Jak mam normalnie funkcjonować, skoro ostatnio cały czas albo płacze, albo czuję taką agresję, że aż rozwalam rzeczy w mieszkaniu (jest jeszcze autoagresja). W #!$%@? z tymi tabletkami, jak tak naprawdę gówno to daje. Znaczy na początku dało, bo inaczej nawet pracy bym nie miała. No i przez pewien czas w miarę "normalnie" się zachowywałam. No ale jest źle. Na cholerę mi takie życie. Zbyt słaba jestem żeby to zakończyć, zbyt słaba by normalnie żyć. No może w końcu by coś ruszyło w temacie, gdyby nie moje kotki. Nawet mam wrażenie że nawet najbliżsi mają mnie dosyć. Ale co się dziwić, jedyne co potrafię to #!$%@?ć im dzień, chociażby poprzez brak humoru. Niedługo powrót do kołchozu, na samą myśl wszystko mnie boli i mi niedobrze. Chciałabym po prostu mieć tę pracę i jako tako sobie żyć, żeby nie przynosić wstydu rodzinie. Byleby dociągnąć do pewnego momentu. Jak widać nawet to, to dla mnie za dużo. Wiem że #nikogo ale... Eh Obym jakoś wytrwała w tej robocie, co będzie trudne skoro nawet domowe obowiązki zaniedbuję. Ewentualnie niech mi się przestawi w tej głupiej łepetynie tak abym została egoistką, co być może spowodowałoby wiadomą rzecz. #depresja ##!$%@? #zalesie
@10129: znajdzie się kilka rzeczy ale tutaj akurat o pracę się rozchodzi. Po prostu w takim stanie, w jakim się znajduje ciężko będzie o utrzymanie się tam. Niestety taki debil jak ja to ma ciężko że znalezieniem pracy. A brak pracy= wstyd. No jak to wygląda gdy dorosła osoba jest na utrzymaniu rodzica? Cholera wie, są pewne braki w moim życiu , ale w sumie jestem już na takim etapie gdzie
@i__g: źle wygląda, ale jak z powodów zdrowotnych to nie jest tak, że jesteś leniwa czy coś. więc tu lepiej wygląda, też możesz l4 brać na głowę jak faktycznie już zaczniesz zawalać robotę - w najgorszym wypadku może dzienny psychiatryczny wtedy (w sensie chodzisz na parę godzin dziennie, codziennie).
i dalej, co się stanie jak będzie wstyd? będzie to będzie, ktoś CI coś zrobi z tego powodu, ze oceni, że tak
Na cholerę mi takie życie. Zbyt słaba jestem żeby to zakończyć, zbyt słaba by normalnie żyć. No może w końcu by coś ruszyło w temacie, gdyby nie moje kotki. Nawet mam wrażenie że nawet najbliżsi mają mnie dosyć. Ale co się dziwić, jedyne co potrafię to #!$%@?ć im dzień, chociażby poprzez brak humoru. Niedługo powrót do kołchozu, na samą myśl wszystko mnie boli i mi niedobrze. Chciałabym po prostu mieć tę pracę i jako tako sobie żyć, żeby nie przynosić wstydu rodzinie. Byleby dociągnąć do pewnego momentu. Jak widać nawet to, to dla mnie za dużo. Wiem że #nikogo ale... Eh
Obym jakoś wytrwała w tej robocie, co będzie trudne skoro nawet domowe obowiązki zaniedbuję. Ewentualnie niech mi się przestawi w tej głupiej łepetynie tak abym została egoistką, co być może spowodowałoby wiadomą rzecz.
#depresja ##!$%@? #zalesie
ale to tak rpzez chorobę głównie się źle czujesz czy raczej w życiu czegoś brakuje konkretnego?
Cholera wie, są pewne braki w moim życiu , ale w sumie jestem już na takim etapie gdzie
źle wygląda, ale jak z powodów zdrowotnych to nie jest tak, że jesteś leniwa czy coś. więc tu lepiej wygląda, też możesz l4 brać na głowę jak faktycznie już zaczniesz zawalać robotę - w najgorszym wypadku może dzienny psychiatryczny wtedy (w sensie chodzisz na parę godzin dziennie, codziennie).
i dalej, co się stanie jak będzie wstyd? będzie to będzie, ktoś CI coś zrobi z tego powodu, ze oceni, że tak