Nie żyje Harry Harrison - znany pisarz S-F

Zmarł Harry Harrison, twórca m.in. Stalowego Szczura, Billa, bohatera Galaktyki i powieści "Przestrzeni!, Przestrzeni!", na podstawie której powstał słynny film "Zielona pożywka" ("Soylent Green").

[G.....n]

Well fuck... Aby uczcić odejście wielkiego autora zacznę czytac sagę o Stalowym Szczurze od początku. Po raz dzięsiąty chyba.

[JaLonek]

@GieJeden: A "Planeta Śmierci" to co? Jak już lecieć to na całego.

[beteg]

@GieJeden: Zrobię to samo... ale zacznę od Billa - bo mam pod ręką... ehhh szkoda.

[80sLove]

Bohater polskich księgarni i bibliotek lat 90 :) Niby pisał prościutkie powieści SF, ale za to jakie pomysłowe i jak je przyjemnie się czyta.

Moja Top 3:

1. Planeta Śmierci (mogliby na podstawie tego zrobić ciekawy film akcji)

2.

[P.....S]

@80sLove: mi się podobała tylko Planeta Śmierci (co prawda cała seria ale polecałbym tylko pierwszy tom gdyby ktoś pytał). Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia ale książki pisał jak dla debili...

[B.....n]

No i niby go znam tylko jako autora a i tak jakoś pusto się zrobiło.

[s.....i]

@Broken:

Polecam. Niesamowite poczucie humoru. Nawet ludzie nie przepadający za SF rechotali czytając Bill Bohater Galaktyki a jak ktoś lubi 110% akcji to Planeta Śmierci go zadowoli.

[B.....n]

@spiskuje_z_korporacjami: Ugh... Niezrozumiale napisałem, znam go jako autora, nie jako człowieka. Czytałem wszystko co wydali u nas.

[VictorL]

Odskoczył na czas aby móc jeszcze raz!

[H.....o]

Do dzisiaj pamiętam, jak w podstawówce wypożyczałem kolejne części "Stalowego szczura" jednocześnie od zupełnie nic nie zdającej sobie sprawy bibliotekarki otrzymując słowa pochlebstwa za moją wysoką aktywność :D.

[beteg]

@Hans_Olo: Wiem wiem... powinno być "PAS RATUNKOWY".... ale wyszło jak wyszło ;)

[H.....o]

@beteg: Tia, ale było nie było, "stalowy szczur" jest dość wulgarny dla 9-10 latka.

[GraveDigger]

Smutna informacja, był jednym z ostatnich pisarzy ze starej szkoły :( Stalowy szczur, Bill bohater galaktyki, Eden, Przestrzeni, przestrzeni, Planeta Śmierci. Napisał trochę zapadających w pamięć powieści.

[kosmo1989]

przestrzeni, przestrzeni

@GraveDigger: pamięć o nim jeszcze wiele lat nie zniknie.Swoim dzieciom pewnie przekaże swoją kolekcję książek, którą zresztą mam od ojca.

Z przerażeniem stwierdzam, że nie przeczytałem od kilku lat żadnej książki (nie liczę poradników, książek IT, gazet).

A takie gatunki wręcz ubóstwiałem. Na szczęście wyjeżdżam na wakacje i 1 książka Harry Harrisona z pewnością zostanie przeczytana!

[Trutek007]

"przestrzeni, przestrzeni" było genialne-film zresztą też

[f.....t]

@elemelek: http://en.wikipedia.org/wiki/Soylent_Green

[elemelek]

@Trutek007: ooo, czytałem ta książkę wiele lat temu, ale nie widziałem że film powstał

[X.....a]

Zielona pożywka, Filmowy wehikuł czasu. Choć Stalowy Szczur i Planeta Śmierci to chyba jego najpopularniejsze dzieła. Ja pamiętam jeszcze opowiadanie Skalny nurek ze zbioru Rakietowe szlaki, pierwsza poważna książka jaką przeczytałam będąc jeszcze dzieckiem.

[n.....i]

@Xanthia: A które wydanie tego zbioru, z lat 50 czy 70?

Skalny nurek to chyba jedyne opowiadanie, które powtórzyło się we wszystkich trzech wydaniach "Rakietowych Szlaków". Z przyjemnością je sobie powtórzyłem, czytając obecnie te najnowsze.

No to mam nadzieję, nie spowodujemy tu jakiegoś wykop-efektu, bo chciałbym je dalej kolekcjonować (zatrzymałem się na drugim tomie póki co, bo dobrej są jakości ale strasznie drogie niestety).

[JesterRaiin]

@Xanthia: Bill Bohater Galaktyki. To jest dopiero miazga....

[stalowy]

Strasznie smutno. Moj ulubiony pisarz sf swojego czasu... No i mozna sie teraz domyslic jaka jest geneza mojego nicka:)

[PanDzikus]

Akurat niedawno przeczytałem "Planetę śmierci 3". Harry Harrison ma jeden z najbardziej relaksujących stylów pisania. Jego książki czyta się bardzo szybko, miło i przyjemnie. Idealna lektura na lato. Na podstawie trylogii Eden można by było nakręcić zarąbistą trylogię SF. Podobno Andrzej Sapkowski się przyjaźnił z Harrym Harrisonem.

[80sLove]

@PanDzikus:

Myślę, że książki Harrisona są przyjemne, bo nie skupiał się on na długich opisach otoczenia, a na tym co robią lub mówią bohaterowie. Dzięki temu jego książki mają po 150 stron, a nie jak inne po 300, z których połowa to jałowy konkurs pod tytułem "zgadnij jak sobie to wyobrażał autor". Nie mówię, że wszedzie to jest złe, ale czasem akcja mogłaby iść nieco szybciej, zamiast skupiać się na