@beQuick: 21 sierpnia 1924 r. w Zatoce Puckiej doszło do katastrofy wodnosamolotu Lübeck Travemünde F-4. W trakcie lotu treningowego na trasie Puck - Gdynia zapalił się silnik, ogień błyskawicznie objął łatwopalne elementy maszyny. Pilot chor. Andrzej Zubrzycki chcąc ugasić płomienie, pod ostrym kątem skierował samolot ku tafli wody. Efekt był niestety odwroty od zamierzonego, ogień objął kolejne fragmenty płatowca i zbliżał się do kabiny pilota. Ciężko poparzony pil. ZubrzyckiPokaż całość

@beQuick: 100 lat temu, 23.08.1919 r. na lotnisku mokotowskim doszło do katastrofy samolotu CWL 18 (SK-1 "Słowik"). Był to pierwszy w Polsce płatowiec zbudowany od podstaw. Produkcję "Słowika" podjęto w Centralnych Warsztatach Lotniczych. Inicjatorem projektu był por. inż. Karol Słowik, a w skład zespołu konstrukcyjnego weszli: inż. Mieczysław Pęczalski (kierownik kreślarni), inż. Władysław Zalewski, ppor. inż. Zdzisław Wilk (zastępca K. Słowika) oraz technik lotniczy inż. Wilhelm Gibałka.

Samolot o numerze 18.01 został ukończony w lipcu 1919 r. Oblotu maszyny dokonał pilot kontraktowy Bolesław Skraba. Początkowo płatowiec zachowywał się poprawnie, jednak już po kilku pierwszych lotach samolot zaczął wykazywać pewne anomalie (m.in. silne drgania linek wykrzyżowania komory płatów). Bolesław Skraba wskazywał na konieczność zawieszenia lotów do momentu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, dokonania niezbędnych regulacji oraz ewentualnych poprawek w konstrukcji samolotu. Pilot Skraba odszedł z CWL, jego miejsce zajął wojskowy pilot ppor. Kazimierz Jesionowski. W międzyczasie dokonano pewnych poprawek, odbiór techniczny nastąpił 9 sierpnia 1919 r. przed komisją państwową. W dniu 23 sierpnia 1919 r. odbył się publiczny pokaz samolotu, na który przybył Naczelnik Józef Piłsudski i najwyżsi oficerowie. Podczas lotu pokazowego załogę stanowili ppor. pil. Kazimierz Jesionowski i w roli pasażera por. inż. Karol Słowik. Niedługo po starcie, w czasie lotu w kierunku zgromadzonych gości maszyna rozpadła się w powietrzu. W wyniku katastrofy jej załoga zginęła.

Do głównych uchybień podczas produkcji serii 18 należało zastosowanie nieatestowanych materiałów (np. linki wykrzyżowania o niskiej wytrzymałości), pominięcie próby statycznej, nie przywiązanie większej wagi do kwestii wytrzymałości całej konstrukcji oraz budowa na podstawie uproszczonejPokaż całość

@beQuick: W dniu 6.08.1920 r. na lotnisku Lewandówka, za sterami Fokkera D VII zginął mjr pil. inż. Stefan Bastyr - jeden z pierwszych organizatorów polskiego lotnictwa, autor pierwszego lotu bojowego w historii Sił Powietrznych RP (wraz z obs. Januszem de Beaurain). Okoliczności katastrofy nie zostały do końca wyjaśnione. Najprawdopodobniej spowodowana była chorobą serca pilota. Pogrzeb odbył się 10.08.1920 r. na Cmentarzu Obrońców Lwowa.

Dnia 8.09.1922 pośmiertnie odznaczony został OrderemPokaż całość

@beQuick: W dniu 3.08.1920 r.* na skutek ran brzucha i nogi odniesionych po wybuchu granatu artyleryjskiego zmarł ppor. Bronisław Lubański (Lobański, Lubawski) - dowódca 2 baonu w 1 "Pułku Aeropiechurów". Po śmierci jego zwłoki zostały przewiezione do Warszawy i pochowane na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Ppor. Lubański został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 387, ponadto rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 2005 z 1921 r. otrzymał odznakę oficerską aeronautów obserwatorów.

