Wirtualna rzeczywistość polskich seriali

Mam tu niezły felieton z NaTemat.pl o polskich serialach, nazywających się obyczajowymi, a tak naprawdę pokazującymi wirtualną rzeczywistość, a nie realia polskie. Rzeczywiście najśmieszniej pokazywany jest polski rynek pracy, gdzie bez problemu absolwenci studiów zdobywają dobrą pracę :)

[lukkash]

chyba już każdy w Polsce przekonał się, że seriale to wirtualna rzeczywistość i nie na nawet co liczyć, że jakikolwiek realizm się tam pojawi. Najgorsze jest to, że niektóre oszołomy wierzą w to wszystko, co jest pokazywane na tych naszych badziewnych polskich telenowelach :/

[dzoker]

Ja wiem, że wielu chętnie by oglądało przez rok czasu w 124 odcinkach poszukiwanie pracy, przez kolejne 3 lata w 368 proces sądowy, a podczas przyjazdu policji na miejsce zdarzenia zrobili sobie przerwę na kawę, a podczas 8 godzinnej operacji doktora hausa drzemnęli się po męczącym dniu, ale to chyba nie na tym kino polega, żeby przekazywać wszystko w czasie rzeczywistym... To nie reality show

[norbgab]

@dzoker: tu nie chodzi o rozciąganie w czasie akcji,ale o pokazanie w serialach obyczajowych realnej sytuacji w Polsce, a nie na pokazywaniu rzeczywistości, której nie ma, bo jest to śmieszne. Obyczajowość seriali polega tylko na tym, że ludzie się tam czasami pokłócą i (zazwyczaj) mają romanse, zdradzają się.

W "Londyńczykach" przynajmniej zaprezentowano real, bo ukazano Polaków, którzy zrobili tam karierę w City, też tych, co pracują w zwyczajnych pracach oraz

[dzoker]

@norbgab: czyli chodzi o to, żeby 1/3 Klanu pokazywali ludzi, którym się wiedzie, 1/3 którym się nie wiedzie, i 1/3 alkoholików i pijaków? może jeszcze 1/2 lokowanych produktów ma być polska, a z radia i tv lecieć w serialu tylko polska muzyka.