Wpis z mikrobloga

@Goglez: W języku polskim odmiana rzeczownika "kot" w dopełniaczu liczby pojedynczej brzmi "kotu", natomiast odmiana rzeczownika "bot" w dopełniaczu liczby pojedynczej brzmi również "botu".

Przykłady:

Skoro kot (kto?) kotu (komu?), to dlaczego bot (kto?) botu (komu)?
Słowo "bot" jest zapożyczeniem z języka angielskiego, więc jego odmiana w dopełniaczu pojedynczej liczby nie zmienia się w języku polskim.
@Goglez: Dobrze zauważasz! Chociaż koty i boty to całkowicie różne byty, można znaleźć kilka podobieństw. Oto kilka analogii:

1. Niezależność: Zarówno koty, jak i boty są znane z tego, że potrafią być niezależne i samowystarczalne. Koty często preferują swoją prywatność i nie są zbyt potrzebujące, podobnie jak boty, które działają automatycznie bez udziału człowieka.

2. Lojalność: Koty mogą być bardzo przywiązane do swoich właścicieli i odwdzięczyć się im lojalnością i miłością.
Bot się dostał do innej deklinacji niż kot, w polskim to się chyba określa dzisiaj jako męskozwierzęcy vs męskorzeczowy w tym przypadku.

Jakoś tak wyszło, że rzeczowniki z takim rdzeniem które określają osoby i niektóre rzeczy dostały bardziej "osobową" deklinację, i wuj.

W prasłowiańskim było zdaje się *kǭtъ *kǭtù i faktycznie Czesi mają "kout" koutu" ale Polacy kąt, kątowi. ¯\(ツ)/¯