wreszcie można podjąć się obrony społecznego, politycznego, wreszcie artystycznego dialogu widza z artystką, interakcji, która z odbioru dzieła tworzy akt twórczy, choćby tym odbiorem była kontestacja. Spalenie Tęczy jest symbolicznym zerwaniem porządku hierarchicznego i autorytarnego w relacji twórca-odbiorca. Zbuntowany odbiorca zrywa kajdany i zaprowadza egalitaryzm okładając artystę-Tyrana batem kulturowego marksizmu, postmodernizmu, radosnego happeningu, czy ulicznego performesu.
Proszę skrytykować obskurantyzm tych, którzy z Tęczy chcieliby zrobić spiżowy pomnik w
wreszcie można podjąć się obrony społecznego, politycznego, wreszcie artystycznego dialogu widza z artystką, interakcji, która z odbioru dzieła tworzy akt twórczy, choćby tym odbiorem była kontestacja. Spalenie Tęczy jest symbolicznym zerwaniem porządku hierarchicznego i autorytarnego w relacji twórca-odbiorca. Zbuntowany odbiorca zrywa kajdany i zaprowadza egalitaryzm okładając artystę-Tyrana batem kulturowego marksizmu, postmodernizmu, radosnego happeningu, czy ulicznego performesu.
Proszę skrytykować obskurantyzm tych, którzy z Tęczy chcieliby zrobić spiżowy pomnik w