Celem MPRŻ jest opowiedzenie historii Polaków i ukazanie ich bohaterskiej postawy w trakcie okupacji. Muzeum nawiązuje do historii miejsca, w którym się znajduje, to właśnie we wsi Markowa Niemcy dokonali mordu na szesnastu osobach narodowości polskiej i żydowskiej w 1944 roku. Ofiarami byli Józef i Wiktoria (będąca w zaawansowanej ciąży) Ulmowie, ich szóstka dzieci oraz ośmioro ukrywanych Żydów, których przygarnęli pod swój dach.

Twórcy stworzyli przestrzeń, która ma upamiętniać te wydarzenia zarówno w formie jak i teksturze czy materiałach. Zastosowano tutaj minimalistyczne, abstrakcyjne formy. Sama bryła przypomina prosty, wiejski dom, który z zewnątrz tworzy korten, czyli blacha, która poprzez korozję zmienia swój wygląd, ukazując upływ czasu. Ma to wyraz symboliczny, który nakreśla wizję autorów co

Lokalizacja

Twórcom tego miejsca powierzono bardzo ważne zadanie polegające na upamiętnieniu i zbudowaniu świadomości o wydarzeniach z 1944 roku zarówno wśród starszych jak i najmłodszych osób.

Projekt zakładał zaadaptowanie budynków po byłej elektrowni, a także dobudowę dwóch przenikających się przęseł utworzonych z przestrzennych, stalowych kratownic opartych na dwóch żelbetowych trzonach na planie litery „V”.

Jak

Fabryka powstała w 1872 roku, autorem projektu był znany łódzki architekt Hilary Majewski. Teren rozbudowywał się z biegiem czasu, powiększając zakres produkcji i usług. W latach 1872-92 znajdowały się tam m.in. przędzalnia, tkalnia, drukarnia tkanin, a także magazyn, remiza strażacka, bocznica kolejowa czy budynki mieszkalne dla robotników.

Jak wiemy z historii, Łódź była, jak na ówczesne czasy, prężnie rozwijającym się centrum przemysłowym i biznesowym, jednak zmiany społeczno-polityczne przyniosły kryzys przedsiębiorstwa. W latach 20 X wieku manufaktura była na skraju bankructwa.

Złota 44 to 52-piętrowy wieżowiec, który oferuje 287 ekskluzywnych, wykończonych pod klucz apartamentów zaprojektowanych przez renomowaną pracownię Woods Bagot. Do dyspozycji rezydentów przeznaczona jest strefa rekreacyjno-biznesowa, wellness i spa, siłownia, prywatna sala kinowa z symulatorem do gry w golfa, pokój zabaw dla dzieci oraz 25-metrowy basen (największy prywatny basen w Polsce).

Założeniem architekta i inwestorów było wpisanie budynku w otaczającą przestrzeń – Złota 44 miała wejść w dialog z Pałacem Kultury i Nauki i nadać nowy kontekst centrum stolicy. Budynek miał mieć też wymiar symboliczny. Jak mówił o nim sam architekt, poprzez swój kształt i wysokość miał być odzwierciedleniem przemian społeczno-politycznych oraz dynamicznego wzrostu gospodarczego

Projekt autorstwa krakowskiej pracowni Ad Artis Architects to nowoczesna bryła, która opowiada tysiącletnią historię poznańskiej Wyspy Katedralnej, ale także o początkach państwa polskiego.

Brama Poznania znajduje się w najstarszej części miasta, nad rzeką Cybiną – prawym dopływem Warty w sąsiedztwie historycznych dzielnic – Ostrowa Tumskiego i Śródki. Jej oficjalne otwarcie miało miejsce 30 kwietnia 2014 r. Wraz z powstaniem budynku zrewitalizowano także Śluzę Katedralną (pozostałość umocnień na Ostrowie zachowaną z czasów pruskiego panowania), którą z ICHOTEM łączy przerzucona nad rzeką kładka.

MCK to obiekt, który łączy funkcje: kongresową, konferencyjną, wystawienniczą, targową i widowiskową. Przeznaczony jest dla 15 000 użytkowników. W budynku znajdują się sala wielofunkcyjna (można ją dowolnie zaaranżować, pomieści maksymalnie 12 000 osób), sala audytoryjna (na oficjalne uroczystości do 600 osób) do tego dochodzi sala balowa i zespół sal konferencyjnych. Ponadto dostępne jest designerskie i nowoczesne foyer, które również może pełnić różne funkcje, np. miejsca do wystawy.

Obiekt zwraca naszą uwagę już z zewnątrz przez charakterystyczną bryłę, jednak jego większa część znajduje się pod ziemią. To co widzimy z daleka, to krzywa wieża o wysokości 40 metrów, która powstała nad samą Motławą. Na samej górze, przez przeszkloną część możemy podziwiać panoramę Gdańska. Cała elewacja wykonana jest z czerwonego betonu, co wyróżnia budynek na tle pozostałych obiektów tej części miasta.

Ściany i sufit o specjalnej geometrii opracowanej przez projektantów i dr Higini Arau, specjalisty w dziedzinie akustyki architektonicznej, widzimy w sali symfonicznej (Słonecznej). Wykonano je ze szlagmetalu. Jak czytamy na stronie Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza „wszystkie parametry sali symfonicznej (siła, równomierność dźwięku, czas opóźnienia i współczynnik odbić bocznych) dają efekt porównywany do wzoru tego typu realizacji – sali koncertowej Musikverein w Wiedniu”.

W sali zrobiono ponadto na zamówienie specjalne fotele, tak, aby pochłaniały jak najwięcej dźwięku. Numerację miejsc siedzących wykonano złotymi nićmi. Z kolei w sali kameralnej (Księżycowej) również zadbano o odpowiednią akustykę – pogłos wynosi tam zaledwie 1,5 sekundy.

Małopolski Ogród Sztuki powstał w miejscu XIX-wiecznej hali - ujeżdżalni koni, która przez lata była zapleczem Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie, pośród zabytkowych kamienic, między ulicami Rajską i Szujskiego. Do użytku został oddany w 2012 roku.

Z zewnątrz przypomina on betonową bryłę, surowy wygląd przykuwa uwagę i zaczyna intrygować. A to dopiero początek. Wnętrze budynku charakteryzuje minimalizm, a w przestrzeni biurowej wyróżniają się takie elementy jak kolorowe krzesła w sali konferencyjnej, które stanowią opozycję do bardzo stonowanej kolorystyki ścian, czy

Konstrukcja zaprojektowana jest na planie kwadratu. Wnętrze wypełniają elementy, które mają symbolizować historię polskich Żydów. Hol muzeum składa się z pofalowanych ścian, które przypominają wąwóz. Wykonano go metodą torketu (betonu natryskowego) i była to pierwsza taka realizacja w Polsce. POLIN to nie tylko budynek muzeum, ale także cała przestrzeń, łącznie z otaczającym go parkiem. Całość jest symbolem współczesnej Warszawy.