"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to pięćdziesiąty drugi wpis ze słownictwem z tej książki.

kopica (306) - niewielka kopa siana lub zboża;
rytmika (307) - tu: ogół zjawisk związanych z rytmem w muzyce; regularne powtarzanie się czegoś w czasie albo przestrzeni; ćwiczenia ruchowe, prowadzone zwykle w takt muzyki;Pokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to dziesiąty wpis ze słownictwem z tej książki.

trefniś (301) - na dawnych dworach: błazen; wesołek;
drapichrust (302) - pot. hultaj, łobuz;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to pięćdziesiąty pierwszy wpis ze słownictwem z tej książki.

ostroga (296) - tu: kabłąk metalowy z kolcem lub zębatym kółkiem, przypinany do butów, ułatwiający jeźdźcom prowadzenie konia:
waltornia (297) - instrument dęty blaszany w kształcie długiej, wąskiej rury zwiniętej w trzy kręgi, silnie rozszerzającej się na końcu;Pokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to dziewiąty wpis ze słownictwem z tej książki.

stręczyciel (291) - ten, kto trudni się ułatwianiem nierządu; sutener; przestarz. pośrednik przy kupnie czegoś, przy najmowaniu pracowników;
cnota (292) - zespół dodatnich cech charakteru; przestrzeganie zasad etyki; czyjeś dodatnie cechy charakteru; dziewictwo;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to pięćdziesiąty wpis ze słownictwem z tej książki.

pomierny (286) - tu: niewielki pod względem budowy ciała;
huncwot (287) - szelma, nicpoń, łobuz;Pokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to ósmy wpis ze słownictwem z tej książki.

zapamiętałość (281) - całkowite oddanie czemuś;
skwapliwy (282) - ostentacyjnie okazujący gotowość do czegoś; też: świadczący o czyjeś gotowości do czegoś;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty dziewiąty wpis ze słownictwem z tej książki.

krokiew (276) -pochyła belka podtrzymująca pokrycie dachu;
płowowłosy (277) - mający żółtawe włosy z białym odcieniem;Pokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to siódmy wpis ze słownictwem z tej książki.

dialektyka (271) - teoria filozoficzna ujmująca rzeczywistość jako proces rozwijający się na zasadzie wyłaniania się i przezwyciężania przeciwieństw; metoda rozumowania i dyskusji polegająca na dochodzeniu do prawdy poprzez ujawnianie sprzeczności tkwiących w pojęciach i sądach; przeciwieństwa i sprzeczności właściwe jakiemuś zjawisku;
Logos (272) - tu: w teologii chrześcijańskiej druga osoba Trójcy Świętej, Syn Boży; w starożytnej filozofii greckiej: powszechna prawidłowość świata (u Heraklita i stoików), rozum, pojęcie (u Arystotelesa); w koncepcjach przed- i wczesnochrześcijańskich: twórcza siła boska;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty ósmy wpis ze słownictwem z tej książki.

łęk (266) - przednia, czasem tylna, część siodła, wygięta do góry;
uzda (267) - element uprzęży lub rzędu końskiego nakładany na głowę konia;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty siódmy wpis ze słownictwem z tej książki.

kleć (261) - małe, ciasne pomieszczenie, klitka; daw. licha, marna budowla, lepianka, spichrz;
harap (262) - bicz z krótką rękojeścią i długim plecionym rzemieniem, używany dawniej na psy myśliwskie;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty szósty wpis ze słownictwem z tej książki.

niewydarzony (256) - taki, który się nie udał, nie wyszedł dobrze;
dolina aluwialna (257) - dolina powstała w wyniku naniesienia na dany teren mułu rzecznego;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty piąty wpis ze słownictwem z tej książki.

majdan (251) - tu: daw. plac we wsi, w obozie wojskowym lub w warowni; daw. czyjeś rzeczy lub bagaże; daw. miejsce, gdzie karczuje się las i obrabia drewno;
bykowiec (252) - bicz rzemienny;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty czwarty wpis ze słownictwem z tej książki.

fotoreceptory (246) - komórki reagujące na światło, znajdujące się np. w siatkówce oka;
idée fixe (247) - natrętna myśl zaprzątająca ciągle umysł, często cel, który ma być osiągnięty;Pokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to czterdziesty trzeci wpis ze słownictwem z tej książki.

ad rem (241) – wyrażenie kończące dygresję;
et consortes (242) – i towarzysze; i wspólnicy;Pokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to szósty wpis ze słownictwem z tej książki.

swawolny (236) - skłonny do robienia żartów, do zabawy; też: właściwy takiej osobie; nadużywający swobody i postępujący swawolnie;
piorunować (237) - gniewnie krytykować kogoś lub coś;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty drugi wpis ze słownictwem z tej książki.

transhumanizm (231) – ruch intelektualny, kulturowy oraz polityczny postulujący możliwość i potrzebę (ale nie konieczność) wykorzystania nauki i techniki, w szczególności neurotechnologii, biotechnologii i nanotechnologii, do przezwyciężania ludzkich ograniczeń i poprawy kondycji ludzkiej;
specjacja radiacyjna (232) – typ specjacji, któremu poszczególne populacje danego gatunku ulegają różnym tempem (a niektóre wcale), a zmiany populacyjne będące jego konsekwencją mogą zachodzić w różnych kierunkach. Prowadzi do powstania wielu zróżnicowanych gatunków potomnych przy możliwości przeżyciaPokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to piąty wpis ze słownictwem z tej książki.

szalbierstwo (226) - oszustwo, zwłaszcza wyłudzenie czegoś;
kryptoportyk (227) - ukryte przejście;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty pierwszy wpis ze słownictwem z tej książki.

preceptor (221) – daw. nauczyciel, wychowawca;
entuzjasta (222) – osoba zaangażowana emocjonalnie w jakąś działalność, sprawę lub ideę;Pokaż całość

"Quo Vadis" - Henryk Sienkiewicz

Jest to czwarty wpis ze słownictwem z tej książki.

rostra (216) – w starożytnym Rzymie: mównica publiczna stojąca na Forum Romanum, ozdobiona dziobami zdobytych okrętów nieprzyjacielskich; ozdoba architektoniczna w kształcie dziobu starożytnego okrętu;
sistra (217) - instrument muzyczny, rodzaj grzechotki;Pokaż całość

"Sezon Burz" - Andrzej Sapkowski

Jest to czterdziesty wpis ze słownictwem z tej książki.

pakuły (211) – krótkie, splątane włókna lnu, konopi lub juty używane do wyrobu grubej przędzy, usuwania smarów, uszczelniania i jako wyściółka tapicerska;
emblemat (212) – przedmiot lub jego przedstawienie symbolizujące jakieś pojęcie, ideę; kompozycja plastyczno-literacka popularna w baroku, o charakterze dydaktyczno moralistycznym;Pokaż całość