1/xxx
09.05.2020
Jest godzina 2:51. Czuję, że mógłbym żyć normalnie, ale na co dzień przytłaczają mnie myśli. Myśli, które są autodestrukcyjne, przy czym każda kolejna próbuje podważyć tą poprzednią. Można to nazwać "mętlikiem w głowie". Te myśli działają jak stalowe kule, które ściągają mnie na dno i nie pozwalają się wynurzyć. Jakby mój mózg doszukiwał się błędów w absolutnie wszystkim co robię czy mówię. A gdy ich nie znajduje, to zaczyna drążyć,
09.05.2020
Jest godzina 2:51. Czuję, że mógłbym żyć normalnie, ale na co dzień przytłaczają mnie myśli. Myśli, które są autodestrukcyjne, przy czym każda kolejna próbuje podważyć tą poprzednią. Można to nazwać "mętlikiem w głowie". Te myśli działają jak stalowe kule, które ściągają mnie na dno i nie pozwalają się wynurzyć. Jakby mój mózg doszukiwał się błędów w absolutnie wszystkim co robię czy mówię. A gdy ich nie znajduje, to zaczyna drążyć,
@zdepersonalizowany nie wiem czy dalbym rade lepiej opisać ten ciezar na glowie, mam wszystkich tak samo brachu trzymaj sie
Komentarz usunięty przez autora
09.05.2020
Dzisiejszy dzień minął bardzo spokojnie, pewnie dlatego, że większość dnia przespałem. Starałem się nie skupiać nad negatywnymi myślami i uważam, że udało mi się to w 80%. Pod wieczór postanowiłem zacząć uczyć się języka programowania Python i podczas tej nauki po raz pierwszy nie czułem zniechęcenia. Uważam to za mój pierwszy sukces w drodze do normalności. Zauważyłem też, że poprzedni (pierwszy) wpis do mojego pamiętnika dał mi bardzo wiele. Zazwyczaj