Porfiria jest tutaj tylko jednym z proponowanych wyjaśnień tego, jak mogło dojść do powstania wampiryzmu.

Posiadanie takiej choroby, o przebiegu tak przewlekłym jak na załączonym zdjęciu może wywołać szereg zaburzeń psychicznych jak depresje, zaburzenia osobowości itd. oraz przeświadczenie o byciu wampirem (no bo pod działaniem słońca się rozpadam, moje zęby wyglądają jak kły, picie krwi łagodzi objawy).

Dalej nie widzisz co to ma wspólnego z chorobami psychicznymi?

Jeżeli nie to przeczytaj ostatniPokaż całość

A czytałeś przypadek Neila z części o zespole Cotarda i eksperyment ze szklanką wody?

Możliwy jest przecież taki łańcuch przyczynowo skutkowy:

ciężki przypadek porfirii -> pojawienie się zaburzeń psychicznych np. depresji, zaburzeń osobowości, schizofreni -> przeświadczenie o byciu wampirem -> pojawienie się wampiryzmu klinicznego.

I wtedy logiczne tłumaczenie pacjentowi, że nie jest wampirem da tyle samo, co podawanie Neilowi logicznych argumentów na to, że jego ciało istnieje.

A skąd pierwsi ludzie, którzy wykopali bulwy ziemniaka wiedzieli, że trzeba je ugotować albo upiec, żeby nadawały się do zjedzenia?

Albo skąd pierwsi ludzie, którzy zerwali rumianek wiedzieli, że po uważeniu z niego wywaru ten ma działanie przeciwzapalne?

To pytania tego samego typu. :)

Nie, od nazwiska lekarza Julesa Cotarda. :)

No ja tam nie wiem, ale jak dajmy na to chorowała cała wioska, bo się między sobą ten teges to, jak jeden odkrył patent to się myślisz nie dzielił tym z resztą rodziny?

Plus dla Ciebie Johnny, całkiem niegłupi pomysł. :)

http://murtuusinanima.wordpress.com/2008/07/11/porfiria/

Trzeba tylko znać hiszpański (bo to chyba hiszpański)?

Hm... po wpisaniu "porfiria" do wyszukiwarki grafiki google zdjecie to pojawia się kilkakrotnie w tym kontekście, więc wydaje mi się, że to nie jest pomyłka, ale może...

Są lepsze sposoby, bardziej medyczne. Ten o którym mówisz jest praktykowany przez ludy tubylcze.

O ile dobrze pamiętam to stosuje się jakiś preparat, który powoduje, że robak umiera i ulega zwapnieniu. Niemniej jednak nosisz go już w sobie do końca życia (chyba).

Przyjmuję z pokorą. ;)