"Pułk Aeropiechurów" - 1 Pułk Aeronautyczny, "uziemiona" formacja wojsk balonowych, która z uwagi na brak sprzętu i manewrowy charakter wojny z bolszewikami walczyła jak "zwykła" piechota.

Inicjatorem utworzenia pułku był płk pil. bal. Aleksander Wańkowicz (dowodził jednostką od 20.07 do 5.09.1920 r.). Pułk ten wziął udział w walkach na Podlasiu i Mazowszu, szczególnie w dniach od 24.07.1920 r. do 15.08.1920 r. w rejonie Siedlce-Sokołów-Ostromenczyn-Platerów.
Płk Wańkowicz w dniu 5.08.1920 r. na czele 1 Pułku Aeronautycznego zdobył i utrzymał miasto Sarnaki. Pozbawiony zaopatrzenia i łączności odpierał ataki przeważających liczebnością i uzbrojeniem oddziałów wroga. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nrPokaż całość

@beQuick: W dniu 2 (lub 1) sierpnia 1918 r. zginął chor. pil. Jan Raszewski. Był jednym z pierwszych lotników w "Błękitnej Armii" gen. Hallera, po odbytym przeszkoleniu służył w 96 Eskadrze Spadów. Według autorów "Ku czci poległych lotników" chor. pil. Jan Raszewski zginął nad Francją w nierównym starciu z 14 niemieckimi myśliwcami. Chor. Raszewski jest pierwszym poległym w walce lotnikiem Armii Polskiej we Francji.

Foto. Formacja myśliwców niemieckich tuż przedPokaż całość

@beQuick: 98 lat temu, w dniu 1.08.1921 r. podczas lotu próbnego został rozbity jedyny (najprawdopodobniej) polski myśliwiec typu Sopwith 1 F.1 "Camel" nr F5234. Pilot Ludomił Rayski wyszedł cało z kraksy, jednak maszyna nie nadawała się do remontu.
"Camel" o numerze F5234 trafił do Polski we wrześniu 1920 r. Przywiózł go ochotnik armii amerykańskiej por. pil. Kenneth M. Murray, skierowany do 7 Eskadry Myśliwskiej. Sopwith F5234 wyprodukowany został przezPokaż całość

@beQuick: W dniu 25.06.1920 r. zginął por. obs. Antoni Święcicki z 1 EW. Tego dnia zgłosił się na ochotnika do trudnego lotu wywiadowczego nad terytorium zajętym przez Sowietów w rejonie Berezyny, jeziora Szo oraz linii kolejowej Ziabki–Połock. Wystartował wraz z pil. Romanem Zaleskim przy trudnych warunkach atmosferycznych. Kiedy załoga dotarła nad Berezynę lotnicy zauważyli koncentrację wojsk sowieckich w rejonie jeziora Szo. Por. obs. Święcicki zaatakował oddziały bolszewickie, został jednak ciężko ranny w nogę. Pomimo bólu i upływu krwi wydał pilotowi rozkaz skierowania samolotu nad linię kolejową w celu dokończenia powierzonego mu zadania. Lotnicy zawrócili dopiero po wystrzeleniu całej amunicji. W drodze powrotnej napotykając oddziały wroga obs. Święcicki (z braku amunicji) znacząco pogroził pięścią przeciwnikowi.

Z powodu dużej utraty krwi nie doczekał powrotu na lotnisko, zmarł w kabinie samolotu. Po wylądowaniu na lotnisku w Duniłowiczach znaleziono przy zwłokach obserwatora zakrwawione notatki wykonane podczas jego ostatniego lotu. Zawarł w nich cenny materiał wywiadowczy, za co otrzymał pochwałę (pośmiertnie) w rozkazie armii. Zakrwawione zapiski porucznika Antoniego Święcickiego były przechowywane w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych aż do wybuchu II Wojny Światowej.

Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 2145 z 1922 r. przyznano mu tytuł i odznakę obserwatora za czas służby w Wojskach Lotniczych. Za wybitne zasługi dla lotnictwa polskiego został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8122, Polową Odznaką Pilota, Krzyżem Walecznych orazPokaż całość

@beQuick: 17.06.1896 r. w Wilnie urodził się Kazimierz Zacharewicz, ppłk pil. WP. W dniu 27.02.1919 r. Kazimierz Zacharewicz znalazł się we Francji gdzie wstąpił do Armii gen. Hallera. Ukończył Szkołę Pilotów w Istres oraz Avord. Po powrocie do Polski służył w 39 EBre, od 25.10.1919 r. w 59 EBre. Od 27.03.1920 r. brał udział w wojnie z bolszewikami, pod koniec lipca tego roku został przeniesiony do 3Pokaż całość

@beQuick: 13.06.1900 r. w Nochowie urodził się Władysław Bartkowiak, sierż. pil. WP. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego w grudniu 1918 r. wstąpił w szeregi oddziałów powstańczych. Został przydzielony do 3 Eskadry Wielkopolskiej, następnie zgłosił się do Szkoły Pilotów w Ławicy. Był jednym z pierwszych dyplomowanych pilotów wojskowych w odradzającym się Wojsku Polskim. Został również wyróżniony jako najlepszy uczeń i pilot Ławickiej szkoły (za co otrzymał od gen. Dowbor-Muśnickiego złoty zegarek podczas uroczystości wręczenia dyplomu pilota). W połowie 1919 r. Władysław Bartkowiak w składzie 14 EW (przemianowana z 3 EWlkp.) wyruszył na Front Litewsko–Białoruski. W trakcie wojny polsko – bolszewickiej Bartkowiak wyspecjalizował się w lotach szturmowych na niskich pułapach, podczas których skutecznie zwalczał piechotę bolszewicką. Podczas lotów bojowych wykonywał fotografie nieprzyjacielskich pozycji, będące cennym źródłem informacji. Wraz z ppor. obs. Józefem Klicze stanowili zgrany duet i wykonywali najbardziej niebezpieczne zadania operacyjne. Dwukrotnie zdarzyło się, że musiał lądować przymusowo z powodu awarii za linią frontu. Za każdym razem, pomimo ostrzału i grożącego niebezpieczeństwa, udawało mu się dokonać niezbędnych napraw, poderwać samolot do lotu i wrócić do eskadry. W trakcie służby Władysław Bartkowiak wykonał ponad 100 lotów bojowych.

W dniu 8.05.1920 r. do lotu bojowego wystartowały dwa rozpoznawcze samoloty typu DFW C V. Załogę jednego z nich stanowił plut. pil. Władysław Bartkowiak oraz sierż. obs. Kazimierz Szczepański. Rozpoznawcze płatowce z 14 EW otrzymały osłonę w postaci dwóch myśliwskich SPAD-ów VII z 19 EM. Podczas lotu lotnicy pogubili się w gęstych chmurach, w wyniku czego rozpoznawcze DFW pozostały bez wsparcia myśliwców. W trakcie powrotu z misji samolot Bartkowiaka i Szczepańskiego został zaatakowany przez dwa bolszewickie Nieuporty. Pomimo zdecydowanej przewagi przeciwnika, polskiej załodze udało się powrócić szczęśliwie na lotnisko.

Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 2145 z 1922 r. przyznano mu pośmiertnie tytuł i odznakę pilota za czas służby w Wojskach Lotniczych. Za działalność i okazane na froncie męstwo został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego VirtutiPokaż całość

@beQuick: 100 lat temu, dnia 12.06.1919 r. nad frontem Litewsko-Białoruskim został zestrzelony rozpoznawczy samolot (prawdopodobnie Salmson IIA2, jednak 100% pewności nie mam) z 1 EW. Jego załoga - por. pil. Wiktor Wolski oraz por. obs. Foré (lotnik francuski) została pojmana przez bolszewicków. Francuz został zwolniony z niewoli, natomiast por. Wolskiego po ciężkich torturach rozstrzelano w smoleńskim więzieniu.

Również 100 lat temu, w dniu 12.06.1919 r. w katastrofie samolotuPokaż całość

@beQuick: W dniu 10.06.1919 r. we Lwowie podczas oblotu myśliwca SPAD VII (Societe Anonyme pour L'Aviation et ses Derives) śmierć poniósł ppor. Mieczysław Garsztka. Przyczyną katastrofy było zerwanie się płótna z prawego skrzydła. W niektórych źródłach tragiczny wypadek pil. Garsztki datowany jest na dzień 8.06.1919 r.

