[apaczessi]

561 + 1 = 562

Tytuł: Chłopcy. Idą po Polskę
Autor: Marcin Kącki
Gatunek: reportaż
Ocena: ★★★★★☆☆☆☆☆
ISBN: 9788324092987
Wydawnictwo: Znak Literanova
Liczba stron: 400
Trudno stwierdzić o czym właściwie jest reportaż napisany przez Marcina Kąckiego. Nie jest on tylko o partii, środowisku i jego historii, albo wyłącznie o liderach i osobach współpracujących. Reportaż to miks wszystkich tematów, o jakich Autor pomyślał i postanowił sprawdzić. Znajdziemy w reportażu różne ciekawe historyjki, smaczki, a także poznamy sylwetki mało znanych, choć kluczowych osób dla środowiska. Najciekawsze wątki reportażu to sprawy obyczajowe i prywatne, ale też obserwacje Autora dotyczące zwykłych zachowań polityków. Reportaż pozwala rzucić okiem na świat polityki od zaplecza.

Paradoksalnie stronniczość Autora nie jest najgorszą częścią reportażu, a nawet można się pokusić o stwierdzenie, że dodaje mu kolorytu. Niestety Autorowi czasami się ulewa, a w czasie pisania krytycznych opinii na temat Konfederacji fantazję, jaka go ponosi, można porównać do wpisów Jacka Danielsa na koncie twitterowym Pawła Kukiza. Niestety niechęć, jaką Autor darzy poglądy konfederatów powoduje, że często jego analizy są nierzetelne, skupione na ironizowaniu niż próbie lepszego przedstawienia ich Czytelnikowi przy jednoczesnym wytłumaczeniu, co jest nie tak z tym środowiskiem. Przypomina to obserwację plemienia amazońskiego przez XIX-wiecznego odkrywcę, który przygląda się dziwnym rytuałom przez lunetę i na bazie swojej wiedzy i uprzedzeń tworzy opracowanie na temat wioski tubylców. Nie jest to nic złego, że ktoś ma inne poglądy, a jak wspomniałem jest to jedna z ciekawszych kwestii w książce, ale reportaż nie jest o odkrywcy w krainie ludożerców, a o ludożercach.

Osobiście problematyczna jest dla mnie struktura reportażu. Autor skacze po tematach w sposób dość swobodny. Dygresje zajmują więcej stron niż niektóre okołokonfederackie tematy. Czytelnik musi się przyzwyczaić, że chwilę po przeczytaniu osobistych wyznań partnerki Korwina, nagle dostaje kilkustronicową próbę zrozumienia środowiska inceli i zmierzenie się z twórczością opisującą losy Oskarka Deweloperskiego. Autor stara się tłumaczyć co tam wysmażyły wykopki, ale przeciętny Mirek może tylko przewrócić oczami. I tak w zasadzie reportaż się kręci. Mamy skoki między różnymi okresami, czasem pojawiają się wątki absolutnie historyczne, czasem bardziej współczesne, ale bez podawania dat, więc można się pogubić, o jakim wydarzeniu Autor wspomina. Jeśli był to celowy zabieg to gratuluję, bo faktycznie można się poczuć jak S. Żółtek niemogący nawet przy wsparciu żony i Autora zrekonstruować wszystkich rozłamów partii.

