System noktowizyjny ,,Fahrgerät” FG 1250 Sperber był jedną z niemieckich innowacji, która mogła odmienić losy wojny. Produkowane wyjątkowo w zakładach Daimler-Benz egzemplarze słynnego czołgu Pz.Kpfw V Panther Ausf. G były wyposażone w rozwiązanie pozwalające na walkę w ciemnościach.
Historia jakiej nie znacie to podcast oraz jeden z najpopularniejszych fanpage na polskim facebooku. Dołącz tam do nas: https://www.facebook.com/histo... Zapraszamy też do subskrypcji na You Tube: https://tinyurl.com/HISTORIAJA... lub Spotify: https://open.spotify.com/show/... ale także Google Podcasts: https://www.google.com/podcast...
Czołg Pz.Kpfw V Panther to pojazd pancerny, o którym prawdopodobnie każdy miłośnik historii drugiej wojny światowej słyszał. Swoim drapieżnym wyglądem oraz przeważającymi nad wrogimi pojazdami pancernymi zaletami zyskał uznanie wśród specjalistów od broni pancernej. “Pantery” były przeciwnikiem powstańców warszawskich w czasie walk w stolicy. Okazuje się, że najciekawsza innowacja związana z tą bronią pancerną została w niej zastosowana w schyłkowym okresie zmagań wojennych.
Przeglądając tysiące zdjęć archiwalnych, które to przedstawiały wspomnianą bojową maszynę uwagę zwrócić może jedna ciekawostka i jedna z fotografii. Jest to przedstawiona na zdjęciu Panthera o numerze taktycznym ,,122” należąca do świeżo sformowanej pod koniec wojny Dywizji Pancernej Müncheberg. Na pozór wygląda jak zwyczajny model tego czołgu, choć wyjątkowo została wyprodukowana przez koncern Daimler-Benz (w tym czasie podwykonawcę MAN-a który był głównym producentem tej broni). Panthera ta posiada standaryzowany schemat kamuflażu Dunkelgelb RAL 7028, Olivgrün RAL 6003 i Rotbraun RAL 8017, który był stosowany przez Daimler-Benz od początku września 1944 r. do kwietnia 1945 r. Jeśli spojrzycie na jej jarzmo, ujrzycie dziwną wypustkę, tak samo koło jej gąsienic można dojrzeć pozostałości po lampie…
Jest to jeden z niewielu okazów tych pojazdów wyposażonych w system ,,Fahrgerät” FG 1250 Sperber, który umożliwiał załodze walkę w ciemnościach, dając jej przewagę nad ślepymi wrogimi załogami. Panthery te podczas bitwy o wzgórza Seelow wraz z grenadierami pancernymi zadawały, pomimo wzmożonego ostrzału wroga dotkliwe straty nieprzyjacielowi. Według relacji Feldwebel’a Dietera Hoffmanna, dowódcy przedstawianej Panthery o numerze taktycznym ,,122'’ jego czołg został zniszczony 17 kwietnia 1945 roku w Gusow. Załoga przeżyła, lecz sam dowódca Panthery stracił rękę - pozostali zostali lekko ranni. Aby w pełni zobrazować historię tego czołgu należy opisać również historię jednostki, w której służył. Czołg ten należał do uformowanej jeszcze w marcu Dywizji Pancernej Müncheberg. Większość personelu technicznego dywizji oraz żołnierzy pochodziło ze 103. Brygady Pancernej, która została rozwiązana trzy dni wcześniej. Dowódcą dywizji został wysoko odznaczany generał dywizji rezerwy Werner Mummert, dowódca 103. Brygady Pancernej. Dywizja Pancerna Müncheberg ostatecznie otrzymała niewielkie ilości najnowszego zaopatrzenia i sprzętu, w tym kilka czołgów Panther Aufs. G wyposażonych w cudowne na tamte czasy systemy ,,Fahrgerät” FG 1250 Sperber, a także kompanie grenadierów pancernych wyposażonych w opisywane w poprzednim poście celowniki typu ZG 1229 ,,Vampir”.
Dodatkowo przedstawiona dywizja otrzymała kilka Jagdtigerów, a także kilka Tygrysów II Ausf. B oraz pięć Tygrysów I Ausf. E, które miały stanowić przełamaniową szpicę pancerną jednostki. Niemcy wierzyli do końca, że wiosną 1945 mogą coś jeszcze ugrać przynajmniej na wschodzie. Do dnia 12 marca 1945 roku w sile dywizji było około 6836 ludzi. 18 marca 1945 roku żołnierze batalionu piechoty 1. Dywizji Pancernej SS Leibstandarte SS Adolf Hitler zostali wezwani do wzmocnienia sił opisywanej dywizji.
Kiedy to nacierające wrogie siły zbliżały się do Münchebergu, ledwo uformowana dywizja otrzymała rozkaz przemieszczenia się na wschód jako mobilna rezerwa dziewiątej armii generała piechoty Theodora Busse. Wspomniana Dziewiąta Armia reprezentowała znaczną część Grupy Armii Vistula generała pułkownika Gottharda Heinriciego (Heeresgruppe Weichsel).
