To nie jest kościół, tylko zbór. To nie katolicy tylko protestanci. http://en.wikipedia.org/wiki/Disciples_of_Christ

Stąd taka hmmm ekstrawagancja i dziwny krzyż itp. No i nie ma obawy- na pewno nie spowiadają.

Ze względu na sól, którą zlizują ze skał. Na niektórych zdjęciach to nawet widać.

Tak, nie da się ukryć, że pojęcie Sacrum jest pojęciem religijnym. Sacrum, czyli to co 'święte', 'boskie'.

To że Ty chodzisz po świecie i zachowujesz się w sposób moralny jest dowodem na to, że moralność bez koncepcji Boga jest możliwa. Ale jest to moralność inaczej już rozumiana- jako narzucone przez społeczeństwo nakazy i zakazy, które powstały po to, aby bronić spoistości społecznej. Jeżeli ktoś może przyjąć taką jej koncepcję, to żaden dowód na nieistnienie Boga niczego tu nie zmienia i człowiek taki dalej będzie pewnie przykładnym obywatelem. Pytanie czy po kilku pokoleniach takiej totalnej sekularyzacji, gdy dzieci będą dorastać w duchu takiego, bądź co bądź, relatywizmu moralnego, nie zacznie to powoli doprowadzać do rozkładu nie tyle społecznego, co kulturowego (kultura opiera się jednak na pewnych wartościach).

Ale ja nadal mówię, że taka geneza moralności, choć jest możliwa, nie jest dla mnie na tyle przekonująca, aby otrzymać rangę faktu. Jest możliwe utrzymanie spoistości społecznej na drodze samych instynktów. Zwierzę może żyć w społeczności. Co więcej nie zadaje bólu, nie zabija, jeśli nie musi. Jest amoralne. To człowiek jest zdolny do bezsensownego okrucieństwa, także, a nawet przede wszystkim, względem własnego gatunku. Nie widzę powodu, dla którego nasza psychika miałaby oszukiwać samą siebie i wytwarzać takie narzędzia, jak poczucie winy. Jeżeli prostsze rozwiązania są lepsze i nie należy mnożyć bytów ponad miarę, to po co było w to w ogóle wchodzić? Po co było wytwarzać takie byty jak religie, które potem były zresztą jednym z katalizatorów konfliktów społecznych? Rozwój technologiczny, czy zapewnienie sobie dogodnych warunków do pewnego bytu i prokreacji jest teoretycznie możliwy w ogóle bez rozwoju kulturowego, który przyniósł ludzkości pozabiologiczne potrzeby natury egzystencjalnej i sprawił, że często działamy w jawny sposób przeciwko interesom własnym i społecznym (ot, choćby s---------o jest tu dobrym na to przykładem). Możemy przyjąć ewolucjonizm filozoficzny, ale on nie tłumaczy w sposób niepodważalny tego, po co było nam wyodrębnianie sfery Sacrum. Chcesz przyjąć taką materialistyczną interpretację- wolna droga. Ale nie mów, że z naukowego punktu widzenia jest ona pewna.

Ok,Pokaż całość

A tak zbaczając trochę z tematu dodam, że chcąc iść tą materialistyczną drogą musimy przyjąć, że na pustyni intelektualnej (w porównaniu do myśli greckiej czy rzymskiej będącej największymi osiągnięciami starożytnego świata) pojawia się nieuczony cieśla, który tworzy i przekazuje dalej najdoskonalszy system etyczny przynajmniej zachodniego kręgu cywilizacyjnego, który stanie się absolutną podwaliną tej kultury. Czyni przy tym poświadczone przez wielu ludzi cuda (które z eschatologicznego punktu widzenia, np. nauki o grzechu pierworodnymPokaż całość

