Dzisiaj opowiem wam o mniej znanym bogu Heimdallu. Znaczenie jego imienia nie jest do końca jasne. Niektóre tłumaczenia określają Heimdalla jako „Początek Wszystkiego”, inne utożsamiają go z Yggdrasillem i nazywają „Drzewem Świata”.
Jakby nie patrzeć Heimdall należy do jednych z najważniejszych i zarazem najmniej znanych bogów nordyckich.

Był synem dziewięciu sióstr, a zarazem dziewic. Posiadał konia Gulltoppra(„o złotym grzbiecie”)oraz róg Giallhorn(„huczący róg”), w który zadmie ogłaszając początek Ragnaröku. Mieszkał w miejscu zwanym Himinbjorg(„niebiańska góra), położonym przy Bifrost, mostem łączącym świat śmiertelników ze światem bogów. Heimdall pilnuje mostu przed Górskimi Olbrzymami, dlatego nazywany jest vardar goda(„strażnikiem bogów”). Posiada świetny wzrok. Słuch także ma bardzo dobry. Potrafi usłyszeć jak rośnie trawa, czy wełna na owcy.

W jednym z mitów występuje jako przodek wszystkich ludzkich rodów. Pod imieniem Riga, Heimdall odwiedził trzy domostwa: niewolnika, człowieka wolnego i możnowładcy. Spędził u każdego trzy noce płodząc przodków każdego ze stanów. Nie jest stwórcą ludzi(tym jest Odyn wraz z pomocnikami), lecz nadał ludzkości porządek i hierarchię społeczną.Pokaż całość

Kolejną postacią z wierzeń wikingów, którą chciałbym wam przedstawić jest Baldr(Baldur, Balder) syn Odyna i Frigg. Jego imię nawiązuje do słowa „bhel” czyli biel, biały.
Był bogiem piękna, światła, wiosny i sprawiedliwości. Najpiękniejszy i najwspanialszy za wszystkich, uwielbiany przez Asów. Wraz ze swą żoną Nanną i synem Forsetim władał na dworze zwanym Breidablik(„daleko jaśniejąca”). Posiadał największy z okrętów Hringhorni, w którym został pochowany. Był pierwotnym posiadaczem bransolety Draupnir, którą potem otrzymał Odyn.

Baldr zginął z ręki swego ślepego brata Höda. Ale wszystko po kolei. Mit zaczyna się gdy Baldra i Frigg nawiedzają złe sny wieszczące śmierć tego pierwszego. Sam Odyn udaje się do Nilfheimu by dowiedzieć się czy to prawda. Wieszczka pochowana przy bramach królestwa Hel potwierdziła obawy Asów. Bogowie naradzili się i stwierdzili, że trzeba odebrać od wszystkich istot zapewnienia, że nie uczynią niczego złego Baldrowi. Gdy wszystko było już gotowe, postanowiono zabawić się i przetestować czy rzeczywiście żadna broń nie jest w stanie zranić boga piękna. Udało się, pociski nie czyniły najmniejszej szkody Baldrowi. Loki widząc to, przybrał postać kobiety i podszedł do Frigg. Od niej dowiedział się, że tylko jemioła nie złożyła przysięgi. Frigg zdawało się, że jest ona za młoda i za słaba by odebrać od niej przysięgę. Loki po odejściu kobiety zabrał gałązkę z krzewu jemioły. Podszedł do stojącego z boku Höda i zapytał czemu nie bawi się z innymi Asami. Ten odrzekł, że jest ślepy i nie ma żadnego pocisku by rzucić w brata. Loki namówił, by rzucił w Baldra gałązką jemioły, pomagając mu w celowaniu. Pocisk przebił pierś Asa, a ten padł na ziemię martwy. Czyn ten staje się zapowiedzią Ragnaröku. Bogowie nie mogli jednak ukarać Lokiego, ponieważ znajdowali się w miejscu pokoju.

Bogowie nie mogli pogodzić się ze śmiercią ulubieńca. Wysłali Hermoda na Sleipnirze, by z okupem za Baldra udał się do Nilfheimu. Hel nie zgodziła się przyjąć okupu, postanowiła jednak wypuścić Asa, pod warunkiem, że każda żywa istota będzie go opłakiwać. Posłaniec wrócił z wieściami, wręczając bransoletę Draupnir Odynowi. Asowie rozesłali wieści by każdy rozpaczał po śmierci Baldra. Jedynie olbrzymka Thökk, odmówiła. Ludzie uważali, że tak naprawdę był to przebrany Loki, który najczęściej czynił zło wśród Asów. Można spotkać się także z inną interpretacją, jakoby Thökk była hipostazą samej Hel, która specjalnie podała taki warunek, którego nie da się spełnić.Pokaż całość