Za nadzwyczajne męstwo i wybitne czyny bojowe w lotnictwie polskim został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8135 i PolowąPokaż całość

@beQuick: 8.06.1887 r. w Mińsku urodził się Wiktor Komorowski, kpt. pil. WP, as myśliwski Imperium Rosyjskiego. Służąc w carskim lotnictwie zestrzelił kilka samolotów przeciwnika (prawdopodobnie 6), za co awansowany został na porucznika. Pod koniec 1917 r., będąc w Kijowie, zgłosił się do I Polskiego Oddziału Awiacyjnego przy I Korpusie Polskim na Białorusi. W styczniu 1918 r. został aresztowany przez bolszewików i osadzony w moskiewskim więzieniu na Butyrkach. Pod groźbą śmierci zgodził się na wstąpienie do lotnictwa bolszewickiego.

Z końcem 1918 r. Wiktor Komorowski uciekł z Armii Czerwonej, przedostał się do Mińska, gdzie stworzył oddział partyzancki walczący na tyłach wojsk sowieckich. W dniu 2.08.1919 r. zgłosił się do Biura Werbunkowo–Zaciągowego w Mołodecznie, Zweryfikowany został jako porucznik pilot i przydzielony do 4 EW w Mińsku. W okresie od 15.09.1919 r. do 16.11 tegoż roku pełnił funkcję dowódcy eskadry. Wiosną 1920 r. został przeniesiony jako dowódca do 16 EW (poprzednio 39 EBre). Brał udział w walkach przy zajęciu Czudnowa, Chmielnika, Żytomierza, Berdyczowa, Koziatyna i Białej Cerkwi. Wykonał szereg lotów, podczas których bombardował nieprzyjaciela m.in. w Borysowie, Czudnowie i Tatowie oraz na stacji Bobr i Dymarki. Podczas swej służby odznaczył się w zwalczaniu piechoty i konnicy, taborów, pociągów pancernych oraz statków nieprzyjacielskich. W dniu 1.05.1920 r. uległ wypadkowi lotniczemu, w wyniku którego doznał poważnych obrażeń: rany twarzy, nóg i ręki a także połamał kilka żeber. Pomimo odniesionych ran pozostał w eskadrze i brał udział w lotach swojej jednostki. W lotnictwie polskim odbył 21 lotów bojowych o łącznym czasie trwania 53 h i 45 min, zrzucił 510 kg bomb i wystrzelił 4300 pocisków, jego samolot otrzymał 13 trafień. W dniu 24.04.1920 r.(?) przeniesiony został do 5 Grupy Lotniczej na stanowisko oficera technicznego. Do końca wojny z bolszewikami zajmował się zaopatrzeniem dla eskadr lotniczych.

W 1922 r. Wiktor Komorowski uzyskał awans na stopień kapitana, a 4 października tegoż roku odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu WojennegoPokaż całość

@beQuick: W dniu 6.06.1920 r., pod Kijowem zginęli pil. Józef Dąbrowski oraz obs. Stanisław Rudnicki. Podczas lotu bojowego pilot został ciężko ranny. Próbując ratować samolot zawrócił nad polskie pozycje, jednak z powodu upływu krwi stracił przytomność a pilotowany przez niego Breguet XIV spadł w pobliżu lotniska kijowskiego, grzebiąc we wraku zwłoki załogi.

Według niektórych źródeł pilot zginął w powietrzu nad Gornostajpolem, obserwator zdołała zawrócić maszynę i dolecieć nad polskie lotnisko jednak z braku doświadczenia w pilotażu nie potrafił wylądować. Przyczyny katastrofy nie zostały jednoznacznie ustalone.

Pośmiertnie za wybitne zasługi bojowe Józef Dąbrowski został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8140, Krzyżem Walecznych oraz Polową Odznaką Pilota. Stanisław Rudnicki również pośmiertnie odznaczymy został Krzyżem Walecznych, Polową Odznaką Obserwatora a takżePokaż całość

@beQuick: 4.06.1920 r. w Kijowie został zdobyty RAF RE 8 "Harry Tate" nr F3680.

