi ziemi owej, bo jak chleb tak ich zjeść możemy. Odstąpiła od nich wszelka obrona; Pan z nami jest, nie bójcie się!

[...]

Gdy cię wwiedzie Pan, Bóg twój, do ziemi, do której wchodzisz, abyś ją posiadł, a wygładzi wiele narodów przed tobą, Hetejczyka i Gergezejczyka, i Amorejczyka, Chananejczyka i Ferezejczyka, i Hewejczyka, i Jebuzejczyka, siedem narodów w daleko większej liczbie niż ty jesteś, i mocniejszych od ciebie, i gdy je Pan, Bóg twój, podda tobie, wybijesz je do szczętu. Nie wejdziesz z nimi w przymierze ani się zlitujesz nad nimi, ani się małżeństwami z nimi łączyć będziesz. Córki twej nie dasz synowi jego, ani córki jego nie weźmiesz synowi twemu, bo zwiedzie syna twego, że nie pójdzie za mną, ale raczej będzie służył cudzym bogom, i rozgniewa się zapalczywość Pańska, i wygładzi cię prędko. Ale raczej to im uczynicie: Ołtarze ich wywróćcie i bałwany pokruszcie, i gaje wyrąbcie, i rzeźby popalcie.

[...]

To, co dajesz ubogiemu człowiekowi nie jest twoje, lecz jego. Gdyż to, co dane było na wspólny użytek, ty sam jeden uzurpowałeś. Ziemia należy do wszystkich ludzi, a nie jest własnością bogatych... Płacicie przeto dług, a nie obdarzacie prezentami.