4.Co do prawdziwości NT- nie chcę się tu wdawać w historyczne dywagacje, więc odpowiem najkrócej jak się da. Trochę wkurza mnie generalna tendencja do zrównywania księgi tego rodzaju ze zbiorem mitów, czy choćby początkowymi księgami ST, bo jednak geneza ich powstania jest trochę różna. NT opisuje bardzo konkretne wydarzenia dotyczące życia konkretnej historycznej postaci w konkretnym okresie czasu. Nie jest to żaden mityczny czas przedhistoryczny, czego wielu ludzi zdaje się nie zauważać. Po drugie 'nie ma innych źródeł dotyczących cudów'. Ok, ale... Są źródła mówiące o tym, że Jezus nauczał i że ciągnęły za nim tłumy. Dalej idąc, niewiele dokumentów przetrwało z tamtego okresu. Lud za nim chodzący nie spisywał później tego nigdzie, nie było to też w interesie zwierzchników synagogi, kapłanów itp. Poza tym ja nie postuluję, że mamy wszelkie dowody, że NT jest prawdziwy. Niemniej trochę bez sensu wydaje mi się to, że uczniowie Jezusa wykradają jego ciało, potem rozpowszechniają informację o jego zmartwychwstaniu, piszą nieprawdziwe księgi, poświęcają życie nauczaniu tych bzdur, a na koniec jeszcze kładą głowę w imię tego popełnionego z premedytacją kłamstwa. To prawda, że zaangażowanie w głoszenie poglądów ma się nijak do ich prawdziwości, liczy się tylko przekonanie o prawdziwości. Ale to byli uczniowie Jezusa, bezpośredni świadkowie. Tu nie ma takiej opcji, że wszyscy mieli zbiorowe rojenia. Albo pisali prawdę, albo kłamali, nikt ich nie oszukał.

Nie używam też argumentum ad populum. Nie piszę, że tak duża masa ludzi nie może się mylić. Piszę tylko, że nauki cieśli z Nazaretu stały się podwalinami religii, które wyznaje większość ludzkości. Nieźle jak na jednego ubogiego faceta bez wykształcenia żyjącego na absolutnych obrzeżach ówczesnego świata.

Poza tym spójność Chrześcijaństwa widoczna jest też w sferze teologicznej. Np. to nie jest tak, że wszystkie opisane cuda są zupełnie przypadkowe, niezrozumiałe i są wyrazem kaprysu Boga, któremu zachciało się zrobić to, a nie co innego. Jego nauki i czyny nabierają sensu jeżeli widzi się odpowiedni kontekst (np. Jezus jako drugi Adam, naprawiający jego błędy) i pewną symbolikę. Też nieźle jak na kłamstwa wymyślone przez ludzi bez wykształcenia teologicznego.

5.Pokaż całość

6. Chrześcijańska Biblia, jak już pisałam wyżej, posługuje się mitem. Mogę Ci powiedzieć, że nic w nowotestamentowej historii zbawienia nie jest tylko symbolem (Bóg wcielił się, żył jako człowiek i zmartwychwstał realnie, a nie tylko symbolicznie). Niemniej ST nie jest historyczny w takim znaczeniu, tzn. nie może być traktowany w sposób literalny. To jest swoista mitologia mojej religii, która za pomocą symboli przedstawia pewne obiektywne prawdy. Kiedyś Kościół twierdził inaczej? Może tak, może się mylił i dlatego nauka jest potrzebna, żeby takie błędy usuwać. Nie zmienia to faktu, że centrum Chrześcijaństwa jest wcielenie, życie, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Stary Testament jest dla nas księgą świętą, bo zawiera historię starego przymierza, przedstawia dzieje, w których brał udział Bóg i zawiera pewne istotne prawdy, jak pojęcie grzechu pierworodnego, wierności Boga itp. Ale proszę mnie nie rozliczać z literalnej faktyczności zawartych tam mitologicznych opowieści. Znajdź mi jedną taką jawną sprzeczność w NT, którą nauka obnażyła przez te prawie 2000 lat istnienia religii. Wskaż jeden przykład, kiedy poprawnie zastosowane zasady etyczne proponowane przez Chrystusa wyniszczają, prowadzą do duchowej śmierci jednostki albo rozkładu społecznego. Wskaż dowód na to, że cokolwiek, co należy do istoty Chrześcijaństwa stoi w jawnej opozycji z odkryciami nauki. (edit: no może poza samą nauką, że człowiek zmartwychwstał i innymi cudami ;) Ale wiesz o co mi chodzi...).

