Dziewięć dwustronnych podkorowych obszarów mózgu zostało zbadanych w związku z AvPD, w tym ciało migdałowate i hipokamp. https://www.researchgate.net/publication/341573624_Subcortical_Brain_Morphometry_of_Avoidant_Personality_Disorder
Pacjenci z AvPD wykazywali zmniejszoną objętość istoty szarej w prawym ciele migdałowatym i lewym hipokampie w porównaniu do osób zdrowych. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32663932/
Pacjenci z AvPD wykazywali również zmniejszoną objętość istoty szarej w lewym ciele migdałowatym i lewym hipokampie w porównaniu ze zdrowymi osobami z
Zaburzenie osobowości unikającej (AvPD) stanowi poważne wyzwanie. Złożona interakcja predyspozycji genetycznych, mechanizmów neurobiologicznych, wczesnych doświadczeń rozwojowych i trwałych wzorców poznawczo-behawioralnych przyczynia się do przewlekłości i opornego charakteru AvPD.
U podstaw AvPD leży głęboko zakorzeniony lęk przed odrzuceniem, krytyką i negatywną oceną, który skłania jednostki do przyjmowania sztywnych i nieadaptacyjnych strategii radzenia sobie. Strategie te, opracowane jako
Jak dostrzec różnicę między zaburzeniem osobowości unikającej a autyzmem?
Biorąc pod uwagę wysoki stopień nakładania się, dostrzeżenie różnicy może być dość trudne. Oto kilka moich wskazówek dla klinicystów świadczących usługi i oceny:
* Podczas oceny pod kątem AvPD (lub jakiegokolwiek zaburzenia osobowości!) Autyzm powinien znajdować się na liście wykluczeń.
* Rozważ użycie rutynowych testów przesiewowych pod kątem autyzmu (takich jak AQ, CAT-Q i RAADS).
*
Kryterium B dla autyzmu odnosi się do kryteriów diagnostycznych określonych w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych (DSM-5), który jest powszechnie stosowany do diagnozowania zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD). Kryterium B koncentruje się na utrzymujących się deficytach w komunikacji społecznej i interakcjach społecznych obserwowanych u osób z autyzmem.
Aby spełnić