#malarstwo #sztuka odświeżam tag #obrazywluwrze polecam obejrzeć obraz stąd gdyż jest w baaardzo dużej rozdzielczości
"Święty Michał pokonuje szatana", obraz Rafaela Santi z 1518 roku o wymiarach 268 × 160 cm.
Obraz został namalowany pod koniec życia Rafaela i przeznaczony był dla króla Francji Franciszka I, któremu przekazał go papież Leon X jako prezent polityczny (wcześniej książę Urbino Lorenzo Medici ofiarował francuskiemu królowi inny obraz RafaelaPokaż całość

#malarstwo #historia #ciekawostki #sztuka #sztukanadzis [ #obrazywluwrze ] Dużo, dużo więcej po rozwinięciu. Także nie zniechęcajcie się.
Jacques-Louis David, Koronacja Napoleona (pierwotna nazwa Konsekracja cesarza Napoleona I i Koronacja cesarzowej Józefiny w katedrze Notre-Dame de Paris, 2 grudnia 1804) 1806/07. Jego wymiary to 621 × 979 cm !! Tyle tytułem wstępu. Poniżej sporo informacji na temat samego autora jak i sytuacji przedstawionej na obrazie. Mam nadzieje, że Mirki lubią czytać :)

"Le Sacre" autorstwa Jacquesa Louisa Davida to jeden z najbardziej znanych wizerunków epoki napoleońskiej w malarstwie. Jest to bowiem nie tylko wielkie dzieło sztuki (również pod względem niebagatelnych wymiarów), i swoisty reportaż z koronacji cesarza Francuzów, ale także dokument propagandy napoleońskiej. Propagandy skutecznej nawet obecnie. Po słynnej Giocondzie Leonarda gigantyczne płótno ukazujące koronację Bonapartego jest bowiem nadal najchętniej oglądanym obrazem w Luwrze.

David z racji swego doświadczenia w organizowaniu publicznych uroczystości brał zapewne udział w przygotowaniach do ceremonii koronacji Napoleona na cesarza Francuzów. Jako jej miejsce najpierw proponowano Pole Marsowe, jednak Napoleon nie zgodził się, gdyż to miejsce rewolucyjnych zgromadzeń nie bardzo pasowało na ustanowienie nowej monarchii. Poza tym w przypadku złej pogody uroczystość mogła zakończyć się klapą. Datę początkowo ustalono na 18 brumaire'a (2 listopada) czyli rocznicę przewrotu, który utorował Napoleonowi drogę do władzy. Okazało się jednak, że jeszcze dwukrotnie trzeba było zmieniać termin uroczystości. Potem Rada Państwa wysunęła dwie propozycje: kościół p.w. św. Ludwika w Pałacu Inwalidów i katedrę Notre-Dame. Bonaparte wskazał na drugą lokalizację. Talleyrand i jego stronnicy naciskali na wyraźniejsze rozdzielenie świeckiej i religijnej części uroczystości, ale w końcu zmuszeni zostali do podporządkowania się woli przyszłego cesarza.Chcąc odciąć się od tradycji Burbonów, Napoleon za wzór obrał sobie postać Karola Wielkiego. Tysiąc lat od koronacji Karola w Rzymie, Bonaparte pragnął nawiązać do jego spuścizny jednoczącej nie tylko Francuzów. Aby nadać odpowiednią rangę temu wydarzeniu potrzebował tak jak Karol Wielki osoby i autorytetu głowy Kościoła. Z kolei dla Piusa VII uczestnictwo w koronacji Napoleona było wyraźną deklaracją wobec całej Europy. Dlatego negocjacje ze Stolicą Apostolską były trudne i długotrwałe. Papież nie chciał m.in. uczestniczyć w świeckiej części ceremonii. Kolejne nieporozumienie nastąpiło, kiedy oficjalne zaproszenie na koronację dostarczył papieżowi generał francuski, a nie dwóch arcybiskupów, jak tego oczekiwano. Sam papież postawił także na swoim, kiedy zakomunikował, że do Paryża uda się dopiero po święcie Wszystkich Świętych, co zmusiło Napoleona do kolejnego przesunięcia terminu koronacji, pomimo, iż zaproszenia na kolejny, drugi termin - 25 listopada zostały już rozesłane. Ostatecznie stanęło na dacie 2 grudnia 1804 r. Odpowiednią oprawą koronacji zajął się cały zespół architektów, dekoratorów, krawców i jubilerów. Kostiumy projektował uczeń Davida - malarz i popularny miniaturzysta Jean Baptiste Isabey (1767-1855), a wystrój wnętrz sławna spółka projektantów i architektów: Charles Percier (1764-1838) i Pierre François Léonard Fontaine (1762-1853), którzy rozpowszechnili w architekturze i sztukach dekoracyjnych styl zwany dziś "empirowym". Byli oni m.in. autorami renowacji pałaców Luwru, Tuilleries i Fontainbleau a także projektantami łuku tryumfalnego na placu Carrousel i niezliczonej ilości mebli, elementów wystroju wnętrz i przedmiotów codziennego użytku. Już po koronacji wydali oni specjalny, bogato ilustrowany 32 rycinami album ukazujący przebieg uroczystości i wystrój wnętrza Notre-Dame, który jest podstawowym źródłem wiedzy na temat tego wydarzenia.Pokaż całość