Rozczarowującym aspektem reportażu są tematy polityczne. Większość reportażu poświęcona jest politycznej karierze Korwina. Autor jednak nie podszedł do tematu oryginalnie, gdyż jak w praktycznie każdym opracowaniu skupił się na PRL, latach 1989-2001, a potem opisywał początek 2015 oraz 2022. Dodatkowo nie ustrzegł się błędów np. sugerując, że JKM w 2001 r. nie wystartował z list PO ze względu na "aferę z nożem", a w rzeczywistości lider UPR wystartował na senatora we Wrocławiu z Bloku Senat 2001 (pierwowzór Paktu Senackiego, ale wymierzony w SLD). W 2013 roku Przemysław Wipler umęczony pod Enklawą był wówczas politykiem Polski Razem, a nie posłem PiS. Autor sugeruje, że główną przyczyną wyrzucenia Korwina i Wiplera na przełomie 2014/2015 była afera z nieślubnymi dziećmi JKM, co jest sporym niedopowiedzeniem, bo przyczyn było znacznie więcej (może Autor miałby większe rozeznanie, gdyby na Wykopie była lepsza opcja szukania wpisów. Sporo smaczków dotyczących tamtych sporów można przeczytać na starym już tagu #2zdrajcy). Nie są to oczywiście spore błędy, ale jednocześnie ich weryfikacja nie wymagała specjalnego wysiłku. Autor pisze o biografii JKM, ale zupełnie umknął mu film o Korwinie, co znowu wydawałoby się sprawą wartą opisania. Nie ma też nic o politykach Ruchu Narodowego, a tylko G. Braunowi autor poświęca więcej miejsca. Okres funkcjonowania Konfederacji od 2019 roku też jest w zasadzie pominięty, a Autor jeśli porusza najnowsze lata, to raczej opisując rozłamy i odejścia z partii.

Właśnie brak przeanalizowania losów środowiska Korwina i narodowców w "wiekach ciemnych" (2001-2014) jest najgorszym aspektem książki, gdyż w tym okresie obecne pokolenie polityków Konfederacji wchodziło do działalności politycznej. Nie ma zatem nic o koalicji Giertycha, Jurka i Korwina (plus w tle Bosaka) w 2007 roku, nie ma nic o Libertasie z 2009 roku, Autor nie próbuje zastanowić się nad tym co się stało w 2010 roku, że JKM dostał dwa razy więcej głosów niż 5 lat wcześniej mimo opisywanego przez niego marazmu. Nic nie ma o rozczarowaniu w 2011, kiedy Nowa Prawica nie była w stanie zebrać podpisów, aby zarejestrować ogólnopolski komitet. Brakuje omówienia prób współpracy planktonowych prawicowych środowisk między 2011-2015, relacji z Kukizem i jego świtą podczas wyborów prezydenckich ("Operacja Kukiz to majstersztyk") i krótko po nich. Gdyby Autor zajął się tym okresem na serio, to najpewniej nie napisałby, że M. Osadowski to wymysł G. Brauna, a jest to dawny współpracownik Korwina (prowadził live-chaty, czy startował jako 1 w wyborach), może trafiłby na muzyczną twórczość skazanego za nieśmieszność Kelthuza, zapoznał się z memami lat 2014-2015, z których garściami czerpie S. Mentzen. Zamykającym reportaż wydarzeniem jest kongres partii, a dobrze przygotowany Autor mógłby wykreślać bingo ze wszystkimi odniesieniami do memów z tamtych czasów, zamiast tego poszedł najkrótszą drogą, pisząc o faszyzmie i hajlowaniu.

Dla kogo jest więc ten reportaż? Nie mam pojęcia. Dla staruchów takich jak ja, którzy z partiami Korwina dorastali niczym czytelnicy Pottera czekający na kolejne tomy J.K. Rowling, to reportaż z paroma ciekawostkami, ale generalnie o większości afer można było przeczytać w gorących. Reportaż byłby znacznie lepszy, gdyby Autor skupił się tylko na rozmowach z ludźmi od najniższego do najwyższego szczebla, bo widać, że na tym się zna. Rozmowy z ludźmi przekonywałby lepiej do głównej tezy Autora, czyli ostrzeżenia przed Konfederacją. Poznanie poglądów politycznych różnych osób, ich powodów związania się z Korwinem, a zwłaszcza przyczyn rozstania się ze środowiskiem mogłyby skłonić do refleksji wielu wyborców znacznie bardziej niż osobiste tyrady Autora przekonywujące do własnej wizji świata.

#bookmeter #polityka #korwin #reportazbookmeter