Myślę, że odkrycie teorii ewolucji czy obalenie klasycznej astronomii były bolesnymi lekcjami dla Kościoła, że wiara to wiara, a nauka to nauka i tej pierwszej nie można absolutyzować i uważać za wystarczającą drogę do rozwoju i poznania. To, że świat istnieje w takim a nie innym kształcie jest dziełem Boga i Bożym cudem, a błędem i grzechem jest sabotować jego lepsze poznanie i zrozumienie. Religia jest zawsze religią konkretnych ludzi, którzy mają czasem błędne poglądy i po to jest nauka, aby te pomyłki wskazywać i prostować. Żadne odkrycie naukowe nie podważyło istoty Chrześcijaństwa. Wskazały one za to punkty, w których źle uwierzyliśmy (np. uznając przedhistoryczne mity za historyczne relacje, choć dalej postulowałabym o zapytanie biblisty na ile były one traktowane za umowne już przed tymi naukowymi przełomami).

7. Mam wrażenie, że wybiórczo traktujesz moje wypowiedzi, odpowiadając tam, gdzie Ci wygodnie. Jeśli trwasz dalej przy swoich poglądach odpowiedz mi na te moje wątpliwości:

AlePokaż całość

Cały czas rozbijamy się o jeden zasadniczy problem. Ty mówisz: "świat działa na zasadzie A i B". Ja mówię "świat działa na zasadzie A, B i C". A Ty mówisz "Nie, nie. Popatrz: jak spojrzeć przez pryzmat zasad A i B, to wszystko, co postuluje C jest skrajnie mało prawdopodobne". No i jest. Tylko co z tego? Masz prawo powiedzieć A i B są udowadnialne, C nie jest, więc rozsądnym jest wierzyć tylko w A i B. W porządku, nikt Cię do niczego nie zmusza. Ale nie próbuj mi cały czas sabotować wszystkiego co wypływa z C zakładając, że tylko A i B są prawdziwe, bo to do nikąd nie prowadzi. Nie dawaj mi konkretnych przykładów C, a potem nie stwierdzaj na podstawie A i B jak bardzo są one bezsensowne, bo do tego wszystkie Twoje argumenty się sprowadzają. Porozmawiajmy raczej o tym dlaczego w ogóle uznawać C, bo to nie wnosi wiele, jak Ty powiesz, że chodzenie po wodzie jest sprzeczne z prawami fizyki. Gdyby nie było, to nie byłby to cud i nie trzeba by było opisywać tego w NT.

Jest dla mnie wyrazem intelektualnej pychy szafowanie stwierdzeniami "Ale sam fakt, że nie ma żadnych dowodów na religijne twierdzenia, nie pozwala uczciwemu człowiekowi poważnie do niej podchodzić." Czytałeś najwyraźniej sporo pozytywistów, bo odwołujesz się niżej do ich poglądów. Książki ilu teologów miałeś w życiu w ręku? Wielu inteligentnych ludzi wierzy w Boga. I choć samo to nie jest oczywiście w żadnym stopniu dowodem, to może warto byłoby choć spróbować spojrzeć na problem ich oczami. Bo puki co stoisz gdzie stałeś i tylko krzyczysz "Dowody proszę!". Tylko po co? Szkoda energii...

System, w obrębie którego się poruszasz jest spójny i prawdopodobnie nie podważę żadnego jego elementu. Ale nie jest jedynym możliwym. Zgodziliśmy się już chyba co do tego. Ty piszesz, że dla rozsądnego człowieka oczywistym jest, że jeśli ma koncepcję świata angażującą siły nadnaturalne i tą nieangażującą ich, to wybiera tą drugą. Tylko dla mnie to jest dalej trochę rozróżnienie pozorne. Tzn. ono miałoby sens, gdybym twierdziła, że upuszczona z ręki książka spada dlatego, że taka jest wola Boga. Ale obydwoje się zgodzimy, że spada dlatego, że działa siła grawitacji. Ja nie próbuję tłumaczyć świata w sposób nadnaturalny. Działa grawitacja, prawa fizyki, ewolucja i co tam jeszcze będziesz chciał tutaj wstawić. Różnica przyjdzie wtedy, gdy spytamy dlaczego. Ty powiesz, że przypadkowo, ja powiem, że Ktoś tak chciał. Wielki wybuch? Ok. Ty powiesz przypadkowo, ja powiem dlatego, że Ktoś tak chciał.

