Wpis z mikrobloga

#rodzice #rodzicielstwo #rodzina
#dzieci #narodziny #antynatalizm #juliocabrera
#cytaty #cytatywielkichludzi

Szokujące jest patrzenie jak przepełniony rozpaczą płacz dziecka, podczas narodzin i po nich, nie jest traktowany poważnie przez dorosłych. Wręcz przeciwnie, dziecko jest otoczone przez wielką radość, euforię i celebrację. Bezradność dziecka tonie w morzu upamiętnień, prezentów, toastów i śmiechów; wesołość rodziców, dziadków i przyjaciół całkowicie zagłusza pozostawioną sobie mękę delikatnego i bezradnego dziecka, dosłownie oszołomionego straszącymi i pretensjonalnymi uprzejmościami, okrzykami i gestami. Jest to doprawdy brutalny kontrast: płaczące dziecko otoczone przez śmiech egzaltowanych dorosłych. Jak to możliwe, że żaden malarz, żaden fotograf, żaden twórca filmowy nigdy nie skupił się na tym momencie intensywnej odmienności zachowań, takiej asymetrii emocji i reakcji?
Autor: Julio Cabrera, Discomfort and Moral Impediment: The Human Situation, Radical Bioethics and Procreation, 2019
  • 3
  • Odpowiedz
  • 9
@All- dziecko zapewnić ma przede wszystkim dostatek rodzinie poświęcając siebie dla dobra otoczenia. Dziecko traktowane jest głównie jako zasób który za jakiś czas ma przynieść określone korzyści.

To dlatego tak swietowane jest przyjście na świat dziecka. Traktowane jest jak nowa rzecz w majątku rodzinnym.
  • Odpowiedz
@All-: xd następna mądrość filozofa, co nie ma styczności z niemowlętami i dorabia teorie do swoich wymysłów. Płacz noworodka tuż po porodzie związany jest głównie z koniecznością uruchomienia układu oddechowego. Oczywiście, zmiana środowiska jest dla niego dużym przeżyciem, ale nowo narodzone dzieci natychmiast uspokajajaja się, gdy zostaną położone na piersi mamy i zaczynają ssać. To jest tak zwany kontakt skora do skóry, coraz powszechniejsza praktyka. O tych krzykach rozpaczy w trakcie
  • Odpowiedz