W polskich rękach znalazł się tylko jeden egzemplarz RE 8. Samolot ten był zdobyczą wojenną. F3680 wyprodukowany został w zakładzie Daimler Co. Ltd. w Coventry i pierwotnie należał do RAF South Russian Instructional Mission, a następnie po opuszczeniu Rosji przez Anglików został przejęty przez bolszewików. W armii sowieckiej służył w grupie lotniczej Armii Konnej Budionnego, wPokaż całość

@beQuick: W dniu 2.06.1920 r. z lotu bojowego nie powrócili dwaj lotnicy 9 EW, por. obs. Józef Jędrczak oraz kpr. pil. Julian Rosiak. W okolicach Koziatyna ich maszyna została trafiona kulami przeciwnika, ciężko ranna załogo musiała przymusowo lądować na terenie zajętym przez bolszewików. Obs. Jędrczak podpalił samolot, wszystkie mapy oraz sporządzone przez niego zapiski wywiadowcze. Obaj walczyli do końca broniąc się przed nacierającymi kawalerzystami za pomocą rewolweru.

ZałączonePokaż całość

@beQuick: 29.05.1896 r. w Odessie urodził się Antoni Ernest Mroczkowski, kpt. pil. inż. WP, prawdopodobnie jedyny polski lotnik który zestrzelił nieprzyjacielski samolot za pomocą rewolweru Nagant.

W Wojsku Polskim, zweryfikowany w stopniu podporucznika, początkowo pełnił funkcje pilota instruktora w Warszawskiej Szkole Pilotów. W dniu 1.09.1919 r. objął funkcje szefa kontroli wojskowej oraz pilota kontrolnego-oblatywacza w Centralnych Warsztatach Lotniczych, obie funkcje sprawował do lutego 1920 r. Dekretem Naczelnego Wodza L. 2109 z dnia 19.04.1920 został warunkowo awansowany na stopień porucznika. We wrześniu 1920 r. lecąc na samolocie SE 5 wygrał międzynarodowy mityng akrobacji lotniczej w Warszawie.

W okresie od 24.02 - 31.10.1920 r. pełnił służbę jako pilot i dowódca w 16 EW oraz 19 EM (dowódcą 19 EM był od kwietnia tegoż roku), w tym czasie wykonywał loty bojowe na froncie w wojnie polsko-radzieckiej. W dniu 6.05.1920 r. w okolicy wsi Stojaki wdał się w walkę powietrzną z maszyną bolszewicką. Pilot sowiecki próbował ratować się ucieczką, jednak ppor. Mroczkowski ruszył w pościg ostrzeliwując nieprzyjaciela. Podczas próby lądowania przeciwnik rozbił się o ziemię. Polski wywiad potwierdził śmierć lotnika sowieckiego. Następnego dnia (7.05) eskortował trzy wywiadowcze samoloty z 14 EW, które miały zbombardować stację bolszewicką Pryjamino. Antoni Mroczkowski z broni maszynowej zaatakował pociąg pancerny stojący na stacji. Z pobliskiego lotniska wystartował jeden bolszewicki Nieuport, jednak do walki z maszynami polskimi nie doszło. Podczas lotu bojowego w dniu 8.05.1920 r. zaatakował balon obserwacyjny, jednak obsługa rosyjska zdążyła ściągnąć aerostat na ziemię. W drodze powrotnej na lotnisko napotkał samolot sowiecki, który zaatakował. Podczas walki śmigło w jego płatowcu zostało przestrzelone, pil. Mroczkowski zdołał bezpiecznie dolecieć na własne lotnisko. Dnia 10.05 ponownie stoczył walkę powietrzną z lotnikiem sowieckim, jednak z powodu zacięcia broni pokładowej musiał wycofać się z placu boju. W dniu 19.05. tegoż roku pod Pryjamino udało mu się zmusić do lądowania sowiecki samolot. Po tej walce, w powodu awarii silnika, przymusowo lądował na bagnach, gdzie doznał urazu głowy i klatki piersiowej. Ogółem, do końca wojny polsko-bolszewickiej piloci 19 EM wykonali 121 lotów bojowych o łącznym czasie 253 godzin, w tymPokaż całość

