Wyobraźcie sobie gigantyczny statek kosmiczny, którego napęd miały stanowić wystrzeliwane tuż za nim co kilka sekund bomby jądrowe. Osiągając 0.1c do Alfa Centauri leciałby 44 lata. Fantastyczny pomysł Stanisława Ulama i Freemana Dysona mógł wprowadzić ludzkość w erę podróży międzygwiezdnych?

[u.....o]

Czegoś tu nie rozumiem. Budowane przez nas stacje kosmiczne po jakimś czasie (ok. 20 lat) zaczynają się na potęgę psuć. A to sobie fruwa w kosmosie pod osłoną ziemskiej magnetosfery, zazwyczaj nic tym nie potrząsa, nie ma na to wpływu żadna atmosfera, marsjański / księżycowy pył. Nie ma problemu, żeby np. dosłać tam części do zepsutego kibla - co się cały czas dzieje podczas eksploatacji tych stacji.

Nie mamy technologii do zbudowania

[zwirz]

@uciekinier_z_czarnolisto: A czy to nie jest tak, że zaczynają się psuć między innymi dlatego, że wysyłając coś w kosmos trzeba liczyć się z każdym kilogramem ze względu wysoki koszt transportu (rzędu tysięcy dolarów za kg) a co za tym idzie trzeba iść na kompromis między masą i wytrzymałością? Natomiast w przypadku Oriona szacowany koszt wyniesienia na orbitę okołoziemską to byłoby kilkadziesiąt dolarów/kg, więc można byłoby sobie pozwolić na budowę o wiele

[u.....o]

@zwirz: No nie wiem. Do tego wynoszenie takim napędem czegokolwiek w kosmos byłoby problematyczne chociażby ze względu na powstający w wyższych warstwach atmosfery impuls elektromagnetyczny, czy nawet wiatr znoszący wystrzeliwywane bomblety, albo sam statek. Diabelnie trudna sprawa - w/g mnie nie do rozwiązania w latach 60-tych czy 70-tych.