TwojePokaż całość

Twoja ostatnia odpowiedź nie ma nic wspólnego z pytaniem, jakie zadałam. Przedstawiasz potencjalne funkcje jakie pełni religia w spełnianiu różnych kulturowych potrzeb człowieka. A ja nie o tym. Pytam kiedy, po co i dlaczego wyodrębniła się kultura (w znaczeniu pewnych idei intelektualnych, nie pierwotnym- metod uprawy roli). Na pewnym etapie człowiek odkrywa sferę Sacrum. Pogwałcenie tej sfery budzi w nim poczucie winy, a to pierwszy symptom moralności. Pytam Ciebie, jako ewolucjonisty filozoficznego, dlaczego dwóch podstawowych popędów, które Twoim zdaniem rządziły, rządzą i będą rządzić życiem człowieka, czyli instynktu przetrwania i prokreacji, nie dało się 'załatwić' inaczej niż poprzez wytworzenie kultury. Wyobrażam sobie życie społeczne w oparciu o rozbudowaną sieć instynktów, w którym możliwe jest panowanie nad przyrodą, przodowanie w łańcuchu pokarmowym, swobodne rozmnażanie się. Po co było wytwarzać coś, co popchnie nas do wojen, ludobójstwa, przyniesie realne zagrożenie masowej zagłady całej ludzkości w jednym momencie? Po co wytwarzać coś, co doprowadzi ludzi do samobójstw (sprzeczne z naszymi podstawowymi potrzebami)? Po co wytwarzać coś, co wyprodukuje w nas całą masę potrzeb dodatkowych, egzystencjalnych, co czyni nas nieszczęśliwymi? I po co w końcu nam religia, która, jak sam stwierdzasz raczej nie jest przydatna i użyteczna ludzkości?

To teraz to całe poletko chrześcijańskie.

My, Kościół, uważamy, że określone osoby zostały zbawione. Co w tym nie tak?

IdącPokaż całość

W tym kontekście wydaje mi się zupełnie nietrafiony argument, że za skończone winy dostajesz nieskończoną karę. To raczej nie jest kwestia kary, tylko ciągłości twojego człowieczeństwa- twoje grzechy są groźne, bo wyniszczają cię wewnętrznie i zrywają więź jaką masz z Bogiem. Doprowadza to do tego, że konsekwentnie odmawiasz zbawienia i nie chcesz go przyjąć, a masz do tego prawo jako istota wolna. Bóg będzie robił wszystko, żeby jakoś Cię dorwać, ale nie wbrew Twojej wolnej woli.

Nie podkopuję ST. To Księga Święta i zawiera Prawdę. Tylko nie jest to raport historyczny. Nie jest też to zbiór logicznie uporządkowanych dogmatów, ale historia przymierza ludzi z Bogiem, które to ludzie zinterpretowali i spisali. Nikt nie dyktował na ucho ich autorom, co mają pisać. Poza tym wszystkie księgi posługują się językiem symboli, co nie musi jednoznacznie negować ich prawdziwości. W ST są pewne opowieści które mają charakter wybitnie mityczny, mianowicie te które dotyczą czasu przedhistorycznego. Nie było Adama, Ewy, drzewa ani węża. Ale byli ludzie, którzy, dając się podpuścić, podjęli najtragiczniejszą i najbzdurniejszą decyzję i ponieśli jej konsekwencje. Nawet jeśli odkryjemy w tym pewną symbolikę nie zmienia to faktu, że zasadnicze prawdy przekazywane przez daną opowieść są prawdziwe. Chrystus też posługuje się przypowieściami i jakoś nikt nie czepia się, że NT jest bzdurny, bo Bóg mówi najpierw, że jest bramą a potem pasterzem, a przecież się nie da i tym i tym jednocześnie. Język religii jest zawsze językiem symbolu. Nikt nigdy, przez całą historię Kościoła nie zmienił zasadniczych prawd ukrytych pod tymi symbolami. Obowiązuje nauka o grzechu pierworodnym i o tym, że Bóg stworzył świat i ludzi. Nikt z meritum sprawy nigdy się nie wycofał. A tam gdzie religia wlazła w sferę, która jest przeznaczona nauce, dostała po łapach i musiała się wycofać. Nie jest kwestią religii decydować czy teoria ewolucji jest prawdziwa. Tym niech się zajmą naukowcy i teologowi nic do tego.

Twój zarzut dotyczący ksiąg prorockich pokazuje, że nie rozumiesz czym jest symbol. Symbol to nie sposób na określenie nieprawdy, tylko sposób przekazania jakiejś prawdy. Cała Biblia jest prawdziwa, włącznie z Księgą Rodzaju, ale to są wydarzenia przedhistoryczne, z czasów gdy nikt jeszcze niczego nie spisywał. Księgi prorockie też są całe prawdziwe, wszystkie zawarte w nich proroctwa. Ktoś Twoim zdaniem ma z tym jakiś problem? A NT jest nie tylko prawdziwy w materii symbolicznej, ale też opisuje zdarzenia historyczne, więc ma trochę inny charakter niż pierwsza księga ST.