Swój chrzest bojowy dywizja ta przeżyła podczas ataku wrogich jednostek na Kostrzyn (wtedy Küstrin) już 70 km na wschód od Berlina. Hitler oświadczył, że miasto to miało stać się twierdzą. Siły marszałka Wasilija Czujkowa przybyły do nad Odrę już styczniu i zostały natychmiast zaangażowane w próby zabezpieczenia przyczółka. Przyczółki te zostały utworzone na północ i południe od miasta, ale Sowieci nie mogli rzeczywiście panować nad stworzonymi przyczółkami, dopóki Kostrzyn nie został zdobyty. Wahali się przed atakiem na dobrze bronioną twierdzę, zaczęli próbować otoczyć Kostrzyn i tym samym uczynić go bezsilnym.
22 marca 1945 roku, gdy Dywizja Pancerna Müncheberg dotarła do frontu, podjęto poważną próbę przecięcia korytarza przez sowietów. Plan radziecki był skomplikowany, obejmował okrążenie wewnętrzne i zewnętrzne. Wewnętrzne okrążenie szybko się powiodło i korytarz został przecięty. Dnia 22 marca Müncheberg wszedł do akcji wraz z XXXIX Korpusem Pancernym. W ciągu następnych trzech dni Müncheberg wraz z 25 Dywizją Grenadierów Pancernych zgłosiło zniszczenie 200 czołgów wroga. Mimo to do 25 marca zewnętrzne okrążenie zostało zakończone.
27 marca Niemcy rozpoczęli kontrofensywę mającą na celu ponowne otwarcie korytarza Kostrzyna. Do tego ataku Dywizja Pancerna Müncheberg została podporządkowana XXXIX Korpusowi Pancernemu. Pomimo zadawania ciężkich strat przeciwnikowi, korpus nie był w stanie przebić się do miasta. Silny radziecki kontratak uderzył w 20. Dywizję Grenadierów Pancernych po czym wkrótce w ataku nastąpił chaos, a elementy 20. Dywizji Grenadierów Pancernych wycofały się w chaotycznej ucieczce. Artyleria radziecka spowodowała ciężkie straty wśród wycofujących się Niemców. Po niepowodzeniu w kontrataku, wyczerpana dywizja Müncheberg została wysłana na tyły w celu lizania swoich ran.
Podczas okresu remontu kompania grenadierów pancernych oraz kompania Panther ausf G zostały wysłane do Panzertruppenschule II w Wünsdorf w celu doposażenia w znakomity sprzęt ,,Fahrgerät” FG 1250 Sperber. Formacje te wróciły w szeregi dywizji 7 kwietnia 1945 r. Do tej pory Müncheberg stacjonował na wzgórzach Seelow.
Kompania wyposażona w noktowizory, I./29 Pułk Pancerny pod dowództwem Oberleutnanta Rasima, wraz z wspierającymi go grenadierami pancernymi pod dowództwem Hauptmanna Steuera, przypuściła nocny atak na okopane wojska radzieckie. Było to jedno z pierwszych zastosowań podczerwieni w walce, a atak, choć ograniczony, okazał się wielkim sukcesem.
16 kwietnia 1945 r. marszałek Gieorgij Żukow przypuścił masowy szturm w celu zdobycia tak pożądanego przez sowietów Berlina. Od tej daty aż do końca wojny Dywizja Pancerna Müncheberg toczyła nieustanną walkę. Żukow atakując nocą, ustawił reflektory, które miały oświetlać pozycje niemieckie w ciemnościach. Zamiast tego oświetlił sylwetkę zbliżających się radzieckich czołgów i żołnierzy, umożliwiając okopanym Niemcom utrzymanie przewagi przez kilka dni. Dywizja, wyposażona w nocny sprzęt, spowodowała ciężkie straty w szeregach nacierających sowietów podczas bitwy pod wzgórzami Seelow.
W ciągu następnych kilku dni Żukow rzucił tysiące żołnierzy i czołgów przeciwko okopanym Niemcom, którym udawało się odpierać każdy ponawiający się atak. 19 kwietnia 1945 roku 9. Dywizja Spadochronowa po prawej stronie dywizji Müncheberg w końcu pękła co poskutkowało zawaleniem całej linii frontu. 20 kwietnia 1945 r., po ośmiu dniach utrzymywania linii, Müncheberg wraz z sąsiednią formacją 11 Ochotniczą Dywizją Grenadierów Pancernych SS „Nordland” wróciły do samego Berlina.
Post gościnnie dla nas napisał https://www.facebook.com/III-R...
Zapraszamy do polubienia fanpage, który jest źródłem wielu niesamowitych ciekawostek związanych z II wojną światową.
Komentarze (6)
najlepsze
Gołym okiem to widać, bez noktowizora. ( ͡° ͜ʖ ͡°)