"Mistrzowskie uderzenie skrzata-drwala"
Richard Dadd był angielskim malarzem, najbardziej znanym w obrazów w stylu baśniowym, będących ilustracją do opowieści o wróżkach i elfach. Gdy w 1842 roku wybrał się w podróż do Egiptu, zaczął zdradzać pierwsze objawy choroby psychicznej. Nabrał przekonania że jest bogiem Ozyrysem i jego zadaniem jest karać grzeszników. Początkowo zwalano winę na udar słoneczny, ale po powrocie do Europy nie poprawiło mu się.
Rodzina nie chciała wysyłaćPokaż całość

Król pije to jedno z najpopularniejszych przedstawień w niderlandzkim malarstwie rodzajowym. Ilustruje obchody święta Epifanii, czyli Trzech Króli, które kończy okres Bożego Narodzenia w dniu 6 stycznia. Święto to obchodzono hucznie w XVII-wiecznych Południowych (katolickich) Niderlandach. Zgodnie z tradycją, spośród zgromadzonych wybierano króla, który wyznaczał także królową i inne osoby – doradcę, podczaszego, muzykanta, lekarza i trefnisia. Czyniono to ciągnąc losy lub umieszczając w cieście lub chlebie ziarno fasoli (stąd inna nazwaPokaż całość

Wyraz twarzy Iwana IV Groźnego po zorientowaniu się, że w napadzie szału zamordował swojego syna, Iwana Iwanowicza.
#historiajednegoobrazu #historia #obrazy

Obraz bez tytułu, 1637, 97 cm x 66 cm

Jeden z moich ulubionych. Autorem jest holenderski malarz Rembrandt Harmenszoon van Rijn.

Część krytyków sztuki uważa, że bogactwo portretowanego jest przerysowane - dzieło przedstawia mężczyznę, któremu wąs prawie zachodzi na kolczyk, nad uchem odstaje wielka czarna czapa. Na barkach leży futro, a na nich złoty łańcuch zwieńczony obfitym ornamentem. Inni są zdania, że w jego ciemnych oczach widać jeszcze siłę wieku. Potężna dłoń pewnie dzierży lśniącą laskę. Tak po prostu wyglądali XVII-wieczni zamożni Słowianie.

UczeniPokaż całość

Dramatyczna scena ukazana przez Jana Matejkę na obrazie „Rejtan, upadek Polski”, rozgrywa się na Zamku Królewskim w Warszawie trzeciego dnia sejmu rozbiorowego, który ostatecznie doprowadził do I rozbioru Rzeczypospolitej. Gorliwy patriota, Tadeusz Rejtan, chcąc zapobiec katastrofie, zasłania wejście do sąsiedniej sali, z której, zza drzwi, wyłaniają się sylwetki rosyjskich żołnierzy. Rejtan leży na podłodze, rozdzierając poły koszuli i odsłaniając nagą pierś, którą jest skłonny nadstawić, jeśli będzie to konieczne, by Polskę przed rozbiorami uchronić.

Nad zdruzgotanym Rejtanem stoją trzy postaci znane z historii Polski jako zdrajcy narodowi. Ubrany na biało, w czarnym płaszczu i z błękitną szarfą na p----i, Szczęsny Potocki, z miną pozbawioną emocji wpatruje się w ziemię. Stojący obok niego, ubrany na czerwono Adam Łodzia Poniński, wyciągniętą ręką wskazuje Rejtanowi zebrane w sąsiedniej sali wojska rosyjskie, przybierając bardzo surowy wyraz twarzy. Na prawo od Ponińskiego schylony jest Franciszek Ksawery Branicki, który żywo gestykuluje, zasłaniając dłońmi twarz. Te trzy postacie stanowią symbol największej klęski Rzeczpospolitej, jaką był kosmopolityzm polskich szlachciców, którzy dla prywaty potrafili bez drgnienia powieki zdradzić ojczyznę, widząc w tym swój zysk.

Nie oni jedni byli jednak przyczyną upadku kraju. Do demoralizacji polskiej szlachty przyczyniła się polska kultura sarmacka, której przedstawicieli, Franciszka Salezego Potockiego oraz Karola Radziwiłła „Panie Kochanku”, widzimy na lewo, za przewróconym krzesłem. Szczególnie wymowna jest tu postać Potockiego, który idąc na oślep w przeciwnym kierunku do rozgrywających się zdarzeń, ze starczą siwizną na głowie, jest symbolem kresu sarmatyzmu polskiego.

NiepokojącaPokaż całość