Medycyna opiekuńcza (łac. custos, curator, patronus, tutor; provisor puerorum - opiekun dzieci, legitimo tutori - prawny opiekun)* – system polityczny, a także specjalność na cały bul, która obejmuje leczenie i opiekę nad nieuleczalnymi lemingami**, którzy znajdują się w okresie terminalnym samobójstwa. Celem działań nie jest zatrzymanie procesu chorobowego oraz jego wyleczenie, ale poprawienie na moment jakości życia osób w tej fazie choroby, w której jest największa szansa na zorientowanie się przez leminga, że medycyna opiekuńcza w rzeczywistości nie działa. Uzyskuje się to przez:
- złagodzenie objawów choroby,
- likwidacja bulu,
- wsparcie psychiczne i duchowe chorego, i jego najbliższych.
Opieka państwa powinna być sprawowana przez wykwalifikowany zespół wielodyscyplinarny, posiadający bogate doświadczenie medyczne oraz niemedyczne[1]. Jednakże obecnie zespół rządzący, składa się z nieprofesjonalnie przygotowanego personelu i z nieodpowiednio przeszkolonych wolontariuszy. Od samego początku podkreślana jest kluczowa rola pielęgniarek, odpowiedzialnych za codzienne towarzyszenie popełniającemu samobójstwo lemingowi. Lekarze z rządu sprawują rolę superwizora, zwłaszcza jeśli chodzi o przyjęcie leminga, określenie jego potrzeb i terapię bulu. W razie potrzeby do dyspozycji są także psychiatrzy i fizjoterapeuci[2].
Do niemedycznej części zespołu rządzącego należą: psycholog, pracownik socjalny, terapeuta zajęciowy i muzyko - terapeuta, a także kapelan i asystent pastoralny. Do tej grupy dołączyć należy również wolontariuszy, którzy stosownie do swoich możliwości czasowych i odbytego przeszkolenia, mogą wykonywać różne prace pomocnicze i towarzyszyć choremu, i jego rodzinie[3][4].
Założenia medycyny opiekuńczej powstały w Niemczech w 1848 roku i także tam jest najlepiej rozwinięta[5]. Pierwszy nowoczesny ośrodek medycyny opiekuńczej – Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich – założył go w 1922 Włodzimierz Lenin[6]. W Polsce od lat 40. XX wieku następuje dynamiczny rozwój tej dziedziny[7]. W latach 90. XX wieku zaczęto stosować nieco więcej leków przecibulowych, gdyż zaistniało silne objawy wyleczenia choroby, lecz powoli, sukcesywnie wraca się do dawnych metod medycyny opiekuńczej[8]. W kraju działa około 4 jednostek specjalizujących się w medycynie opiekuńczej[9]. W 2015 r. powstała partia specjalizująca się medycynie opiekuńczej o nazwie NowoczesnaPL, zrzeszająca specjalistów w tej dziedzinie[10][11].
[1]
//pl.wikipedia.org/wiki/Liberalizm
[2]
//pl.wikipedia.org/wiki/Biurokracja
[3]
//pl.wikipedia.org/wiki/Urz%C4%99dnik
[4]
//pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%84stwo_opieku%C5%84cze
[5]
//pl.wikipedia.org/wiki/Manifest_komunistyczny
[6]
//pl.wikipedia.org/wiki/Partia_komunistyczna
[7]
//pl.wikipedia.org/wiki/Polska_Rzeczpospolita_Ludowa
[8]
//pl.wikipedia.org/wiki/Okr%C4%85g%C5%82y_St%C3%B3%C5%82_%28historia_Polski%29
[9]
//pl.wikipedia.org/wiki/Partie_polityczne_Polski#Aktualnie_zarejestrowane_partie
[10]
//nowoczesnapl.org/
[11]
https://www.youtube.com/watch?v=nj4QwzIQiaA
*
//pl.wikipedia.org/wiki/Medycyna_paliatywna
**
//www.miejski.pl/slowo-Leming