Hermetyczność i swego rodzaju obcość kultury starożytnego Egiptu, fascynowała mieszkańców innych krain od zawsze. Monumentalna architektura budziła respekt, tajemnicze hieroglify, liczni bogowie o zwierzęcych głowach działały na ludzką wyobraźnię. Nie inaczej było w przypadku antycznych Rzymian.

Bitwa pod Ruspiną i Thapsus były kolejnymi etapami wojny domowej, mającymi kluczowy wpływ na dalsze dzieje Republiki Rzymskiej. Bitwa pod Ruspiną niemal nie zakończyła się zgubą Cezara, a starcie pod Thapsus przyniosło finalnie zgubę wielu oficerom i przywódcom pompejan (m.in. Katonowi Młodszemu).

Wojny markomańskie to seria wojen jakie w latach 167-180 n.e. toczyło Cesarstwo Rzymskie z barbarzyńcami zamieszkującymi obszary za północnymi i północno-zachodnimi granicami. W 173 n.e. w takcie oblężenia spragnionych wody sił rzymskich doszło do wydarzenia, które uznano za boską interwencję.

W końcowym okresie życia, Juliusz Cezar przygotowywał się do realizacji kilku ambitnych planów. W dużej mierze były to jedynie piękne marzenia, gdyż uwzględniając ówczesne realia polityczne i możliwości, nie mógł liczyć, że je finalnie zrealizuje.

Kiedy Oktawian August, główny spadkobierca i adoptowany syn Juliusza Cezara, usunął wszystkich rywali do władzy, zdecydował się zachować "Republikę". W praktyce jednak ugruntował pełnię władzy w rękach swoich i swojego rodu, mianując na kluczowe stanowiska najbliższych i najwierniejszych ludzi.

Wielu z nas myśląc o antycznym Rzymie i jego kulturze, bez zastanowienia wymieni słynne zabytki, takie jak Panteon, Koloseum, łuki triumfalne, mur Hadriana czy via Appia. Do naszych czasów zachowały się jednak także mniej znane zabytki, które zachwycają, ale nie są już tak dobrze znane turystom.

Przekleństwa, obelgi, bluźnierstwa oraz wulgaryzmy nie są domeną wyłącznie współczesnego języka. W epoce antycznej potomkowie "wilczycy" używali w rozmowach, a rzadziej w utworach, słownictwo powszechnie uważane za nieprzyzwoite.

System wyborczy Rzymian jest w dużym stopniu wykorzystywany po dziś dzień. Wraz jednak z zasadami prawnymi przejęto negatywne zjawiska, takie jak korupcja. Starano się jej przeciwdziałać, tworząc kolejne obostrzenia, które miały regulować życie polityczne i społeczne kraju.

Gajusz Mariusz, konsul rzymski piastujący swój urząd od 107 do 101 p.n.e., przeszedł do historii jako człowiek, który gruntownie zreformował legiony rzymskie. Zainicjował m.in. na masową skalę rekrutację proletariatu czy kazał żołnierzom nosić cały swój ekwipunek na plecach (tzw. muły Mariusza).

Marek Aureliusz (121-180 n.e.) uważany jest za jednego z najlepszych, jak nie najlepszego cesarza Rzymu. Nazywany "filozofem na tronie" prowadził rozważne rządy w duchu stoicyzmu. W 175 roku n.e. doszło do buntu Awidiusza Kasjusza - zaufanego wodza - co było dużym szokiem dla Rzymian.

Pliniusz Młodszy był namiestnikiem cesarza Trajana w prowincji Bitynia i Pont od 110 n.e. Pliniusz poprosił władcę o opinię i wytyczne w kwestii wytaczanych im procesów. Listy są świetnym źródłem informacji o podejściu władzy rzymskiej do nowej religii, która mogła naruszać porządek w kraju.

Imperium Rzymskie, rozwijające się od III p.n.e do V n.e. było jednym z niewielu w dziejach starożytnych, które objęło swym panowaniem tak ogromny obszar. Jest też czasem z tego powodu nazywane państwem światowym. Rzymianie władali w I-II n.e. ogromnymi obszarami położonymi wokół Morza Śródziemnego.

W historii powszechnej utwierdziło się przekonanie, że Rzym został założony w 753 roku p.n.e. przez legendarnego króla Romulusa. Jednak co do daty powstania Rzymu nie byli przekonani sami starożytni. W tym celu badacze przeprowadzili swoje własne próby określenia, kiedy założono "Wieczne Miasto".

W przekazach źródłowych można odnaleźć informacje, które potwierdzają jak rozpowszechnione i istotne było dla antycznych Rzymian liczenie na palcach. Przykładem może być Kwintylian, który wspomina, że znajomość liczb jest potrzebna nie tylko mówcom, ale także każdemu, kto umie pisać.

Rzymski legion (legio) był tak zorganizowany, aby zapewnić maksymalną efektywność nie tylko na poziomie całego legionu, ale i poszczególnych jego jednostek. W tym celu powstała ścisła struktura dowództwa oraz dokładny podział na jednostki, co wynikało z ewolucji armii na przestrzeni dziejów.

Bitwa pod Sentinum (295 p.n.e.) była zwycięstwem Rzymian nad Samnitami. Bitwa była ponoć największą bitwą stoczoną na italskiej ziemi od założenia Rzymu. Według przekazu Liwiusza o zwycięstwie legionów zdecydowało tzw. "devotio" - rytualne poświęcenie się wodza w zamian za zwycięstwo legionów.

Rzymskie wojska były jednymi z najskuteczniejszych, jakie kiedykolwiek stąpały na polach bitew. Przez znaczną część istnienia Rzymu fundamentem legionów była zdyscyplinowana ciężkozbrojna piechota, która dzięki swojemu wyszkoleniu i zgraniu była w stanie odeprzeć przeciwnika.

Chińska kronika, zwana Późniejszą Księgą Han, opowiada jak miała przebiegać niefortunna audiencja, dwóch rzymskich dyplomatów u chińskiego cesarza Huang w 166 roku n.e. Tym samym posiadamy dowód na przybycie Rzymian do Chin.

Król Sparty - Nabis - dążył do umocnienia pozycji Sparty na terenie Peloponezu. Dzięki skutecznej polityce i powiększonemu wojsku podporządkował sobie miasto Argos. Republika Rzymska wykorzystując podziały wśród miast greckich postanowiła zainterweniować.

Główni bohaterowie serialu „Rzym” – Tytus Pullo i Lucjusz Worenus są postaciami autentycznymi. Obaj byli centurionami rzymskimi w prawdopodobnie XI legionie Claudia, Kwintusa Cycerona, który walczył na terenach Galii pod koniec 54 roku p.n.e., w czasie buntu belgijskiego plemienia Eburonów.