@beQuick: 16.05.1891 r. urodził się Donat Makijonek, mjr pil. WP, as myśliwski Imperium Rosyjskiego. Po wybuchu rewolucji jako „biały oficer” został aresztowany przez bolszewików i osadzony w więzieniu na Butyrkach, gdzie zapadł na gruźlicę. W październiku tegoż roku udało mu się zbiec i w dniu 4.11.1918 r. stawił się na lotnisku Mokotowskim.

Przysięgę na wierność Rzeczypospolitej złożył w dniu 16.12.1918 r. na Polu Mokotowskim w Warszawie. Z dniem 20.01.1919 r. skierowany został do 3 EW, gdzie służył pod dowództwem Juliana Słoniewskiego. Zweryfikowany w stopniu kapitana objął stanowisko szefa pilotów, a od 30.05.1919 r. dowództwo eskadry. Brał udział w zajęciu Kowla, podczas akcji na Łuck i Równe, przy zajęciu Rożyszczy i Kołek (marzec-maj 1919 r.) oraz ponownym zajęciu Bożyszcz, Łucka i Równego (maj-lipiec 1919 r.) oraz podczas ofensywy kijowskiej. W dniu 15.05.1919 r. lecąc wraz z kpt. Słoniewskim zmuszeni byli lądować na terenach zajętych przez wojska ukraińskie, jednakże zdołali naprawić na czas uszkodzony silnik samolotu i powrócić do Kowla. Donat Makijonek wykonywał loty na bombardowanie, dalekie zwiady oraz loty szturmowe przeciwko piechocie i kawalerii. Często wracał z akcji maszyną uszkodzoną kulami wroga. Pil. Makijonek wykonał ogółem ponad 34 loty nad nieprzyjacielem o łącznym czasie trwania około 74 godzin. Zrzucił około 875 kg bomb, wystrzelił 10600 kul z broni pokładowej, jego płatowiec otrzymał około 50 trafień.

Za wybitne zasługi bojowe na frontach wojny polsko-bolszewickiej mjr pil. Donat Makijonek odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8079, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości a także Polową Odznaką Pilota nr 14. Uhonorowany zostałPokaż całość

@beQuick: W dniu 15.05.1943 r., podczas lotu bojowego w składzie 315 Dywizjonu Myśliwskiego Dęblińskiego zginął gen. bryg. pil. inż. Stefan Pawlikowski. Okoliczności jego śmierci nie są do końca jednoznaczne, według niektórych źródeł jego Spitfire Mk.IX (PK-M) mógł zostać zestrzelony przez artylerię przeciwlotniczą, inne z kolei podają, że poległ w walce z samolotami niemieckimi. Pochowany został w Meauvaines w Normandii, po wojnie jego prochy przeniesiono na cmentarz w Grainville-Langannerie.

RozkazemPokaż całość

@beQuick: W dniu 14.05.1926 r. w Warszawie zginął dowódca 13 EL - kpt. obs. Czesław Józef Niekraszewicz. Podczas przewrotu majowego wykonywał loty rozpoznawcze na korzyść wojsk rządowych, poniósł śmierć w trakcie jednego z lotów służbowych.

Za zasługi bojowe został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8146, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Oficerskim orderu rumuńskiej „Korony Rumunii” oraz pośmiertnie Polową Odznaką Obserwatora.

Kolejną ofiarą bratobójczych walk podczas przewrotu majowego był mjr obs. Konstanty Koziełło, który zginął w dniu 14(15).05.1926 r. w Warszawie. Prawdopodobnie został zestrzelony podczas lotu rozpoznawczego. Według niektórych źródeł Konstanty Koziełło zginął na ziemi trafiony kulą z karabinu podczas obrony lotniska mokotowskiego przed wojskami Józefa Piłsudskiego. Był najwyższym stopniem lotnikiem, który poległ podczas majowego zamachu stanu. Spoczywa na CmentarzuPokaż całość