Zamach na Gabriela Narutowicza – grzech pierworodny II Rzeczpospolitej

16 grudnia 1922. Strzały oddane przez szaleńca nie tylko zakończyły życie pierwszego prezydenta II RP, ale też stworzyły ranę na tkance społeczeństwa, niezabliźnioną ranę, która wyznaczyła podziały między Polakami w dwudziestoleciu międzywojennym [+audycja]

[robert5502]

Morderca nie był chory psychicznie, Chyba, że za chorobę uważa się nienawiść. Zresztą nie ma żadnego „chyba”. Antysemityzm to nie jest żadna choroba. Chorobę można wyleczyć. Antysemityzm hołoty jest nieuleczalny. Hołota to grupa, do której należą indywidua różnych zawodów i wykształcenia, różnego pochodzenia, rasy i wiary - po prostu hołota.

Morderca był dumny ze swojego czynu. Chciał zabić Piłsudskiego, podczas procesu wyraził jednak żal, bynajmniej nie dlatego, że zabił, lecz dlatego, że zabić chciał kogo innego:

„Doznałem uczucia męki i goryczy, że oto ten człowiek, twórca Judeo-Polski, główny w moich oczach sprawca nieszczęść ostatnich czterech lat, będzie dalej grał wybitną rolę w życiu Polski… Piłsudski nie dorósł do roli, jaką przeznaczyły mu dzieje…Przez cztery lata ja i całe moje pokolenie patrzyliśmy na poniewierkę Rzeczpospolitej, na wszystkie zniewagi, jakie jej wyrządzono, na najstraszniejszą rzecz, jaka może naród spotkać: rozkład ducha, który dzisiaj objął wszystkie klasy”.

Gdy