Wikingowie w Minessocie
130 lat przed Kolumbem, czy to prawda czy mistyfikacja?
PMV_Norway z- #
- #
- #
- #
- #
- Dodaj Komentarz
130 lat przed Kolumbem, czy to prawda czy mistyfikacja?
PMV_Norway zKamień runiczny z Kensington.
Jest to dość ciekawa historia niejednokrotnie poruszana na wykopie.
Odkrycie kamienia runicznego w 1898r wywołało wielką sensację. Dwóch braci pochodzenia szwedzkiego w czasie karczowania lasu w korzeniach jednego z drzew znaleźli płaski kamień z dziwną inskrypcją.
Kamień został oczyszczony przez braci Edwarda i Olafa po czym wystawiony w witrynie banku, gdzie zauważył go pewien historyk znający pismo runiczne.
Kamień miał również inskrypcję na boku.
8 goter ok. 22 norrmen po opdagelsefard fro vinland vest vi hade ager ved 2 : skjar en dags rise norr fro deno sten vi var ok. fiske en dagh aptir vi kom hem fan 10 man rode af blod og ded AVM fraelse af illy har 10 mans ve havet at se aptir vore skip 14 dagh rise from deno oh ahr 1362
Zaskakujące jest to, że data na kamieniu to 1362r czyli 130 lat przed wyprawą Kolumba.
Profesor Bredy z Uniwersytetu w Minnesocie, że to jest fałszerstwo, co bardzo zdenerwowało Olafa, który zabrał kamień do domu na wiele lat.
Warto dodać, że Bredy był autorytetem, lecz po pierwsze nigdy kamienia nie widział, a po wtóre fałszerstwo stwierdził jedynie po zobaczeniu przepisanej z błędami transkrypcji.
Dodajmy do tego jeszcze, że ostatnie runy w tym czasie nie były rozszyfrowane, co skłoniło dodatkowo profesora do postawienia tezy o falsyfikacie, w końcu w czasach wikingów Szwedzi i Norwegowie byli wrogami...jednak nie w 1360roku. Ale o tym Bredy nie wiedział.
Jedni historycy twierdzą, że kamień jest falsyfikatem, bo tłumaczenie pasuje bardziej do XIX niż do XIVw, widząc zapis, który śmiało da się odczytać jednak inni historycy, jak np. amerykański lingwista prof. Hall po badaniach nad kamieniem stwierdził że napis nie jest fałszerstwem. zauważył, że niektóre runy, które uczeni uważali za fałszerstwo, były jednak w Norwegii w użyciu. Prof. Hall stwierdził, że wymienieni na tablicy Norwegowie i Szwedzi przypłynęli z Grenlandii prawdopodobnie do zatoki Hudsona, skąd przez jezioro Winnipeg dotarli do rzeki Czerwonej, aż do Minnesoty. Dodatkowo zwrócił uwagę na to, że bracia Öhman nie znali pisma runicznego, więc sami kamienia podrobić nie mogli.
Geolog Winchell na podstawie badań dendrochronologicznych oraz zeznań świadków oszacował wiek ściętego drzewa, pod którym znaleziono kamień na 30-40 lat. Ustalił także, że pobliskie tereny nie były zasiedlone do 1858 roku, a do 1867 osadnictwo na nich było mocno ograniczone z powodu wojny. Pojawiły się jednak pogłoski, że najlepsze ziemie w okolicy osady zostały już przed 1867 r. zajęte przez mieszaninę szwedzkich, norweskich i jankeskich osadników. Na podstawie erozji powierzchni kamienia i wyrytego na nim tekstu Winchell wywnioskował również, że liczy on co najmniej 500 lat.
Niespodziewanie badacze odkryli ciekawą historię z 1348 r. Otóż król Norwegii Magnus Eriksson (1316 – 1374) wysłał do osiedla Vestri Obygdh księdza, który stwierdził, że nikogo tam nie zastał, bo wszyscy wyjechali. Wtedy król wydał dekret z datą 1348 r. o zorganizowaniu ekspedycji celem odszukania uchodźców, a kierownikiem jej mianował Paula Knudsona. Dekret ten znaleziono w archiwach Norwegii. Ekspedycja była kilka lat w drodze i zaginęła.
Nie można dyskutować z faktem, że grenlandczycy, to tak naprawdę wikingowie, którzy popłynęli na północ.Osiedlili się na wyspie, po czym część z nich wyruszyła poprzez Morze Labradorskie do Nowej Funlandii, odwiedzili też zatokę Hudsona.
Czy kamień mógł dostać się aż do Minessoty?
Możliwe, że został przeniesiony przez indian jako zdobycz.
Grenlandczycy niejednokrotnie docierali do Kanady i Ameryki, skąd pobierali drewno, którego na Grenlandii nie było. Dużo śladów o takich wyprawach pozostało w nordyckich sagach.
Możliwe, że kamień był pierwotniew Beardmore nad jeziorem Nipigon, gdzie znaleziono część miecza oraz okucia tarczy pochodzenia normandzkiego.
Istnieje przypuszczenie, że znaleziska w Beardmore mogły pochodzić z kryjówki zrobionej już po śmierci zamordowanych członków ekspedycji, a kamień mógł być pierwotnie tam zakopany.
Poniżej piosenka nagrana przez zespół Mordewind, tutaj macie tłumaczenie z norweskiego na polski.