TwojePokaż całość

http://www.da.sluzew.dominikanie.pl/mp3-rek.php Ten pierwszy od góry cykl. Są to oczywiście rekolekcje dla katolików i raczej żadnych argumentów do naszej dyskusji nie wniosą, ale nie o to mi chodzi. Nawet nie chciałabym tego specjalnie roztrząsać. Myślę po prostu, że dadzą Ci niezłe pojęcie o tym, czym Chrześcijaństwo jest, a czym nie jest i pokażą taką jego twarz, której zupełnie nie znasz.

Pozdrawiam!

P.S. No tak. Miałam jeszcze napisać o swoich motywacjach. Ale choć trochęPokaż całość

Rozmowy nie mogłam kontynuować z braku czasu. Przepraszam! Odpiszę dziś.

Pozdrawiam

Jeżeli jest jeden argument wart zawsze i w każdych okolicznościach odpowiedzi to jest to ten dotyczący racjonalności niewiary. Nie ma materialnych przesłanek postulujących wiarę w Boga, bo jedynym systemem stwierdzającym wyłączność materii jest materializm. Jeżeli ograniczasz się do jednej sfery rzeczywistości i nie uznajesz żadnej innej, to siłą rzeczy nie zaakceptujesz systemu opartego na tych innych sferach. Tylko wtedy ryzykujesz, że mieszkając na bagnach, gdzie słychać tylko rechot żab, wyśmiejesz człowieka, który mówi Ci, że widział pingwina.

Ateizm postuluje materializm, materializm relatywizm. Ja relatywizmu nie uznaję. Jest to dla mnie system sprzeczny ze zdrowym rozsądkiem i moim życiowym doświadczeniem.

Dlatego jakoś, mimo spójności i, przyznaję, swego rodzaju siły przekonywania tej wizji, jakoś nie mogę uznać jej realności. Wierzę nadal w to, że dobro i zło są wartościami bardzo realnymi i odrębnymi, choć pojmowanymi i interpretowanymi nie bez drobnych różnic. Uważam, że człowiek czyniący zło, budzący w sobie takie postawy jak nienawiść, pycha czy okrucieństwo, wyniszcza siebie i otoczenie. I są to siły zbyt potężne i złowrogie, aby dało się je łatwo tłumaczyć ewolucyjnymi czy społecznymi uwarunkowaniami.

ChrześcijaństwoPokaż całość

Uważam, że jesteś okopany w swoich poglądach, bo czekając na materialne dowody siedzisz głęboko w swoim materializmie. Mylisz się też mówiąc, że człowiek religijny nie ma narzędzi weryfikacji swoich poglądów. W każdej poważnej teologii rola zwątpienia jest bardzo akcentowana. Jest to element uznawany wprost za niezbędny w dynamicznej, żywej wierze.

Religia nie jest też powiedzeniem- prawdę już znamy. Nie wiem skąd taki pogląd. Chrześcijaństwo nie sabotuje rozwoju nauki, który dostarcza nam prawdy o świecie. Jest po prostu innymi niż materialistyczny punktem widzenia, a jej głównym zadaniem jest pobudzenie jednostki do szukania prawdy na własny temat, do odkrycia własnego imienia, powołania, swojej drogi. Relacja z Bogiem, w myśl chrześcijańskiej nauki, to właśnie ciągłe poznawanie siebie samego. Myślę, że można też stwierdzić bez bluźnierstwa, że Kościół także poszukuje bez przerwy własnej tożsamości.