#malarstwo #sztuka #sztukanadzis #ciekawostki [ #obrazywluwrze ]
Bartolomé Esteban Murillo, Mały żebrak ok 1645-1650 / 134x100 cm
Temat został przez artystę zaczerpnięty z jednej z sewilskich ulic. W obrazie widać wpływy Caravaggia: gra jaskrawych oświetlonych promieniami słońca fragmentów i półcieni.Dzieło stanowi część tzw. kolekcji Ludwika XVI.

Obraz przedstawiony jest wyjątkowo realistycznie - zwróćmy uwagę, że chłopiec przeszukuje koszulę, polując na uprzykrzoną pchłęPokaż całość

#malarstwo #sztuka #sztukanadzis #ciekawostki [ #obrazywluwrze ] kilka ciekawostek niżej
Georges de La Tour, Oszust z asem karo 1635-1640 /106 × 146 cm
Na neutralnym ciemnym tle ukazano przy stole cztery postaci w wykwintnych strojach: dwie kobiety i dwóch mężczyzn. Troje z nich gra w karty,(Nie jest wiadome, jaka gra karciana jest treścią dzieła La Toura. P---r w obecnym znaczeniu wówczas nie był jeszcze znany. We Francji za czasów Ludwika XV powszechna była gra siedemdziesiąt cztery, będąca prekursorem blackjacka.) co poświadczają rozrzucone w dwóch miejscach złote monety. Uwagę zwraca gra spojrzeń podkreślająca istotę treści. Siedzący po prawej stronie młodzieniec stanie się wkrótce ofiarą oszustwa, którego dopuści się dwoje wspólników. Pierwszym z nich jest kurtyzana, która przybiera niemal nieruchomą pozę. Ma kamienną twarz i stentacyjnie kieruje wzrok w stronę służącej, która serwuje kieliszek wina. Kurtyzana w sposób dyskretny sugeruje siedzącemu naprzeciwko jej rozgrywającemu, aby nie tylko ograł młodzieńca z pieniędzy, lecz także podał jej kartę, która rozstrzygnie całą grę na jej korzyść.

Tytułowy oszust wyciąga spod pasa jedną z dwóch kart – asa karo. Za pomocą środków plastycznych malarz trafnie podkreślił charakterystykę graczy. Na twarzy pyzatego młodzieńca z prawej (oszukiwanego) nie tylko widać jego zadufanie, lecz także naiwność; młodzieniec nie wie, że przeciwko niemu wszystko zostało już postanowione.Nie jest wiadome, jaka gra karciana jest treścią obu dzieł La Toura. P---r w obecnym znaczeniu wówczas nie był jeszcze znany.

TutajPokaż całość

#malarstwo #sztuka #sztukanadzis [ #obrazywluwrze ]
Quentin Metsys, Bankier z żoną 1514
Obraz przedstawia bankiera, który waży złoto. W XVI wieku bankierem nazywano właściciela kantoru wymiany, trudniącego się także wyrobem klejnotów. Bankier trzyma w ręku wagę, która wskazuje, czy złoto jest prawdziwe czy fałszywe. Motyw wagi symbolizuje sprawiedliwość i stanowi aluzję do Sądu Ostatecznego, gdzie zwykle występuje scena ważenia dobrych i złych uczynków. Szala ze sprawiedliwymi i dobrymi uczynkami jest cięższa i opada w dół, a szala ze złymi unosi się do góry. W taki sam sposób bankier przekonuje się o prawdziwości złotych monet, które są cięższe od fałszywych.

Postać bankiera ważącego złoto ma znaczenie symboliczne, jest on personifikacją jednego z siedmiu grzechów
głównych – chciwości.Pokaż całość