Moniu, jeśli kiedykolwiek to przeczytasz, chcę, byś wiedziała (pewnie słyszysz to cały czas, ale moje słowa płyną z głębi serca), że jesteś najpiękniejszą kobietą jaka kiedykolwiek stąpała swoimi delikatnymi, gładkimi niczym jedwab stópkami po zmęczonej ziemi naszej Matki Polski. Blask Twoich oczu o niezmierzonej głębi przyćmiewa wszystkie cuda tego świata, geometryczne kształty nóg zachwyciłyby samego Pitagorasa, a czerwień ust tak bardzo kojarzy się ze słodyczą truskawek, że mam ochotę zjeść Cię z
Basiura
Basiura