Poza tym Chrześcijaństwo nie jest zamkniętym systemem hiperracjonalistycznych twierdzeń, które można wyłożyć w jednej, choćby i najgrubszej książce. Tym się różni zresztą od np. marksizmu, że Kołakowski się narodził- człowiek, który rozpracował i opisał system w "Głównych nurtach...". Paradoksem Chrześcijaństwa jest to, że da się jego sens ująć w jednym zdaniu, ale w milionach pozycji poświęconych tej religii nie wyczerpano jeszcze tematu. Zresztą dotykanie tak delikatnych sfer ludzkiego życia, jak kwestii cierpienia, winy czy odkupienia zawsze musi być dokonywane z najwyższą delikatnością i wyczuciem taktu. Jak wejdziesz w te sprawy z buciorami i będziesz żądał gotowych odpowiedzi, to nic nie znajdziesz. Żeby zobaczyć i zrozumieć pewne rzeczy, potrzebna jest jakaś minimalna wrażliwość. Ty też nie wytłumaczysz jakiejś bolesnej kwestii w Twoim życiu cynikowi, który chce tylko zarzucić Ci niekonsekwencję i głupotę.

CałaPokaż całość

To, co piszesz na początku swojego postu jest oczywiście prawdą. To samo napisałam i ja. Tylko, że ja wyciągam z tych samych przesłanek inne wnioski. Uznaję, że jeżeli w jakimś wypadku poznanie empiryczne zawodzi, trzeba szukać innych narzędzi, bardziej adekwatnych do danego problemu. Ty najpierw twierdzisz, że zasady empirycznego poznania nijak się mają do transcendencji (i masz rację), a chwilę później upierasz się, że transcendencję należy odrzucić, bo nie da się jej udowodnić empirycznie.

I nie możesz mówić, że ograniczam się do jednej a zupełnie ignoruję inne sfery - jeśli cokolwiek z innych sfer okaże się powtarzalne, automatycznie staje się częścią sfery empirycznej Pierwsza część zdania przeczy drugiej. Ty dokładnie ograniczasz się do jednej sfery, uznając, że jeśli coś nie jest empirycznie sprawdzalne, jest nieprawdziwe. A ja powiem, że jest poza obszarem badania nauki.

To, że nikt Ci pewnych dogmatów nie mógł wytłumaczyć jest przykre, ale jest też trochę Twoją winą, że tego zaniechałeś. Nie rozumiem też dlaczego oczekujesz ode mnie wyjaśnienia wszelkich Twoich wątpliwości. Na półce z teologią i filozofią religii w dowolnej bibliotece jest naprawdę mnóstwo mądrzejszych ludzi, którzy lepiej znają się na temacie. Rozumiem Twoją ciekawość, ale jeżeli jedna osoba nie potrafi rozwiać wszelkich wątpliwości, warto spytać kolejną. Fakt, że nie było na Twojej drodze ludzi, którzy potrafili Ci wszystko wytłumaczyć nie świadczy jeszcze, że tych wytłumaczeń nie ma. Chrześcijaństwo to religia, która utrzymała się przez kawał historii, wiele na jej temat napisano i powiedziano. Dobrym początkiem będzie np. to nagranie, o którym nieśmiało pragnę przypomnieć...

NiePokaż całość

Poza tym jeżeli nauka w jakimkolwiek miejscu wypiera religię, oznacza to, że religia zapędziła się w miejsce dla siebie nieodpowiednie. Nie widzę np. powodu, dla którego teoria ewolucji miałaby być groźna. To, że stworzenie człowieka było trochę bardziej rozciągnięte w czasie, niż się to kiedyś wydawało, nie uderza w żaden dogmat, szczególnie jeśli mamy na uwadze fakt, że Bóg jest bezczasowy.

@hofi

Doprawdy nie wiem, czym sobie na ten zaszczyt zasłużyłam...Pokaż całość

I jeszcze w kwestii to są duże dziury i na pewno coś pominąłem ale jest też cała masa małych

Odpowiem tak, jak na szanującego się chrześcijanina przystało: pics or it didn't happen ;)

Pozdrawiam!

Mam spory problem. Zastawnawiam się, co w ogóle powinnam odpisać.

Może tak:

Po pierwsze, wiara nie jest sama w sobie metodą poznania. Jest tym, czym jest, czyli wiarą. Religie postulują pozarozumowe poznanie, przez np. objawienie. Nie można więc powiedzieć, że transcendencja cokolwiek nam "mówi". To raczej my ją mówimy, na podstawie różnych źródeł. I nie zgodzę się też z twierdzeniem, że wszystkim mówi zupełnie co innego. Właśnie koncepcje zarówno w sferze Absolutu, jak i moralności są wręcz zaskakująco podobne, biorąc pod uwagę geograficzne odległości. Ale, w myśl tego, co napisałam wyżej, to nie ma tu większego znaczenia.

NiePokaż całość